2025
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
MISSION TO MARS
Τα πέντε βήματα για να πάμε στον Άρη
Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να εξερευνούμε
Και το τέρμα όλων μας των εξερευνήσεων
Θα ‘ναι το φτάσιμο εκεί που ξεκινήσαμε
Και θα γνωρίσουμε τον κόσμο για πρώτη φορά…
Όταν οι γλώσσες της φλόγας έχουν χωθεί
Μέσα στην εστεμένη δέσμη της φωτιάς
Κι ένα είναι η φωτιά και το ρόδο.
Τ. S. Eliot, Τέσσερα Κουαρτέτα
Ο άνθρωπος είναι ένα παιδί των άστρων, φτιαγμένος κι από τα δικά τους υλικά των άστρων και γι’ αυτό το θέλει να επιστρέψει σ’ αυτά…
H Επόμενη Πλανητική Πατρίδα
Πλανήτης Γη 2015 μ.Χ. Πάνω από επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι σέρνονται στην επιδερμίδα μιας γαλαζοπράσινης κουκίδας, καρφωμένης στο μαύρο βελούδο του διαστήματος. Η Γη, μια «θερμοκοιτίδα» που φιλοξένησε πετυχημένα τη ζωή στα πρώτα της βήματα, δεν είναι πλέον αρκετή για την ανθρωπότητα. Δεν είναι μόνον ζήτημα ζωτικού χώρου, εφόσον ο πλανήτης μας μπορεί ακόμη να συντηρήσει, με τίμημα όμως μια τρομακτική υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, αρκετά δισεκατομμύρια ανθρώπους. Είναι πρωταρχικά ζήτημα οριζόντων: «Ο πολιτισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καινούργια σύνορα. Έχει και υλική και πνευματική ανάγκη από αυτά…» (Άρθρουρ Κλαρκ).
Ο άνθρωπος «είναι φτιαγμένος από το υλικό με το οποίο φτιάχνονται τα όνειρα». Δεν ζει μονάχα με ψωμί και νερό. Χρειάζεται και όνειρα. Έτσι και ο πολιτισμός του χρειάζεται πάντα νέους ορίζοντες επέκτασης. Αν σταματήσει να δημιουργεί και να επεκτείνεται, σκουριάζει και βυθίζεται στην παρακμή. Πολιτισμοί που δεν εξελίσσονται πεθαίνουν και βυθίζονται στο σκοτάδι της ιστορίας.
Η Γη είναι ήδη ένας υπερσυνωστισμένος κόσμος. Όχι τόσο υλικά, όσο ψυχολογικά. Η ανθρωπότητα ασφυκτιά σ’ έναν κόσμο που έχει εδώ και καιρό εξερευνηθεί και κατακτηθεί. Έναν κόσμο με γνωστά όρια. Μοιάζει μ’ ένα καζάνι έτοιμο ανά πάσα στιγμή να εκραγεί, καθώς δεν έχει προς ποια κατεύθυνση να διοχετεύσει το δυναμικό της. Ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε και ο μπαμπούλας της πυρηνικής καταστροφής μοιάζει απόμακρος. Ο άνθρωπος φαίνεται ότι δεν έχει κάποιο μεγάλο όραμα για να κατευθύνει το δυναμισμό του. «Ως εδώ ήταν; Ζούμε σε μια τέλεια κοινωνία δίχως προορισμό. Δεν μου φτάνει να βλέπω ένα κομμάτι του ουρανού. Θέλω να επιστρέψω στο Σύμπαν», παραπονιέται ο ήρωας της φουτουριστικής ταινίας Gattaca. Το δίλημμα παραμένει το ίδιο από την εποχή του Χ. Τζ. Γουελς (1866-1945): Ή το Σύμπαν ή Τίποτε…
Ευτυχώς ή δυστυχώς το μεγαλύτερο σφάλμα του ανθρώπου είναι η ματαιοδοξία του να μετατρέψει ακόμη και την πιο ακραίες φαντασίες του σε πραγματικότητα, να πιστεύει δηλαδή ότι η λύση βρίσκεται στην υλοποίηση των ονείρων του. Είμαστε ωστόσο καταδικασμένοι να κυνηγάμε τα όνειρα μας. Και σ’ αυτό το κυνήγι είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε την κάθε πρόκληση, να διαβούμε και να ξεπεράσουμε το κάθε τεχνητό ή φυσικό σύνορο. Δεν υπάρχουν Final Frontier για μας. Υπάρχει μόνον μια μεθόριος, γύρω και πάνω από τη Γη, που πρέπει να ανοίξουμε. Υπάρχει ένας απέραντος χώρος, μια ύστατη πρόκληση για τα εξερευνητικά μας ένστικτα. Διάστημα, τα Τελευταία Σύνορα, το όνειρο που δεν έσβησε ακόμη. Ως πότε θα περιμένουμε ακόμη; Όχι για πολύ, αν δεχτούμε την άποψη του πρώην γερουσιαστή Χάρισον Σμιθ: «Η ιστορία μας δείχνει καθαρά ότι τίποτε δεν συναρπάζει το πνεύμα των νέων όσο ένα σύνορο. Είναι απαράδεκτο και μη ρεαλιστικό να υποθέσουμε ότι θα περάσουν 50 με 100 χρόνια για να φθάσουμε σε νέες ιστορικές κατακτήσεις στο διάστημα. Μερικοί νέοι άνθρωποι απλώς δεν πρόκειται να περιμένουν τόσο πολύ…»
«Είμαστε πραγματικά πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι για τον Άρη τώρα από ότι ήταν η NASA το 1961, όταν έψαχνε πως θα στείλει άνθρωπο στο φεγγάρι πριν από το τέλος της δεκαετίας. Αν το βάλουμε ως στόχο, μπορούμε να είμαστε στον Άρη σε 10 χρόνια».
