Δεν αντέχω την απόρριψη..

Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από αυτή την πεποίθηση, ανεξίτηλο σημάδι της παιδικής ηλικίας, της ανατροφής και των κοινωνικών αντιλήψεων. « Με απέρριψε», δηλαδή δεν θέλει άλλο την παρέα μου, τις σχέσεις μας, όποιες και να είναι αυτές, τις κοινές μας δραστηριότητες.

Έτσι κάπως καταλήγει η αίσθηση της απόρριψης και η αδυναμία διαχείρισής της να δημιουργεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που παρεμποδίζει την επικοινωνία μας με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους, γίνεται αιτία να αναπτυχθούν και άλλες μορφές φόβου, δειλίες, αναστολές αλλά και ψεύτικες, μη αυθεντικές συμπεριφορές.

Συνηθισμένα τα αισθήματα αυτοαποκλεισμού: Επειδή κάθε τι που κάνει ο άλλος το ερμηνεύει ως απειλή, ότι τον θεωρεί ανάξιο να υπάρχει στη ζωή του καταφεύγει να « διαβάζει» τις σκέψεις και τις συμπεριφορές του.

Ο άνθρωπος που φοβάται την απόρριψη, την εγκατάλειψη από ένα αγαπημένο πρόσωπο δεν νιώθει αποδεκτός, δεν παίρνει επιβεβαίωση , βρίσκει πιο πολλά ελαττώματα από προτερήματα στον εαυτό του και προσπαθεί να τα καλύψει αλλάζοντας πρόσωπα και προσωπεία: Γίνεται εγωιστής, σνομπ, έχει ένα ψεύτικο αέρα νικητή και μερικές φορές γίνεται πικρόχολος, αγενής και δηκτικός. Ουσιαστικά κάθεται με την πλάτη στον τοίχο, προστατεύει τα νώτα του και παίρνει πολύ προσωπικά τις συμπεριφορές των άλλων, ξεχνώντας ότι και ο ίδιος, για προσωπικούς λόγους ή επιλογές κάποτε έβγαλε από τη ζωή του αξιόλογους ακόμα και εκπληκτικά ενδιαφέροντες ανθρώπους.

Κρατείστε λοιπόν ένα νέο μοτίβο για την απόρριψη: « Για δικούς τους λόγους» οι άνθρωποι γύρω μας αλλάζουν επιλογές, υπολογίζουν τις συνθήκες της δικής τους ζωής, των δικών τους αναγκών και βρίσκουν ότι κάποιος από το περιβάλλον τους δεν μπορεί να τις καλύψει ή δεν μπορούν και οι ίδιοι να καλύψουν τις δικές τους. Μπορεί αυτοί και μόνο αυτοί να αισθάνονται λίγοι, ανίκανοι να δώσουν , κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Έχουν δικά τους προβλήματα να λύσουν.

Θα αποφύγετε πολλές παρερμηνείες και ένα σωρό παρεξηγήσεις αν αφήσετε ανεξήγητη την αποχώρησή τους από τη ζωή σας. Αυτοί ξέρουν, εσείς όχι το γιατί και πώς αυτής της συμπεριφοράς. Απλά βιώνουν την διαφορετικότητα των αναγκών τους. Και για να πούμε μια μεγάλη αλήθεια: Οι άνθρωποι προτιμούν τους χρήσιμους σε μια δεδομένη φάση της ζωής τους. Άχρηστοι για συγκεκριμένους, είμαστε μια χαρά χρήσιμοι για κάποιους άλλους. Αν κάποιος σταματήσει να μας θεωρεί ωφέλιμους στη ζωή του δεν σημαίνει ότι περάσαμε στα αζήτητα ή ότι είμαστε άχρηστοι.

της Μαρίας Λασσιθιωτάκη

sciencearchives

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