Μνημονιακά Ψέματα

Μνημονιακά και αντιμνημονιακά ψέματα

Ακούγοντάς τον κ. Βενιζέλο στην Βουλή είναι εύκολο να ξεχάσεις ότι ο ίδιος άνθρωπος πριν από λίγους μήνες είχε ως κόκκινη γραμμή την μη-αλλαγή του επαίσχυντου συνδικαλιστικού νόμου. Στην Ελλάδα ξεχνάμε πολύ εύκολα, γι’ αυτό μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί μας φλομώνουν στα ψέματα. [ είναι γνωστό ότι ο μαζάνθρωπος έχει μνήμη χρυσόψαρου]

Το πρώτο μεγάλο ψέμα των μνημονιακών είναι ότι τα προηγούμενα 5 χρόνια έγινε η μεγάλη προσπάθεια για να βγει η Ελλάδα από την κρίση, βάσει της μίας και μοναδικής εθνικής στρατηγικής που επαγγέλλεται ο κ. Βενιζέλος. Εδώ ο κ. Βενιζέλος χρησιμοποιεί ένα ρητορικό κόλπο, συγχέοντας την μία και μοναδική πηγή χρηματοδότησης που είχε η Ελλάδα με το σχέδιο που τελικά εφαρμόστηκε. Ναι, μόνο οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ήθελαν να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το μνημόνιο όπως εφαρμόστηκε ήταν μονόδρομος. Οι Ιρλανδοί βρισκόμενοι σε παρόμοια κατάσταση έβαλαν τις κόκκινες γραμμές τους στην διατήρηση της ανταγωνιστικότητας τους και την χαμηλή φορολογία. Οι δικές μας κόκκινες γραμμές ήταν στη διατήρηση του μεγάλου κράτους!!!

Εξάλλου, ο κ. Τσίπρας δεν προσπαθεί να κάνει τίποτε περισσότερο από το να διατηρήσει την ίδια εθνική στρατηγική που άρχισε να εφαρμόζεται πριν από 5 χρόνια. Η μόνη διαφορά είναι το τεράστιο πολιτικό βάρος που δημιουργούν τα μεγάλα προεκλογικά του ψεύδη, η πρωτοφανής απειρία του και το γενικότερα πολύ χαμηλό επίπεδο των στελεχών της κυβέρνησης, τα οποία έχουν μια απίθανη έφεση στο να κατασκευάζουν αδιέξοδα και παγίδες για τους εαυτούς τους.

Ένας άλλος μνημονιακός μύθος είναι η ιδέα ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν να εκσυγχρονίσουν την ελληνική οικονομία. Αν αυτό ίσχυε γιατί τότε δημιούργησαν το μεγαλύτερο μηχανισμό συντήρησης και μεγέθυνσης του πελατειακού κράτους στα χρόνια της Μεταπολίτευσης; Ο κυρίαρχος φόβος των Ευρωπαίων είναι μήπως η περίπτωση της Ελλάδας καταδείξει τις παρόμοιες παθογένειες που χαρακτηρίζουν το σύνολο της Ευρώπης. Όσο η Ελλάδα παραμένει στα διεθνή πρωτοσέλιδα τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος να ανακαλυφθεί πρόωρα ότι η σοσιαλδημοκρατική ουτοπία των υψηλών φόρων και υψηλών δημόσιων δαπανών οδηγείται σε αδιέξοδο.

Όπως οι Έλληνες πολιτικοί στα χρόνια της Mεταπολίτευσης, έτσι και οι Ευρωπαίοι συνάδελφοι τους θέλουν απλά να παραδώσουν αυτό το πρόβλημα στους επόμενους, χωρίς να χρειαστεί αυτοί να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις. Έτσι εξηγείται και ο μεγάλος τους ενθουσιασμός για το τζάμπα χρήμα που τυπώνει ο Ντράγκι (QE).

