Τετραγωνισμός του Κύκλου και Αντιστροφή

Το πρόβλημα του Τετραγωνισμού του Κύκλου, πιθανότητα επίλυσής του, την έχουν απορρίψει οι μαθηματικοί και οι γεωμέτρες, επειδή το σκέπτονται σαν ένα μαθηματικό πρόβλημα παρά σαν γεωμετρικό και μεταφυσικό μαζί.

 Είναι εντελώς αδύνατο για κάποιον να επιτελέσει τούτο το έργο κατά φυσικό τρόπο. Αυτό πρέπει να γίνει μεταφυσικά και γεωμετρικά, όχι μαθηματικά. Με μια τέτοια προσέγγιση το πρόβλημα είναι εύκολο να επιλυθεί.

Από τους αποκρυφιστές λέγεται πως ο αριθμός 12 τετραγωνίζει τον κύκλο και είναι απαραίτητο να εξετάσουμε λίγο αυτή τη διαδικασία, πριν μπορέσει κάτι τέτοιο να γίνεί αντιληπτό.

Όταν κατανοηθεί σωστά, γνωρίζουμε ότι είναι απόλυτα αληθινό.

Τι όμως εννοείται με τον Τετραγωνισμό του Κύκλου; 

Ο Κύκλος είναι το σύμβολο της ενότητας. Εκείνο που δεν έχει αρχή και τέλος. Επομένως είναι η μία αρχή. 

Επίσης, κατά μια ορισμένη έννοια είναι η τριάδα, δηλαδή το τρίγωνο περιλαμβάνεται στον κύκλο. 

Σε μερικά προβλήματα χρησιμοποιούμε τον κύκλο για να συμβολίζει την τριάδα, επειδή τα δύο υπάρχουν στο ένα.

 Η τετραπλότητα του κύκλου είναι αυτή η αρχή εκφρασμένη στην τετραπλή εκδήλωσή της.

 Η Σβάστικα μας δίνει το κλειδί για τη διαδικασία του τετραγωνισμού. 

Ο Κύκλος αναπαριστά την αδιαφοροποίητη αρχή οποιουδήποτε πεδίου και σε μερικές περιπτώσεις τις αρχές του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού που συγκροτούν την τριγωνική μορφή.


Όταν αρχίζει η διαδικασία εκπόρευσης, βλέπουμε τον Κύκλο να δρα σε τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις, δηλαδή μέσω του θετικού και αρνητικού ηλεκτρισμού και μαγνητισμού. Έτσι ρέουν οι δύο αρχές στη διπλή διαφοροποίησή τους – οι διπλές δυνάμεις. Καθώς αυτές οι δύο αρχές έρχονται σε ύπαρξη, έχουμε τις τέσσερις κατώτερες νότες της κάθε οκτάβας που συμβαδίζουν με τις τέσσερις εκπορεύσεις. 

Στο φυσικό πεδίο έχουμε τη Γη, το Νερό, τη Φωτιά και τον Αέρα που πηγάζουν από την επάνω τριάδα ή τον ηλεκτρισμό και το μαγνητισμό. Όμως, καθώς η φωτιά είναι θετικός ηλεκτρισμός και το νερό αρνητικός και καθώς η γη είναι θετικός μαγνητισμός και ο αέρας αρνητικός, μπορούμε επομένως να συμπεριλάβουμε τις δύο άνω αρχές, τον ηλεκτρισμό και το μαγνητισμό σε αυτά τα τέσσερα. 

Σαν να λέμε ότι η Σβάστικα αναπαριστά τους τέσσερις βραχίονες που προέρχονται από ένα κεντρικό σημείο και σε εκείνο το κεντρικό σημείο διασταυρώνονται οι δύο αρχές. Επομένως, σε εκείνο το σημείο έχουμε την ανάδυση του ηλεκτρικού και του μαγνητικού.

 Δηλαδή, η μια αρχή διαφοροποιείται κατά αυτό τον τρόπο με αμοιβαίο διαχωρισμό, και έτσι εκδηλώνονται αυτές οι τέσσερις αρχές. 

Αυτός είναι ο Τετραγωνισμός του Κύκλου, ή η τετραπλή εκδήλωση της ενότητας, όπως και στο πεδίο της επιθυμίας, η μονάδα που εκφράζεται μέσα από την τετραπλή εκδήλωση. 

