Συγκροτήθηκε μετά την επικράτηση της Θεάς επί του Ποσειδώνος ως προς την κυριαρχία των επί της Αττικής γης. Προστάτις - θεότητα της Αδελφότητας ήταν η Θεά Αθηνά, η οποία εκπροσωπούσε την σκέψη του Ύπατου των Θεών.
Η Αδελφότητα ανδρών και γυναικών ήταν συγκροτημένη από υπερβατικές οντότητες και ενσαρκωμένους διδασκάλους, οι οποίοι έφθασαν με την μύηση σε ανώτερα πεδία φωτός.
Χώρος συνάντησης ήταν η είσοδος του Παρθενώνα για τους Μύστες και το εσωτερικό του για το Ιερατείο, τις Φωτεινές Υπερβατικές Οντότητες και την ίδια την Θεά. Όταν κορυφωνόταν η τελετουργία, οι Μύστες των ανωτέρων βαθμών, το Ιερατείο και οι Υπερβατικές Οντότητες, ανέρχονταν στον χώρο συνάντησης των Αιθερικών Πεδίων, ο οποίος βρισκόταν ακριβώς επάνω από τον Ναό της Ακροπόλεως. Οι κολώνες του Παρθενώνος δεν είναι κατακόρυφες αλλά έχουν μια μικρή κλίση. Αν επεκταθούν προς τον ουρανό, συναντώνται σε ύψος 1.852 μέτρων. Στο ύψος αυτό προσδιορίζεται η ύπαρξη του Αιθερικού Ναού.
Ο απεριγράπτου κάλλους Αιθερικός Παρθενών, ήταν ένας γιγαντιαίος συλλέκτης και πομπός αιθερικής ενέργειας, η ευνοϊκή μεταχείριση της οποίας από τον Μέγα Ιεροφάντη εκτόνωνε όλα τα ακραία γεωλογικά και μετεωρολογικά φαινόμενα, όπως σεισμούς και καταιγίδες, στην ευρύτερη περιοχή του Ναού.
Ο Παρθενών των Αιθερικών Πεδίων είναι πενταπλασίων διαστάσεων από τον Ναό του βράχου της Ακροπόλεως και πανομοιότυπος με αυτόν. Δημιουργήθηκε από την "Αδελφότητα της Παλλάδας Αθηνάς" και με την βοήθεια της, αμέσως μετά την νίκη της επί του Ποσειδώνος.
Η ανάβαση στον Αιθερικό Ναό των μελών της Αδελφότητας, γινόταν μέσω μιας κατάλευκης κλίμακας. Η ίδια η Θεά ήταν παρούσα κατά την ανάβαση των Μυστών. Στεκόταν όρθια στο βάθος του Ναού με την αστραφτερή πανοπλία της και επικοινωνούσε με τον καθένα ξεχωριστά και με όλους μαζί. Το θεϊκό της βλέμμα έσβηνε από την ψυχή τους κάθε αρνητικό στίγμα. Όταν αντίκρυζαν την γλυκύτατη μορφή της, η ψυχή τους πλημμύριζε από μακαριότητα και ένοιωθαν να μην ανήκουν στην γη, αλλά στην χορεία των αθανάτων, των ανωτέρων υπάρξεων, των Ολυμπίων. Μετά το τέλος της τελετουργίας, οι Μύστες καταύγαζαν φως για αρκετήν ώρα. Κάθε κακία και προσωπικός εγωϊσμός είχαν εξαφανιστεί και τίποτα πλέον δεν μπορούσε να τους βλάψει, αφού είχαν αντικρύσει πάνοπλη την Θεά, η οποία θα τους κάλυπτε προστατευτικά για όλη τους την ζωή..
[Πηγή: Γ. Καλογεράκη "Η Μεγάλη Προετοιμασία"]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.