Ενίοτε γράφω. Ενίοτε σωπαίνω. Ενίοτε κραυγάζω. Ενίοτε σφυρηλατώ.
Και στα αλήθεια το σφυρί ταιριάζει καλύτερα στο χέρι μου από την πένα. Μ’αρέσει να κατεδαφίζω – και πάνω απ’όλα μ’αρέσει να κατεδαφίζω ναούς και αγάλματα.
Τα αγάλματα πρέπει να τα χτυπάς στα γόνατα για να σωριαστούν – μια και έξω. Η μέθοδος του δόκτορα Νίτσε.
Και να που ξεμείναμε από αγάλματα. Βοήθεια μας! Δεν έχουμε τι να προσκυνήσουμε, τι να λατρέψουμε. Αλίμονό μας!
Οι προσκυνητές τρελάθηκαν, οι προσκυνητές ορμούν ο ένας στον άλλον, οι προσκυνητές αλληλοτρώγονται., αλληλοθυσιάζονται πάνω στον ερειπωμένο βωμό.
Ξεμείναμε από αγάλματα. Μακάρι να ξεμέναμε από προσκυνητές.
Γιατί τα αγάλματα ενίοτε συντρίβονται από μέσα, γιατί, όπως λέει και ο ποιητής, τα αγάλματα δεν είναι στο μουσείο, τα αγάλματα είμαστε εμείς, καληνύχτα, καληνύχτα.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.