Το ίδιο συμβαίνει και στο νοητικό, Μπουντικό και Νιρβανικό πεδίο. Αυτά τα πέντε πεδία επιτρέπουν την τετραπλή διαφοροποίηση της μιας αρχής, της ενότητας. Με άλλα λόγια, την τετραπλότητα του κύκλου. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι αυτή η διαφοροποίηση παρουσιάζεται σε όλα τα πεδία της Φύσης. 

Επιπλέον, έχουμε το ίδιο το Πνεύμα να εκδηλώνεται στις τέσσερις κατώτερες αρχές. Μπορούμε να πούμε ότι και εδώ υπάρχει μια μορφή της τετραπλότητας του κύκλου. Το Πνεύμα, που είναι ο κύκλος, εκδηλώνεται μέσω του Άτμα, του Μπούντι και του Μάνας

. Εδώ έχουμε μια Τριάδα ή το επίπεδο του Πραγματικού. Αυτό αφορά την τετραπλή διαφοροποίηση του πνεύματος, αλλά ο Τετραγωνισμός του Κύκλου σημαίνει τη διαφοροποίηση της μιας αρχής για τη μορφοποίηση της τετραπλής εκδήλωσης, η οποία αναγνωρίζεται στις τετραπλότητες κάθε πεδίου. Οπότε, στην περίπτωση του Πνεύματος υφίσταται ο Τετραγωνισμός, κατά μια έννοια, της Τριάδας.


Τώρα ας έλθουμε στο μαθηματικό Τετραγωνισμό του Κύκλου, δηλαδή στον αριθμό 12. Το δώδεκα είναι τέσσερις φορές το τρία. Με άλλα λόγια είναι το τρία τετραγωνισμένο. Είναι το τρία σε τέσσερις αντίθετες κατευθύνσεις, όμως το τρία είναι σύμβολο της τριάδας. Συμβολίζει το νόμο των αντιθέτων απορροφημένο από το νόμο της ισορροπίας. 

Έχουμε, δηλαδή, τις ηλεκτρικές και μαγνητικές αρχές συγκλίνουσες, συνδεδεμένες, ενωμένες από την ουδέτερη αρχή, μια τέλεια ένωση, το δύο μέσα στο ένα. Αυτή είναι η σημασία της τριάδας από μαθηματική άποψη. Επομένως, η τριάδα αναπαριστά την αδιαφοροποίητη αρχή του θετικού και του αρνητικού, ή ακόμη καλύτερα, τις ηλεκτρικές και μαγνητικές αρχές, συνδεδεμένες και αδιαφοροποίητες. 

Έτσι η Τριάδα καταλαμβάνει τις τρεις ανώτερες νότες της οκτάβας αδιάφορο με το ποιές μπορεί να είναι. Εάν είναι η σωματική τριάδα, τότε αναπαριστά τον αιθέρα, τον ηλεκτρισμό και το μαγνητισμό. Όταν τετραγωνίζεται, έχουμε τη Γη, το Νερό τη Φωτιά και τον Αέρα. 

Και στα άλλα πεδία συμβαίνει η ίδια διαδικασία. Υπάρχουν τα τέσσερα κατώτερα – ο ευώδης, ο γευστικός, ο φωτοβόλος και ο αισθητός αιθέρας και η εκδήλωση ή έκφραση του ανώτερου αιθέρα, που είναι η τριάδα. 

Έτσι έχουμε την τετραπλή εκδήλωση ή την τριάδα που εκφράζεται σε τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις, δηλαδή η τριάδα που λαμβάνεται τέσσερις φορές. Επομένως τέσσερις φορές το τρία ή δώδεκα. 

Παρόμοια, το τέταρτο του δώδεκα είναι το τρία. Αυτό είνα σαν να λέμε ότι η τετραπλότητα της εκδήλωσης μπορεί να αντιστραφεί και κάθε εκδηλωμένο να βυθιστεί στην τριάδα.

 Με άλλα λόγια η γη, το νερό, η φωτιά και ο αέρας καθώς και ολόκληρος ο υλικός κόσμος μπορεί να επιστρέψει στη μορφή του ηλεκτρισμού, του μαγνητισμού και στον αδιαφοροποιήτο αιθέρα. Κατά τον ίδιο τρόπο, σε όλα τα πεδία της φύσης η δημιουργία υπήρξε η έκφραση του Τετραγωνισμού του Κύκλου. Υπήρξε η εκδήλωση της τριάδας στην τετραπλή διαίρεσή της. Εκδηλώνεται στιν τριγωνική μορφή σαν τετραγωνισμένος κύκλος. 

Ο Τετραγωνισμός του Κύκλου είναι έργο καθενός που επιχειρεί να επιτελέσει οτιδήποτε δημιουργικού χαρακτήρα. 