Αυτό υποστηρίζει ο αστρο-γεωλόγος Robert Zubrin από την αυστραλέζικη ιστοσελίδα, Mars Society και προσθέτει πως «έχουμε ήδη τις δεξιότητες και την τεχνολογία που χρειάζεται για να πάνε άνθρωποι στον Άρη».
Σύμφωνα με τον Zubrin, υπάρχουν πέντε βασικά ζητήματα που πρέπει να εξετάσουμε στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την αποστολή ανθρώπων στον Άρη:
Πώς να επιβιώσει κάποιος από τις μεγάλες αποστάσεις στο διάστημα;
Κάθε ανθρώπινο ταξίδι στον Άρη θα χρειαζόταν τουλάχιστον δυόμισι χρόνια: έξι μήνες για να φτάσεις εκεί, έξι μήνες για να επιστρέψεις και ενάμισι χρόνος στην επιφάνειά του, υπό την προϋπόθεση ότι Άρης και Γη θα βρεθούν στη σωστή τροχιά για την πτήση της επιστροφής.«Δεν ξέρουμε πώς οι άνθρωποι θα προσαρμοστούν στη βαρύτητα του Άρη», λέει ο δρ Zubrin, σύμφωνα με τοΠρώτο Θέμα και συνεχίζει: «περισσότεροι από 30 άνθρωποι έχουν ήδη περάσει τουλάχιστον έναν χρόνο στο διάστημα, οπότε γνωρίζουμε ήδη πώς επιβιώνουν για μεγάλα διαστήματα σε μικροβαρύτητα μέσω της άσκησης». Ωστόσο, περισσότερα πειράματα θα πρέπει να γίνουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να βελτιωθεί η γνώση μας για το πώς το ανθρώπινο σώμα μπορεί να προσαρμοστεί στη μικροβαρύτητα.
Πώς να προσγειωθεί ένα ωφέλιμο φορτίο στο μέγεθος ενός Boeing 737;
Σα να μην έφταναν η επιβίωση ενάμισι έτους και το ταξίδι non-stop, η προσγείωση ενός ογκώδους σκάφους στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη είναι η «μεγαλύτερη πρόκληση» που θα αντιμετωπίσει μια αποστολή.«Το Mars Curiosity Rover ήταν το μεγαλύτερο πράγμα που προσγειώθηκε ποτέ εκεί, με πάνω από δύο τόνους ωφέλιμου φορτίου να εισέρχονται στην ατμόσφαιρα του. Και όταν προσγειώθηκε, το Rover ήταν πάνω από 900 κιλά, όσο και ένα μικρό αυτοκίνητο» εξηγεί. «Όταν μιλάμε για την τοποθέτηση ανθρώπων στον Άρη, μιλάμε για ένα διαστημικό σκάφος που προσγειώνεται με μάζες τουλάχιστον 25-60 τόνων. Αυτά είναι μεγάλα ωφέλιμα φορτία στο μέγεθος ενός αεροσκάφους 737, το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι έχουμε κάνει στο παρελθόν».