Όσο για να αντιμνημονιακά ψέματα, αυτά αρχίζουν να αποκαλύπτονται ήδη. Ούτε οι Ρώσοι, ούτε οι Κινέζοι και φυσικά ούτε οι Αμερικάνοι θέλουν να δανείσουν μια χώρα που δεν παράγει πλούτο και επομένως θα είναι αδύνατο να τους ξεπληρώσει. Εδώ να σημειώσουμε ότι απλά ακολουθούν το παράδειγμα των Ελλήνων που όχι μόνο δεν θέλουν να δανείσουν το ελληνικό κράτος, αλλά αποσύρουν ακόμα και τις τελευταίες αποταμιεύσεις τους που έχουν μείνει στις ελληνικές τράπεζες. Στην Ελλάδα η ψήφος μας είναι σταθερά αριστερή, η τσέπη μας είναι σταθερά δεξιά.

Το μνημόνιο δεν έφερε την κρίση στην Ελλάδα, αλλά η κρίση χρέους έφερε το μνημόνιο. Το 2010 δεν είχε μείνει κανένας λογικός ιδιώτης που ήθελε να συνεχίσει να δανείζει μια οικονομία όπου η παραγωγή πλούτου είναι ανάθεμα. Έτσι η μόνη πηγή χρηματοδότησης ήταν και είναι οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι οι οποίοι θέλοντας και μη πληρώνουν επειδή η πολιτική ηγεσία τους έχει αποφασίσει να κάνει ότι είναι δυνατόν για να συγκαλύψει τις οικονομικές αδυναμίες της Ευρώπης. Ο κ. Τσίπρας δεν διαφωνεί επί της ουσίας με το εθνικό σχέδιο του κ. Βενιζέλου, απλά δεν ξέρει πολλά πράγματα και καταλαβαίνει ακόμα λιγότερα. Υπάρχουν ικανοί και λιγότεροι ικανοί κρατιστές. Αυτοί κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες και συνεχίζουν τώρα στα χρόνια της κρίσης χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Έτσι, η ολοένα και αυξανόμενη πτωχοποίηση είναι μονόδρομος και εθνικό σχέδιο για να χρησιμοποιήσουμε τους όρους του κ. Βενιζέλου.

Η πραγματική συνωμοσία εναντίον της Ελλάδας

Μια συνωμοσία του ψεύδους κυβερνά την Ελλάδα, και από τα πολλά ψέματα που έχει προπαγανδίσει, τα πιο επικίνδυνα είναι αυτά που έχουν πιστέψει οι συνωμότες. Το ταξίδι μακριά από την πραγματικότητα που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του ‘81 φαίνεται ότι φτάνει σε ένα νέο σημείο επώδυνης προσαρμογής. Αν ο κ. Τσίπρας δεν είχε εξαντλήσει την επαγγελματική του εκπαίδευση στις καταλήψεις, θα μπορούσε πιο εύκολα να διακρίνει το είδος της πολιτικής επιτυχίας του ειδώλου του Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχουν δύο ειδών αριστερές κυβερνήσεις: Αυτές που αποτυγχάνουν λίαν συντόμως και οι άλλες που αποτυγχάνουν σε βάθος χρόνου.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις του ανήκαν στην δεύτερη κατηγορία. Το ‘81 η τότε «πρώτη-φορά-Aριστερά» κυβέρνηση είχε τέσσερα μεγάλα πλεονεκτήματα. Το χρέος της Ελλάδας ήταν πολύ χαμηλό, έτσι «κατάφερε» σε μια οκταετία να το τριπλασιάσει. Οι πετρελαϊκές κρίσεις ανήκαν στον παρελθόν, υπήρχε ένας μεγαλύτερος και παραγωγικότερος ιδιωτικός τομέας και δημογραφικά η Ελλάδα ήταν πολύ νεότερη. Και τότε, την δεκαετία του ‘80, άρχισε να ρέει για πρώτη φορά το τζάμπα χρήμα της ΕΟΚ. Δηλαδή, οι συνθήκες για την απόδραση από τους βασικούς κανόνες της οικονομικής πραγματικότητας ήταν ειδυλλιακές. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν τον κανόνα που λέει ότι «πετυχημένες» αριστερές κυβερνήσεις μπορούν να υπάρξουν μόνο για το χρονικό διάστημα που οι οικονομικές συνθήκες είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές.