Με άλλα λόγια είναι η κάθοδος του Πνεύματος στην ύλη που αντιπροσωπεύεται από τον Τετραγωνισμό του Κύκλου. Όποιος έμαθε την τέχνη του τετραγωνισμού, γνωρίζει πως να εκφράζει την τριάδα με αυτό τον τρόπο, κατέχει την τέχνη της δημιουργίας, έχει κυριαρχήσει στα μυστήρια της αλχημείας και της μαγείας. Αυτό λοιπόν είναι το πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί, ώστε να επιτευχθεί η κάθοδος της ανώτερης τριάδας στον κατώτερο κόσμο μέσω του θετικού και αρνητικού διαχωρισμού και μέσω των ηλεκτρικών και μαγνητικών αρχών. Όταν κάποιος μάθει να λειτουργεί κατά αυτό τον τρόπο, έχει κυριαρχήσει το Μεγάλο Έργο.

Αρκετά, όμως με τον Τετραγωνισμό του Κύκλου. Υπάρχει βέβαια μια άλλη πλευρά του προβλήματος, δηλαδή η μετατροπή του Τετραγώνου σε Κύκλο, που είναι το ίδιο σπουδαία με τον Τετραγωνισμό του Κύκλου. Καθόσον ο κύκλος εκφράστηκε, εκδηλώθηκε μέσω της εκροής ή εκπνοής του, η μετατροπή του Τετραγώνου σε Κύκλο είναι να εισπνεύσει, να έλξει προς τα μέσα την εκδηλωμένη αρχή, έτσι ώστε να επιστρέψουν στην κατάσταση από την οποία προήλθαν. 

Με άλλα λόγια, η Γη, το Νερό, η Φωτιά και ο Αέρας σταματούν να υπάρχουν και επανααπορροφώνται στην τριάδα του αιθέρα, του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμου, ρέοντας προς το κέντρο – Πραλάγια. 

Η Μανβαντάρα είναι η εκροή ή η εκδίπλωση από το κέντρο. Η Πραλάγια είναι η εισροή ή η αναδίπλωση προς το κέντρο. Αυτό είναι το νόημα της μετατροπής του τετραγώνου σε Κύκλο, [b]η επιστροφή στην ενότητα[/b].

 Έχει μια σειρά από νοήματα, ένα από τα οποία είναι να φέρει το εκδηλωμένο σύμπαν σε απόλυτη αρμονία με το κέντρο από το οποίο ήλθε και να μάθει μέσω των εμπειριών του πως να βρίσκει το εσωτερικό κέντρο. Όταν κάποιος μάθει αυτό το μάθημα, τότε κυριαρχεί στο πρόβλημα, γνωρίζει πως να ξεπεράσει τα εμπόδια της ύλης και να τα μετουσιώσει σε πνευματική εκδήλωση.

Η Μετατροπή του Τετραγώνου σε κύκλο είναι έμβλημα του τέλους προς το οποίο κινείται ο κόσμος εκείνης της κατάστασης της ζωής όπου το εξωτερικό ή η εκδήλωση θα είναι τέλεια έκφραση του κέντρου. Αυτές οι εξωτερικές εκφράσεις δε θα στέκουν πλέον μόνες, αλλά θα αποκαλύπτουν την εσωτερική ύπαρξη. 

Η αντίσταση, η ακινησία του φυσικού κόσμου θα έλθει κάτω από την επίδραση των ηλεκτρικών και μαγνητικών δυνάμεων. Έτσι θα μπούμε σε μια νέα εποχή. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στη μελέτη μας του τετραγωνισμού του Κύκλου αναφέραμε ότι οι τέσσερις κατώτερες οκτάβες δεν είναι παρά ο τετραγωνισμός της Πνευματικής ή Νιρβανικής οκτάβας. 

Επομένως, όταν το τετράγωνο μετατρέπεται σε κύκλο αυτά τα τέσσερα θα απορροφηθούν από το πρώτο, ή πέμπτο, όπως προτιμάται να το αποκαλείτε, δηλαδή το Νιρβανικό ή πνευματικό, όπου οι τέσσερις κατώτερες οκτάβες θα εκφράζουν τέλεια το πνευματικό. Έτσι ο αιώνιος πόλεμος ανάμεσα στο Πνεύμα και στην Ύλη θα πάψει μέσω της εναρμόνισής τους ή θα υπάρξει συμβιβασμός με την παράδοση της ύλης στο πνεύμα, με την έννοια ότι τώρα αυτή θα κυβερνάται από το πνεύμα. 