Πώς θα βγούμε έξω και να εξερευνήσουμε;
Υποθέτοντας ότι έχει όντως καταφέρει να προσγειωθεί το σκάφος, η επόμενη πρόκληση είναι να εξερευνήσουμε τον νέο κόσμο. Με μόνο το ένα τρίτο της βαρύτητας της Γης, και μια ατμόσφαιρα που αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, παρουσιάζονται προκλήσεις τόσο για το περπάτημα όσο και για τα οχήματα.Οι διαστημικές στολές που χρησιμοποιούνται για διαστημικούς περιπάτους στη Σελήνη και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ζυγίζουν περίπου 200 κιλά και είναι πολύ ογκώδεις, γεγονός που τις καθιστά ακατάλληλες. «Εάν κάποιος έχει δαπανήσει περισσότερες από 240 ημέρες στον διαστημικό σταθμό, θα έχει πάρει ήδη τόση ακτινοβολία όση θα έπαιρνε σε ένα θωρακισμένο διαστημόπλοιο σε ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής στον Άρη. Ο συνδυασμός της λεπτής ατμόσφαιρας του Άρη και του διαστημικού σκάφους ή του οικοτόπου θα παρέχει επαρκή προστασία από την ακτινοβολία για 18 μήνες στην επιφάνεια του Άρη».
Πώς θα προμηθευόμαστε καύσιμα, νερό, οξυγόνο και τροφή;
Μια άλλη πρόκληση είναι πώς να ζουν οι αστροναύτες έξω από τη Γη για ενάμιση χρόνο. Υπάρχει μια σειρά από επιλογές για την παραγωγή καυσίμων στον Άρη. Μια ιδέα περιλαμβάνει τη διάσπαση του νερού που έχει παγώσει κάτω από την επιφάνεια του εδάφους σε υδρογόνο και οξυγόνο, τόσο για τη χρήση του ως καύσιμο όσο και για τις ανάγκες τους πληρώματος.
«Μπορεί επίσης να εξαγάγουν το νερό από την ατμόσφαιρα του Άρη, ή να φέρουν το υδρογόνο από τη Γη για να γίνει αντίδραση με την ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να δημιουργηθεί μεθάνιο και οξυγόνο», αναφέρει ο δρ Zubrin. Όμως, η καλλιέργεια τροφίμων θα είναι πιο δύσκολη. Η NASA έχει πειραματιστεί πρόσφατα με την καλλιέργεια μαρουλιού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. «Η καλλιέργεια του φαγητού τους ήταν μια μεγάλη επιτυχία για το πλήρωμα, τόσο στην Ανταρκτική όσο και σε διαστημικούς σταθμούς».Έτσι, οι καλλιέργειες θα είναι ένα από τα πρώτα ερευνητικά έργα που θα αναλάβουν οι πρώτοι άνθρωποι στον Άρη, αλλά δεν γνωρίζουμε το πόσο αποτελεσματικές θα είναι. Σε αντίθεση με τη μεταφορά των καυσίμων που ζυγίζει πολύ, η μεταφορά των τροφίμων από τη Γη είναι πιο εύκολη.
Πώς θα επιστρέψουμε στη Γη;
Μετά από ενάμισι χρόνο διαμονής στον κόκκινο πλανήτη, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής διάρκειας έξι μηνών. Η εκκίνηση από τον Άρη θα είναι ευκολότερη από την απογείωση από τη Γη λόγω της βαρύτητας. «Είναι απλά ζήτημα δημιουργίας ενός συμπαγούς διαστημικού σκάφους που μπορεί να μας μεταφέρει στην τροχιά του Άρη, όπου μπορούμε να σταθεροποιήσουμε ένα διαστημόπλοιο για την επιστροφή μας στη Γη. Χρειάζεται λιγότερη ενέργεια κι έτσι είναι πιο εύκολο το να γυρνάς σπίτι. Βέβαια δεν το έχουμε κάνει ακόμα».
Τελικά, όμως, ο δρ Zubrin πιστεύει ότι η μεγαλύτερη πρόκληση για μια αποστολή θα είναι η κοινωνικο-πολιτική απόφαση. «Θα αφοσιωθούμε σε αυτό και θα δεσμευτούμε να είναι ένα βιώσιμο σχέδιο και όχι μόνο σημαίες και ίχνη, όπως στη Σελήνη;» αναρωτιέται.
ΑΡΗΣ: Η «ΜΗΤΡΑ» ΤΗΣ ΖΩΗΣ;
Από κάθε άποψη ο Άρης είναι ο πλανήτης που θα στεγάσει τα όνειρα, αλλά και τη δράση της ανθρωπότητας στους επόμενους αιώνες. Ο τέταρτος κατά σειρά πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, που απέχει μόλις 4,5 λεπτά φωτός απόσταση από τη Γη (ή περίπου 80 εκατομμύρια χιλιόμετρα μέση απόσταση), είναι ο μοναδικός πλανητικός κόσμος που θυμίζει στον άνθρωπο την κοιτίδα του. Ο Άρης, που συμπληρώνει την περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε 24 ώρες, με τους πολικούς του σκούφους, τις συχνές αμμοθύελλες στις παγωμένες κόκκινες ερήμους του και τις αρχές κοίτες των ποταμών του που κάποτε έρεαν χαρίζοντας του –ίσως– ζωή, μοιάζει με την εικόνα μιας Γης που απέτυχε.