Κλασσικό και πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι η σοσιαλιστική Βενεζουέλα. Όσο η τιμή του πετρελαίου σημείωνε αύξηση, η κυβέρνηση του Τσάβες μπορούσε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο σοσιαλισμός και ευημερία πάνε μαζί. Η καταστροφή της οικονομίας της Βενεζουέλας είχε ήδη εμφανιστεί πριν αρχίσει να πέφτει η τιμή του πετρελαίου, μετά όμως από την πρόσφατη πτώση της τιμής, οι συνέπειες της σοσιαλιστικής «ανασυγκρότησης» γίνονται ορατές με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς.

Ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να ξέρει ότι η αριστερή πολιτική μπορεί να ευδοκιμήσει προσωρινά όταν υπάρχει κάποιος άλλος για να πληρώνει τον λογαριασμό. Αυτός ο άλλος για παράδειγμα μπορεί να είναι οι μελλοντικές γενιές που αναλαμβάνουν του χρέος που εσύ στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης δημιουργείς σήμερα. Ή, αυτός ο άλλος, μπορεί να είναι μια παραγωγική καπιταλιστική χώρα που αγοράζει το πετρέλαιο σου σε υψηλές τιμές. Κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να καταλάβει ότι αυτές οι συνθήκες δεν μπορούν να ισχύουν στο διηνεκές. Και ο σοσιαλισμός τελειώνει, όπως είχε πει η κυρία της επάρατης Δεξιάς, όταν τελειώνουν τα λεφτά των άλλων.

Θα καταργούσε το μνημόνιο με ένα νόμο σε ένα άρθρο. Δεν ήθελαν χρήμα αλλά χρόνο. Η αριστεία είναι ρετσινιά. Ο νόμος και η τάξη ντεμοντέ ιδιοτροπίες. Η τρόικα έγινε θεσμοί, οι τρόικανοί έγιναν Brussels και Athens Group, το Μνημόνιο 3 θα το λέμε Συμβόλαιο Ανάπτυξης και την καταστροφή, θα την λέμε εναλλακτική ευημερία. Για να συντηρηθεί κάθε ψέμα του χθες, ένα καινούργιο πρέπει να δημιουργηθεί σήμερα, και όλα μαζί συνθέτουν την αντεστραμμένη πυραμίδα που στηρίζεται στο πρώτο μεγάλο ψέμα που πιστέψαμε πριν από 34 χρόνια: μπορούμε να καταναλώνουμε όλο και περισσότερα, παράγοντας όλο και λιγότερα.

Ο κ. Τσίπρας θα συμπεριφερόταν πολύ διαφορετικά αν μπορούσε να καταλάβει σε πιο σημείο της σοσιαλιστικής τραγωδίας τον έχει στριμώξει η ιστορία. Δεν το έχει καταλάβει και γι’ αυτό πιστεύει ότι με τα πολλά και πολλαπλασιαζόμενα ψέματα θα μπορέσει να αποφύγει τις συνέπειες της πραγματικότητας. Έτσι γράφονται οι τραγωδίες, το παιδί που μεγάλωσε στον παροξυσμό της δεκαετίας του ‘80 έρχεται τώρα να αναμετρηθεί με τα τέρατα που το είδωλο του δημιούργησε.