Το Πνεύμα θα είναι ο Βασιλιάς – ο Κυβερνήτης. Οποιαδήποτε ανταπόκριση στην επανάσταση της ύλης θα σταματήσει τελειωτικά. Έτσι θα έχουμε το υλικό τετράγωνο απορροφημένο από τον πνευματικό κύκλο. Η πολλαπλότητα θα έχει τότε βυθιστεί στην ενότητα χωρίς να χαθεί. 

Με άλλα λόγια, η ενότητα θα πολλαπλασιαστεί, θα εκφραστεί και ωστόσο δε θα χαθεί, θα εκδηλώνει ενότητα.

Αυτη είναι η συνειδητοποίηση του Νιρβάνα, επειδή όταν το Τετράγωνο μετατραπεί σε Κύκλο, ο κόσμος θα έχει επιστρέψει στο Νιρβάνα. Όταν κάποιος άνθρωπος καταφέρει να μετατρέψει σε κύκλο το τετράγωνο της προσωπικής του ζωής, τότε έχει φθάσει στο Νιρβάνα, έχει ξεπεράσει τους τρεις κόσμους, ακόμη και το βασίλειο της ψυχής και έχει εισέλθει στο βασίλειο του πνεύματος. 

Η περιοχή του Νιρβάνα είναι επομένως το Τετράγωνο που μετατράπηκε σε Κύκλο, είτε στο άτομο είτε στον κόσμο.

Υπάρχει και μια άλλη έννοια με την οποία το τετράγωνο μετατρέπεται σε κύκλο. Εάν κάποιος δεν επιστρέφει στο κέντρο, αλλά επιμένει να ζει στον εξωτερικό κόσμο, αργά ή γρήγορα θα επιστεψει οπωσδήποτε στο κέντρο. Δηλαδή η εκδηλωμένη ύπαρξη θα διαλυθεί. Έτσι προσεγγίζεται το ΑΜΗΝ.

Μπορούμε να μετατρέψουμε σε Κύκλο το Τετράγωνο σαν μια οντότητα, ή η οντότητα να καταστραφεί και, έτσι ή αλλιώς, το τετράγωνο να γίνει κύκλος.

Οποιοδήποτε μέρος του σύμπαντος δεν αποδέχεται την απορρόφηση από τον κύκλο, θα εξαλειφθεί.

Βλέπουμε έτσι το σκοπό της εξέλιξης, δηλαδή την παραγωγή ενός τύπου εκδήλωσης της τελειότητας του κέντρου και την έκφραση του κέντρου σε περιφέρεια, χωρίς να χαθεί οτιδήποτε από τη θεμελιώδη φύση του κέντρου. Αυτό είναι το ύστατο τέλος της εξέλιξης. Εάν ο κόσμος μας δεν ακολουθήσει αυτή τη διαδικασία, τότε θα αναχθεί στο χάος και θα αρχίσει από την αρχή.

 Έτσι ο Κόσμος πρέπει να περιέλθει στο χάος ξανά και ξανά, μέχρι να εκφραστεί η φύση του κέντρου στην περιφέρεια. Όταν γίνει αυτό, τότε θα έχει συνειδητοποιηθεί το τέλος της εξέλιξης. 

Έτσι η μετατροπή σε Κύκλο δηλώνει την επιστροφή του εκδηλωμένου σε εκείνο από το οποίο δημιουργήθηκε η εκδήλωση. Είναι η έλξη της περιφέρειας προς το κέντρο. Ενώ ο Τετραγωνισμός του Κύκλου θεωρείται η έκφραση του κέντρου μέσα στην περιφέρεια και αυτό δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από τη Μεγάλη Αναπνοή της Φιλοσοφίας Σανκία.


Η Μετατροπή του Τετραγώνου σε κύκλο είναι η εισπνοή, η Πραλάγια. Ο Τετραγωνισμός του Κύκλου είναι η εκπνοή ή Μανβαντάρα. Δεν πρόκειται όμως για μια φυσική ή μαθηματική έκφραση, αλλά για τη γεωμετρική έκφραση ενός μεγάλου μεταφυσικού προβλήματος – η δημιουργία και η καταστροφή.


Ο Τετραγωνισμός του Κύκλου είναι το τέλος του Μπράχμαν, ενώ η μετατροπή του Κύκλου σε Τετράγωνο είναι το τέλος του Σίβα. Σε αυτές τις δύο δραστηριότητες, στην τέλεια ισορροπία τους, συναντάμε το έργο της συντήρησης ή έργο του Βισνού.


A. S. RALEIGH
ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

lupusanimus

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