Το παραμύθι φτάνει στο τέλος του

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Είναι δεδομένο πως το θέμα που σχεδόν μονοπωλεί τις οικονομικές συζητήσεις, είναι το δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Το έχω πει στο παρελθόν, πως εμένα προσωπικά δεν με αφορούν τόσο τα νομίσματα, για πολλούς και διάφορους λόγους, που δεν είναι επί του παρόντος.

Σε όλο αυτό συμμερίζομαι την άποψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που στο ερώτημα αν προτιμάει δημοκρατία ή κάποιο νόμισμα, απαντάει πάντοτε δημοκρατία.

Προβάλλεται συνεχώς ως αντεπιχείρημα η υποτίμηση που θα έχει ένα εθνικό νόμισμα έναντι του ευρώ· μάλιστα οι περισσότεροι έχω προσέξει πως αυτή την υποτίμηση τρέμουν.

Καταρχάς, η εσωτερική υποτίμηση που βιώνουμε μέσα στο ευρώ πώς την κρίνετε;

Δηλαδή, ότι πουλιούνται διαμερίσματα έναντι 3.000 ευρώ ή ότι η αγοραστική δύναμη έχει καταρρεύσει κατά 36%; Ότι ξεπουλιούνται 14 αεροδρόμια έναντι 1,23 δις καθώς δεν τα αγοράζει κανείς με περισσότερα, πως το λέμε;

Κάτι πράγματα που ακούω. Η υποτίμηση είναι μπροστά στα μάτια σας και προτιμάτε να καταπίνετε την κάμηλο.

Το χειρότερο είναι πως η εσωτερική υποτίμηση (δηλαδή η παραμονή στο ευρώ) ευνοεί απόλυτα τους ολιγάρχες, οπότε συνεχίζεται η αποσάθρωση της χώρας μέσω της διαπλοκής. Οι ολιγάρχες παραμένουν αναλλοίωτοι, ενώ θυσιάζονται γύρω τους χιλιάδες Ιφιγένειες.

Η Ελλάδα δεν αντέχει το ευρώ και δεν καταλαβαίνω τι άλλο πρέπει να συμβεί.

Επίσης, εννοείται πως ένα νέο εθνικό νόμισμα θα υποτιμηθεί.

Γι” αυτό είναι υποχρεωτικό να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες, να αρνηθούμε να πληρώνουμε άλλο το ψεύτικο δημόσιο χρέος και να δημευτούν οι περιουσίες που αποκόμισαν οι ολιγάρχες στις πλάτες μας, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, την πατήσαμε.

Με απλά λόγια: απονομή δικαιοσύνης δια της οικονομικής οδού.

Είναι τρομερά ακραία μέτρα, αλλά δεν θέλω να σας στεναχωρήσω.

Ζείτε σε μια χώρα που υπέστη την μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή δυτικού κράτους εν ειρήνη, στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία. Αν συνεχίσετε να σκέφτεστε σε… ευγενικά πλαίσια, τότε δεν θα πάτε μακριά.

Όσον αφορά τις ποσοστώσεις σε γάλα και κρέας.

Καταρχάς, οι ποσοστώσεις είναι το όριο που θέτει η ΕΕ στην παραγωγή, έτσι ώστε να μην το υπερβείς και επιβάλλει πρόστιμο αν το κάνεις. Δεν σημαίνει τίποτε άλλο. Κάποιοι τις αναφέρουν ως πρόσχημα, επειδή είμαστε 30% κάτω από τις προβλέψεις των «σοφών». Τι σχέση έχει μια οικονομική πρόβλεψη με την επάρκεια;

Στο μεταξύ, το νόμισμα της 45ης οικονομίας του πλανήτη, δεν θα υποτιμηθεί στα επίπεδα της Ζιμπάμπουε, φαίνεται ότι κάποιοι συμμερίζονται τις απόψεις του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μερικά θέματα.

Υπάρχουν χώρες από τις οποίες θα μπορούμε να προμηθευτούμε ότι τυχόν χρειαστούμε, στην Ελλάδα δεν πρόκειται να επιβληθεί εμπάργκο, που είναι η μόνη περίπτωση -πλην πολέμου ή φυσικών καταστροφών- που μπορεί να οδηγήσει σε λοιμό.

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω, αλλά φαίνεται πως η ακατάσχετη κινδυνολογία πουλάει καλύτερα.
Ε και αν χρειαστεί, δεν θα αγοράζουμε κρέας από την πανάκριβη Γερμανία ή την Ολλανδία, αλλά απ” όπου μπορούμε. Και αυτό μόνο στην αρχή – όσο σταθεροποιείται μια οικονομία τόσο ανεβαίνει η αξία του νομίσματος της.