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του κ. Τσίπρα

Μπορεί η μπλόφα με την άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας να μην έκανε τις αγορές να χορέψουν με ζουρνάδες και νταούλια, και μπορεί οι εταίροι να μην έδωσαν ένα μνημόνιο άνευ όρων, όμως εκεί που ο κ. Τσίπρας μπορεί να υπολογίζει είναι στους χρήσιμους ηλίθιους της αντιπολίτευσης. Γενικά όλα έχουν μια εξήγηση. Δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει αν η πολιτική τάξη της Ελλάδας δεν ήταν τόσο ανίκανη. Μετά από πέντε χρόνια χρεοκοπίας, δεν θα είχαμε καταλήξει σε μια κυβέρνηση μπαχαλάκηδων και βαθέως ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, αν η ανικανότητα τους δεν είχε επιτύχει νέα ιστορικά ρεκόρ. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ως αντιπολίτευση συνεχίζουν να έχουν το ίδιο βαθμό επιτυχίας που είχαν ως κυβέρνηση.

Ο κ. Τσίπρας που νομίζει ότι έχει βρει καλούς πελάτες, προτίθεται να εφαρμόσει ένα σύστημα μεταβαλλόμενων πλειοψηφιών. Με κάποιους θα ψηφίζει για να τα παίρνει, με κάποιους άλλους θα ψηφίζει να τα ξοδεύει. Στο σύστημα αυτό συμμετέχουν οι καλοί μας Ευρωπαίοι εταίροι έχοντας δημιουργήσει ένα μνημόνιο στο οποίο μεταρρυθμίσεις μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν με «ισοδύναμα» μέτρα, δηλαδή φοροεπιδρομές. Ακούσαμε ήδη ότι η αντιπολίτευση ψηφίζει τα μέτρα για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ!!! Όποιος όμως ψηφίζει τα φορομπηχτικά μέτρα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο. Τα περισσότερα μέτρα είναι άγρια φορομπηχτικά, δηλαδή είναι ακριβώς ότι δεν πρέπει να εφαρμόζεται. Οι ελάχιστες μεταρρυθμίσεις είτε θα αντικατασταθούν με φόρους, είτε ποτέ δεν θα εφαρμοστούν. Δηλαδή, το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί η υπάρχουσα κυβέρνηση είναι μια ακόμα μεγαλύτερη πιθανότητα για άτακτη χρεοκοπία στο εφιαλτικά κοντινό μέλλον. Η αυτοκατάργηση της αντιπολίτευσης δεν επιτυγχάνει τίποτε παραπάνω από τον πολλαπλασιασμό των ενόχων στην τελική καταστροφή.

Ανεξάρτητοι Έλληνες: Το πιόνι της Άκρας Αριστεράς

Μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά θα πρέπει να του αναγνωριστεί η ιδεολογική του συνέπεια. Ακόμα και η μνημονιακή κωλοτούμπα είχε ως αποτέλεσμα ένα μνημόνιο που είναι 92% φόροι, το όνειρο κάθε κρατιστή. Αντίθετα ο Πάνος Καμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν αφήσει τους ακραίους του ΣΥΡΙΖΑ να δρουν ως αν να είχαν μια αυτοδύναμη κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία. Το τρενάκι του μικρού Αλέξη εκτροχιάστηκε άκρα αριστερά και ο Πάνος Καμμένος ήταν απλά αδιάφορος. Στον πρώτο μήνα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η κυρά Τασία  έκανε τα σύνορα της Ελλάδας ξέφραγο αμπέλι. Έκτοτε όποιος θέλει μπαίνει και αυτομάτως έχει άδεια παραμονής που μπορεί να ανανεώνεται στο διηνεκές. Οι επιχειρήσεις του Ξένιου Δία καταργήθηκαν καθώς και τα κέντρα κράτησης. Αμέσως η εισβολή των λαθρομεταναστών έσπασε όλα τα ρεκόρ. Οι κύριοι Τσίπρας και Καμένος μετατρέπουν όλη την Ελλάδα σε μια πολιτισμικά και πληθυσμιακά γκρίζα ζώνη. [αναζήτησε το άρθρο ΓΚΡΙΖΑ ΦΥΛΗ]

