Από τότε που με θυμάμαι, πετάω.
Απλώνω τα χέρια και βρίσκομαι στον αέρα ν’ ακουμπάω τα σύννεφα.
Έχω δει όλη τη Γη, πετώντας απαλλαγμένη από το χωμάτινο σώμα μου.
Κάνω παρέα με τα πουλιά, συντρόφους μου στο Γύρο του Κόσμου.
Κατά λάθος γεννήθηκα άνθρωπος.
Η ψυχή μου είναι αετού.
Ελεύθερου ταξιδευτή που πατάει στη Γη μόνο για να ξεκουραστεί.
Στα όνειρά μου, είναι αυτό! Γιατί, στον ξύπνιο μου, δεν ταξιδεύω.
Είμαι κολλημένη εδώ κάτω.
Σε μια ζωή που ο φόβος αλυσοδένει τους ανθρώπους και τους κρατάει κλεισμένους σε διαμερίσματα φωτισμένα μόνο από οθόνες.
Γυρεύω απ’ το Θεό μια άλλη ζωή.
Ζητάω δικά μου φτερά.
Να τα ανοίγω διάπλατα και να χάνομαι ανάλαφρη στον ουρανό.
Εκεί πάνω, φοβάται ο φόβος και δεν έρχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.