Γιατί νομίζετε ότι αυτές οι δυο χώρες μας θέλουν διακαώς στο ευρώ;

Μην ακούω τις μαλακίες περί του Grexit του Σόιμπλε. Αυτές θα χάσουν και όχι εμείς.

Μόνο που, εκτός από το βοδινό κρέας και λίγο το χοιρινό, στα υπόλοιπα δεν υπάρχει θέμα.

Τα υπάρχοντα αιγοπρόβατα και κοτόπουλα, καλύπτουν όλες τις εγχώριες ανάγκες σε κρέας.

Το αγελαδινό γάλα επαρκεί, εδώ λέω ότι τροφοδοτούμε το 25% των αναγκών των ΗΠΑ -της χώρας που καταναλώνει το 30% των παγκόσμια παραγόμενων πόρων-, δηλαδή τις ετήσιες ανάγκες σχεδόν 60 εκ. ανθρώπων και εσάς τρέμει το κοκαλάκι σας ότι θα πεινάσουμε.

Επίσης, αυτή που ανέφερα είναι η υπάρχουσα επάρκεια. Η ΕΕ μας έχει υποχρεώσει σε μια σειρά από περιορισμούς (ΚΑΠ), συνεπώς, αν θέλουμε, η παραγωγή αυξάνεται.

Θα ήθελα, παρ” όλα αυτά, να μου απαντήσουν όλοι οι διαφωνούντες, πως γίνεται μέσα στην ΕΕ να μειώνεται συνεχώς η παραγωγή των προϊόντων που ανέφεραν; Μήπως για να εισάγουμε από κάποιες χώρες -το είπα και πιο πριν αυτό ε;

Τέλος, το παραμύθι με τις εξαγωγές είναι απίστευτο.

Είναι δεδομένο πως η υποτίμηση συνήθως μειώνει τις εισαγωγές και αυξάνει τις εξαγωγές. Ε και;

Προσέξτε τώρα, αυτό δεν έχει τη συνέπεια που σας θέλουν να νομίζετε.

Αυτό ακριβώς επιδίωκαν οι Ευρωπαίοι με την εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή αυτό που κατακρίνετε ήταν η αρχική πρόθεση της ΕΕ, αλλά, λόγω της φύσης του ευρώ, έγινε το ανάποδο με τα αντίθετα αποτελέσματα.

Είναι αυτό που λέμε «προστατευτισμός», κάτι που όμως είναι αδύνατον σε ένα κοινό νόμισμα. Αρχίζω και εκνευρίζομαι να γράφω τέτοια, αλλά θα κρατηθώ.

Με ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα, αυξάνεται η παραγωγή για να καλυφθούν οι εγχώριες ανάγκες, ενώ δεν αγοράζονται τα ξένα προϊόντα έναντι των ανταγωνιστικότερων ελληνικών.

Τα χρήματα μένουν εδώ, αυξάνεται η απασχόληση, αναπτύσσεται συνεχώς η παραγωγή.

Δεδομένου ότι υπάρχει επάρκεια και η αύξηση της παραγωγής θα την βελτιώσει περαιτέρω, πιστεύω πως θα αντέξουμε.

Δεν ξέρω όμως γιατί επιμένουμε να αναρωτιόμαστε τι θα μας συμβεί σε ένα υποθετικό σενάριο, αρνούμενοι να δούμε παράλληλα αυτό που μας συμβαίνει τώρα.

Σκεφτείτε λοιπόν το άλλο: πού βρίσκονται σήμερα οι τιμές των προϊόντων.

Δεν αγοράζουμε, έχει μειωθεί η εσωτερική κατανάλωση, κλείνουν επιχειρήσεις η μια πίσω στην άλλη και τέλος τα χρέη των ιδιωτών έχουν απογειωθεί.

Επίσης, ο πληθωρισμός είναι αρνητικός, δηλαδή ανύπαρκτος, αλλά παρ” όλα αυτά υποφέρουμε σαν να έχουμε 500% πληθωρισμό.

Οι καταθέσεις συνεχώς μειώνονται, ακολουθώντας την πορεία των μισθών και των συντάξεων, και οι τραπεζίτες μας έχουν κάνει όλους συνεταίρους.

Τέλος, το χρέος για να αποπληρωθεί χρειάζεται ευρώ, δηλαδή τον συνεχόμενο δανεισμό της χώρας από την ΕΚΤ -που το τυπώνει- μέχρι να ξεχρεώσουμε, κάτι που συνιστά αυτό που λέμε παραλογισμό, καθώς είναι αδύνατον να ξεχρεώσουμε ένα δάνειο με νέα δάνεια!

Μέχρι ποια δεκαετία αυτού του αιώνα, προβλέπετε να την βγάζουμε «καθαροί»;

Ήδη, βλέπουμε τα πρώτα σοβαρά σημάδια κατάρρευσης γύρω μας.