Σαν να μην έφταναν τα ανοιχτά σύνορα και οι ουσιαστικά επ’ αόριστον άδειες παραμονής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε τον νέο νόμο ιθαγένειας που ήταν ακόμα χειρότερος και από αυτόν του Γιώργου Παπανδρέου. Οι ελάχιστες τυπικές προϋποθέσεις του νόμου του ΠΑΣΟΚ περιορίσθηκαν σε μια ελάχιστη προϋπόθεση που μετατρέπει την Ελλάδα στον μέγιστο μαγνήτη για όλα τα μεταναστευτικά ρεύματα της Ασίας και Αφρικής. Άνοιξαν τα σύνορα, αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ άνοιξε και τις φυλακές. Ο κ. Καμένος δεν είχε το ελάχιστο θάρρος να απαιτήσει από τον υποτίθεται συνεταίρο να μην αφήσει χιλιάδες βαρυποινίτες ελεύθερους. Δολοφόνοι, βιαστές, ληστές και παιδεραστές είναι ελεύθεροι πλέον να αλωνίσουν την Ελλάδα με τις ευλογίες και την σφραγίδα του κ. Καμένου.

Αν ο κ. Καμένος δεν είχε πει το μεγάλο ναι στο νέο μνημόνιο θα είχε την δικαιολογία ότι όλα τα παραπάνω είναι υποχωρήσεις, προκειμένου η Ελλάδα να έχει μια κυβέρνηση που λέει όχι σε αυτούς που ονομάζει ξένους τοκογλύφους και δυνάστες της Ελλάδας. Αλλά ο κ Καμένος, ακολουθώντας πιστά τον κ. Τσίπρα – ως σαν το κατοικίδιο ζωάκι του – ψήφισε το νέο μνημόνιο χωρίς να βγάλει τσιμουδιά για τις νέες περικοπές στις συντάξεις, για τον διπλασιασμό των φόρων στους αγρότες και για το νέο 23% ΦΠΑ στα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία. Είναι προφανές ότι τον κ. Καμένο δεν τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο εκτός από το να μπορεί να είναι υπουργός και να κάνει ρουσφέτια για φίλους και συγγενείς. Το ερώτημα για τους 293.000 ψηφοφόρους του είναι αν θα μπορούν να ζήσουν στην Ελλάδα που ο κ. Καμένος και τα αφεντικά του οι μπαχαλάκηδες φτιάχνουν.

«Σκότωσε» τον ευρωλιγούρη που κρύβεις μέσα σου

Δεν θα υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο όπου η τοπική ελίτ έχει αναγάγει ένα κόμπλεξ κατωτερότητας σε εθνική ιδεολογία. Κάθε φορά που συμβαίνει κάποιο γεγονός τύπου διαφήμιση Στανίση/Jumbo ή παλαιότερα ομορφάντρας/Cosmote και μπάμιες/Γερμανός, δίνεται η ευκαιρία στις τοπικές μανταμσουσούδες να βγάλουν το άχτι τους ενάντια στον «Μπύθουλα». Είναι πολύ «άτυχη» η ελίτ της Ελλάδας που εδώ και 190 χρόνια διοικεί ένα έθνος που είναι τόσο ανίκανο να καταλάβει πόσο τυχερό είναι να έχει μια τόσο πεφωτισμένη τάξη ανθρώπων να το καθοδηγεί. Οι ιθαγενείς συνεχώς αρνούνται τον εξευρωπαϊσμό.

Σε διαφημίσεις όπως οι παραπάνω, ένας λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να δει πολλά στοιχεία διακωμώδησης της ελληνικής πραγματικότητας. Όμως το μόνο που μπορούν να δουν οι εν Ελλάδι μανταμσουσούδες είναι η ενίσχυση των πολιτισμικών αξιών του «Μπύθουλα». Οι μανταμσουσούδες αδυνατούν ακόμα και να κατανοήσουν απλές διαφημίσεις γιατί απλούστατα πάσχουν σοβαρά στον τομέα της ανάλυσης και της αυτογνωσίας. Η ευρωλιγούρα δεν είναι ένα ιδεολογικό ρεύμα, δεν έχει αρχές, ούτε στοιχειώδη κριτήρια επιλογής και ανάλυσης. Η ευρωλιγούρα είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο.

