«Θυμός»

Μαρσέλα-Ζωή Καπλάνη

Μέσα μου ξύπνησε ένα ηφαίστειο.Σαν έκρηξη όλων των εσωτερικών μου πετρωμάτων.Νιώθω τις πλάκες να αποκόβονται με δύναμη και το σώμα μου να δονείται έντονα. Θυμώνω! Ναι θυμώνω! Θυμώνω με όλους αυτούς που μου φωνάζουν επειδή κάποιοι άλλοι τους φώναξαν. Θυμώνω με όλους αυτούς που προσπαθούν να με μειώσουν γιατί νιώθουν κόμπλεξ κατωτερότητας με τους εαυτούς τους. 

Το ηφαίστειο μέσα μου αυξάνει θερμοκρασία κι εγώ ζεσταίνομαι.Ιδρώνω..Νιώθω τους παλμούς μου ανεβασμένους και τη καρδιά μου να βγαίνει από τη συνηθισμένη της τροχιά. Γιατί? Ένα αναπάντητο γιατί με τριβελίζει κι ένα δάκρυ πνιγμένο,παγωμένο στην κυψέλη του. 

Κι εγώ σιωπή. Μόνο σιωπή! Κι αυτό γιατί μερικές φορές ο θυμός σε δεσμεύει με τον άλλον και δε θέλω καμία δέσμευση με ανθρώπους προβληματικούς. Θέλω να ‘μαι ελεύθερη από κάθε ένταση ,κάθε απλειστία ,κάθε πόνο που μπορεί οι άλλοι να βιώνουν μέσα τους και ξεσπούν έτσι.


Και στο τέλος αφότου καταλαγιάζουν μέσα μου,όλα τα γεμάτα φωτιά,συναισθήματά μου,αρχίζω να τους λυπάμαι. Είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν τι παέι να πει γαλήνη . Είναι κενοί,κι αν όχι κενοί,σίγουρα μπερδεμένοι.Το αστείο είναι ότι εκείνοι λυπούνται εμένα.Που να ‘ξεραν πως ο δρόμος της ελευθερίας είναι επιλογή που πήρα πριν ακόμα γεννηθώ. Πριν ακόμα επιλέξω να κατοικώ στο σώμα που κατοικώ….

simplylife

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