Δεν μιλάω τόσο για τα capital controls, όσο για το άδειασμα όλων των δημόσιων ταμείων.

Προτιμάμε συνεπώς μια βέβαιη αθλιότητα δίχως τέλος, παρά ένα ενδεχόμενο άθλιο τέλος.

Ας πούμε πάντως ότι λόγω των εξαγωγών, η επάρκεια δεν θα είναι αυτή που ανέφερα στο προηγούμενο κείμενο. Θα το πάω στα άκρα, ας πούμε πως η επάρκεια δεν θα είναι πάνω από 20% και όλα τα υπόλοιπα θα πηγαίνουν έξω.

Θα αναφέρω το παράδειγμα της Ισλανδίας, μιας χώρας που δεν παράγει τίποτα και καλείται να διαχειριστεί την ισλανδική κορώνα, ένα νόμισμα που υπολείπεται 130 φορές της αξίας του ευρώ.

Η Ισλανδία, λοιπόν, έχει 7% επάρκεια, δηλαδή το 93% των αναγκών της καλύπτεται υποχρεωτικά από τις εισαγωγές.

Δεν θα πω περισσότερα, η μικρή αυτή χώρα το 2008 βρέθηκε με ένα υποτιμημένο κατά 400% νόμισμα, με μείωση του ΑΕΠ κατά 10% τον πρώτο χρόνο λόγω της μαζικής φυγής ξένων κεφαλαίων και με μια άτακτη χρεοκοπία στα χέρια της.

Δεν συνέβη τίποτα απ” όσα είπαν οι αγορές πως θα συμβούν.

Παρ” όλες τις υστερίες, το κράτος αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες ρίχνοντας έτσι τον υψηλό πληθωρισμό (που δεν έφτασε ποτέ το 3.000% που προέβλεπαν οι αγορές), επιβλήθηκε φόρος 40% στην έξοδο κεφαλαίων από τη χώρα, πάτησαν κάτω τις τράπεζες τους και το νησάκι αυτό έβγαλε γλώσσα στις πολεμικές απειλές Γερμανίας, Αγγλίας και Ολλανδίας, ενώ φέτος οι πολίτες συμμετέχουν στην διακήρυξη ενός νέου συνταγματικού δικαίου με αμεσοδημοκρατικές διατάξεις

.
Η Ελλάδα που δεν τα κάνει όλα αυτά -γιατί φοβάται μην πονέσει εκτός ευρώ- είδε την ανεργία της να γλείφει το 30%, το βιοτικό επίπεδο να πέφτει στο 1960, την αγοραστική δύναμη στα επίπεδα του 1980 και 200.000 νέους να μεταναστεύουν προς άλλες πολιτείες.

Μπόρεσε η Ισλανδία, ένα νησί που δεν παράγει τίποτα εκτός από λάβα και ψάρια, αλλά δεν μπορεί η Ελλάδα που είναι ευλογημένη με τα πάντα.

Μάλιστα.

Να δω πόσο κάτω πρέπει να πάει η χώρα, μετά τη χρεοκοπία της μέσα στο ευρώ το 2010, έως ότου πάψει να θεωρείται ταμπού η έξοδος από το ευρώ.

Αυτό το ευρώ πάση θυσία της χώρας, δεν θα πάει μακριά.

Επίσης, αυτό που όλοι οι φιλελεύθεροι αδυνατούν να καταλάβουν πως δουλεύει η παγκόσμια φιλελεύθερη οικονομία, εμένα με ξεπερνάει.

Και φτάσαμε να βγάζουμε τα μάτια μας, με τα χεράκια μας.

Άντε βγάλε άκρη.

Το παραμύθι, πάντως, φτάνει στο τέλος του.

Το ευρώ στην Ελλάδα είναι όπως ένα παγάκι στην έρημο, είδος υπό εξαφάνιση.

Δεν με πιστεύετε;

Δεν χρειάζεται. Υπομονή…

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, η συζήτηση για το ευρώ και την δραχμή δεν έχει νόημα γιατί πάμε ντουγρού για έξοδο από το ευρώ. Οπότε, δεν υπάρχει δίλημμα. Το θέμα είναι να οργανωθεί η χώρα μας, να ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, να γίνει ακόμα πιο παραγωγική και οι Έλληνες να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Άρη, αφαίρεσα το κομμάτι που αναφερόσουν στα αρνητικά σχόλια στα social media για το κείμενό σου. Μην ασχολείσαι με τα σχόλια στα social media. Σε αυτό το θέμα -μόνο σε αυτό- θα με εμπιστευτείς. Τα πάω πολύ καλά στα social media και έχω μπλογκ σχεδόν 11 χρόνια. Κάτι ξέρω. Το κείμενό σου έκανε πάταγο. Οπότε, προχώρα. Να είσαι καλά.)

pitsirikos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