Η ευρωλιγούρα είναι η ασθένεια του ιθαγενή που δεν ξέρει τι έχει και που δεν μπορεί να καταλάβει τι θέλει να πάρει. Είναι μια τριτοκοσμική κατανόηση του ευρωπαϊκού άλλου, όπου τα επιτεύγματα ενός διαφορετικού πολιτισμού, βάρβαρα συνοψίζονται σε κάποιες φιγούρες της τρέχουσας πολιτικής ζωής. Για τον ευρωλιγούρη, η Ευρώπη ξεκινάει κάπου στον Ζακ Ντελόρ και τελειώνει με Όλι Ρεν. Ο ευρωλιγούρης όχι μόνο δεν καταλαβαίνει το έθνος που τον γέννησε, αγνοεί πλήρως και την Ευρώπη που τόσο άβουλα θέλει να αντιγράψει.

Για παράδειγμα, το ελληνικό κράτος έχει αποφασίσει ότι θα θεωρεί τον κάθε Έλληνα πολίτη δωρητή σώματος.Για να μην θεωρηθείς δωρητής σώματος, θα πρέπει να περάσεις πρώτα από την γραφειοκρατική διαδικασία που έχει ορίσει ο νομοθέτης. Πρόκειται περί ενός νόμου που βρίσκεται σε σαφή αντιδιαστολή με την ευρωπαϊκή επινόηση και κατάκτηση της κυριαρχίας που χαίρει το άτομο πάνω στο σώμα του. Όμως η «φιλελεύθερη» Νέα Δημοκρατία δεν κατάργησε αυτόν το τόσο κρατικιστικό και ανελεύθερο νόμο του ΠΑΣΟΚ. Οι απανταχού φιλελεύθερες ομάδες και η πλειάδα οργανώσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου σιωπούν ως σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Ο μόνος θεσμός που έχει αντιδράσει για αυτό το νόμο τερατούργημα είναι η Εκκλησία της Ελλάδος. Παρεμπιπτόντως, αυτός ο νόμος ήταν επινόηση του «ευρωπαϊστή» και «εκσυγχρονιστή» Ανδρέα Λοβέρδου!!!

ΔΩΡΗΤΕΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΕ ΝΟΜΟ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (Ν. 3984/2011)

[Δωρητές οργάνων είναι όλοι Έλληνες σύμφωνα με το  νόμο 3984/2011 του Υπουργείου Υγείας για τη “Δωρεά και Μεταμόσχευση Οργάνων και άλλες διατάξεις”. Όπως επισημαίνεται σε αυτό, «η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Πρόκειται για εικαζόμενη συναίνεση». Σύμφωνα με το νέο Νόμο, η δωρεά από ζώντες δότες μπορεί να γίνεται σε συγγενείς μέχρι και τετάρτου βαθμού εξ αίματος καθώς και μέχρι δεύτερου βαθμού για συγγενείς εξ αγχιστείας. Επίσης, ο λήπτης θα μπορεί να λάβει μόσχευμα από ζώντα δότη με τον οποίο συνδέεται με σύμφωνο συμβίωσης, αλλά ακόμα και από άτομο με το οποίο έχει προσωπική σχέση και συνδέεται συναισθηματικά, ακόμα και αν δεν έχει υπάρξει γάμος, αρραβώνας ή σύμφωνο συμβίωσης.