Το πρόσωπο του Κόκκινου Πλανήτη, χαρακωμένο με φαράγγια πέντε φορές μακρύτερα του Γκραν Κάνυον, έχοντας ένα τεράστιο «σπυρί», τριπλάσιο σε μέγεθος από το Έβερεστ (το βουνό Όλυμπος με 27χλμ. ύψος), με τεράστια παγοπέδια και με αποξηραμένες θάλασσες, είναι ένας συγκλονιστικός κόσμος που κρύβει πολλές εκπλήξεις για τον άνθρωπο. Εκπλήξεις και μυστήρια που ο άνθρωπος θ’ ανακαλύψει μονάχα αν κάποτε περπατήσει στην επιφάνεια του. Η μεγαλύτερη έκπληξη πάντως θα είναι η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής, είτε σε ζωντανή μορφή είτε ως απολιθώματα…
Αρειανοί Άποικοι
Οι πρώτοι άνθρωποι στον Άρη θα αισθάνονται μια «κοσμική μοναξιά», αναγκασμένοι να επιβιώσουν σε αντίξοες συνθήκες, όπου τις νύχτες η θερμοκρασία πέφτει στους -90 °C. Μπορεί να βρίσκονται πολύ μακριά από τη Γη αλλά, στρέφοντας το βλέμμα τους προς τον γαλαζοπράσινο πλανήτη μας, θα τον βλέπουν σαν μια μικρή κουκίδα στον έναστρο ουρανό τους. Από τόσα εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά κάθε γήινος διαχωρισμός θα μοιάζει αστείος. Τα ανθρώπινα προβλήματα θα τους φαίνονται πολύ μακρινά, σχεδόν ασήμαντα.
Με την αποστολή των πρώτων αστροναυτών στον Άρη –μια αποστολή που πρέπει να είναι παγκόσμια, αν και το σίγουρο είναι ότι οι ΗΠΑ θα πρωταγωνιστήσουν σ’ αυτήν– η ανθρωπότητα θα έχει βρει έναν κεντρικό όραμα για να στοχεύσει κατά τους επόμενους αιώνες. Μετά την επανδρωμένη αποστολή ο επόμενος στόχος θα είναι η εγκατάσταση μιας αυτόνομης βάσης στον Άρη.Θα πρόκειται για έναν μόνιμο σταθμό χωρητικότητας 50-100 ανθρώπων, που θα ανεφοδιάζεται αρχικά από τη Γη και θα έχει ως κύριο σκοπό του την εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη.
Με το πέρασμα του χρόνου η επιστημονική αυτή βάση θα εξελιχτεί σε κανονική αποικία, που σταδιακά θα αποκτήσει αυτονομία, παίρνοντας ή κατασκευάζοντας ότι χρειάζεται από αρειανά υλικά.Από την αρχή η εφευρετικότητα των αποίκων του Άρη θα είναι έντονη, πράγμα που θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν στις αντίξοες συνθήκες του πλανήτη και να εκμεταλλευτούν τους παρθένους πόρους του.
Χρόνο με το χρόνο οι εξερευνητικές βάσεις και οι αποικίες θα πολλαπλασιάζονται, αν και αρχικά θα μοιάζουν με εργοτάξια ή με σειρές σεληνακάτων και «φουσκωτών» θερμοκηπίων. Το κόστος μεταφοράς από Γη θα πέσει λόγω του ανταγωνισμού και ο αριθμός των ανθρώπων που θα μένουν μόνιμα στον Άρη θ’ αυξηθεί. Ο παρθένος χώρος του Άρη θα προσελκύσει όχι μόνον επιστήμονες κι αστροναύτες, αλλά μακροπρόθεσμα κι όλους εκείνους τους τυχοδιώκτες, απροσάρμοστους, ζηλωτές θρησκειών, εμπόρους, παράνομους και πρόσφυγες, που θ’ αναζητούν μια νέα Γη για να εγκατασταθούν. Από αυτούς θα δημιουργηθούν και οι πρώτες οικογένειες, από τις οποίες θα προκύψουν και οι πρώτοι «Αρειανοί», τα παιδιά δηλαδή που θα γεννηθούν στον κόκκινο πλανήτη…
Ο άνθρωπος θα πάει σύντομα στον Άρη, όχι μόνο για να τον εξερευνήσει αλλά και για να τον αποικήσει. αλλά και για να δημιουργήσει έναν νέο είδους πολιτισμού!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.