Το σώμα σου ανήκει στους γιατρούς: Άλλο ένα ευφάνταστο χαράτσι

Ο νόμος περί δωρεάς οργάνων που ψηφίστηκε επί Λοβέρδου κάνει υποχρεωτική τη δωρεά οργάνων, αφού μόνο αν κάποιος δηλώσει εγγράφως ότι δεν επιθυμεί να γίνει δωρητής οργάνων, θα εξαιρείται από τη διαδικασία μακελέματος του σώματός του, το οποίο θα αποφασίζεται όχι από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, αλλά από το κάθε νοσοκομείο. Επιπλέον, καταργείται κάθε έννοια ελεύθερης βούλησης, αφού θα πρέπει ο πολίτης να τρέξει να δηλώσει ότι δε θέλει να γίνει δωρητής οργάνων, ώστε να αποφύγει τους κινδύνους που περιέχει ο νόμος, όμως, πόσοι από τους Έλληνες πολίτες είναι σωστά ενημερωμένοι, ή πόσοι θα έχουν τη δυνατότητα να το δηλώσουν; Επίσης, η δωρεά οργάνων χάνει την ανθρώπινη ομορφιά της προσφοράς και γίνεται κάτι υποχρεωτικό, κάτι που σου επιβάλλει το κράτος σαν ένα ακόμη χαράτσι, τώρα θέλουν και τα όργανα του σώματός σου στα οποία ελάχιστη δυνατότητα επιλογής σου αφήνουν.]

Το τι ακριβώς συνιστά σε κάθε θέμα την ευρωπαϊκή παράδοση, το τι πρέπει και μπορεί να αφομοιώσει ο Ελληνισμός, δεν είναι μια απλή και εύκολη συζήτηση. Αυτό όμως που θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στον κάθε ένα ξεχωριστά είναι ότι η παρούσα πολιτική τάξη με έδρα τις Βρυξέλλες δεν είναι η πηγή εξευρωπαϊσμού του οποιανδήποτε. Αντιθέτως, πολύ εύκολα μπορεί να στοιχειοθετηθεί ότι η πολιτική τάξη των Βρυξελλών μεταβάλλεται μέρα με την μέρα σε ένα πιο συγκεντρωτικό και ανελεύθερο δεσποτάτο ανατολίτικου τύπου. Αν η Κωνσταντινούπολη ήταν η νέα Ρώμη, οι Βρυξέλλες είναι η νέα Υψηλή Πύλη.

Αν θέλει να δει κάποιος πόσο εκτός ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας βρίσκεται η ελληνική ευρωλιγούρικη ελίτ δεν έχει παρά να αναλογισθεί το ποιο αποτελούσε μέχρι προσφάτως το ιδεώδες ευρωπαϊκής διακυβέρνησης στην Ελλάδα: οι κυβερνήσεις του κ. Σημίτη. Έτσι το τσιμεντο-πασάλειμμα της Ελλάδας, η τυφλή υποταγή στην Υψηλή Πύλη των Βρυξελλών και η εκμετάλλευση παντός είδους πόρου για την μεγέθυνση ενός βαθύτατα διεφθαρμένου κρατισμού περνούσαν στα ΜΜΕ, στην ακαδημία και στους καθώς πρέπει κύκλους ως αναγκαία βήματα προς τον εξευρωπαϊσμό της χώρας.

Τουλάχιστον εκ των υστέρων θα έπρεπε να είναι οφθαλμοφανές σε όλους ότι ο κ. Σημίτης έκτιζε μπανανία στην βαλκανική χερσόνησο. Βλέποντας τι έχει βγάλει μια μερική έρευνα των τότε κυβερνήσεων, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι στον μέλλον ο κ. Σημίτης θα μπορούσε να συγκαλέσει υπουργικό συμβούλιο στον Κορυδαλλό. Το μόνο πράγμα που αποτρέπει ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι η συνταγματική αθώωση υπουργών που η κυβέρνηση του επέβαλε. Αν είσαι ευρωλιγούρης, που σημαίνει ότι δεν έχεις κάποια σοβαρά κριτήρια αξιολόγησης, ακόμα δεν έχεις καταλάβει τι έγινε και γιατί.

@Ναπολέων Λιναρδάτος

terrapapers

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