Η μοναξιά

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

 

Για ακόμα μια φορά βιώνω την μοναξιά, τόσο οικεία και τόσο μη αναγνωρίσιμη σε όλη μου την ζωή. Τώρα όμως καταφέρνω και την βλέπω, καταφέρνω και την βιώνω, καταφέρνω και μένω μέσα της, σαν αγαπημένη φίλη που χρόνια με συντρόφευε αλλά ποτέ δεν αναγνώριζα.

Τολμάω να την αντικρύσω πια, να την αναγνωρίσω και τελικά να την ρωτήσω. Γιατί σε εμένα; Γιατί τόσα χρόνια μου κάνεις παρέα;

Και αυτή μια φιγούρα ήρεμη, μαύρη σαν σκιά, αλλά καθόλου απειλητική μου απαντάει.

-Μα για να με αναγνωρίσεις.

Τι σημαίνει αυτό;

-Τόσα χρόνια ήμουν κοντά σου και δεν με είχες αντιληφθεί, τόσα χρόνια προσπαθούσες να ξεφύγεις από εμένα, ενώ εγώ ήμουν πάντα εκεί. Δεν με είχες δει! Τόσα χρόνια εγώ σου κρατούσα παρέα, αλλά δεν αντιλαμβανόσουν την ύπαρξη μου.

-Και γιατί αυτό;

-Γιατί αν με αναγνωρίσεις, αν αντιληφθείς το πόσο πιστή σου φίλη ήμουν όλα αυτά τα χρόνια της ζωής σου, θα έχεις αντιληφθεί κάτι σπουδαίο.

-Τι είναι αυτό, ρωτάω με έκπληξη.

-Πως θες πάντα κάποιον παρέα. Πάντα κάποιον να είναι εκεί για εσένα, κάποιον που να είναι μόνιμα κοντά σου και να μην σε εγκαταλείπει ποτέ.

-Ναι ήθελα κάποιον παρέα αλλά όχι εσένα.

-Εγώ όμως ήμουν συνέχεια εκεί, εγώ όμως ήμουν όλα αυτά που ζητούσες, τι άλλο θες;

-Τον εαυτό μου χωρίς εσένα, ψελλίζω.

-Τον εαυτό σου τον έχεις, όπως και εμένα, αλλά δεν τον έχεις αναγνωρίσει όπως κάνεις τώρα με εμένα. Είναι και αυτός πάντα κοντά σου και σε συντροφεύει, αλλά εσύ διάλεγες εμένα ξανά και ξανά. Και δεν τον έκανες συνειδητά. Πάντα έτρεχες να ξεφύγεις και από τους δύο μας.

-Και γιατί αυτό;

-Γιατί η μοναξιά όπως και ο εαυτός, το ένα συμπληρώνει το άλλο. Όταν δεν έχεις τον εαυτό σου, όταν δεν είσαι σε επαφή με τον εαυτό σου, έχεις εμένα. Όταν θα έχεις εκείνον δεν θα χρειάζεσαι εμένα. Και για να μην με χρειάζεσαι πια πρέπει να με δεις και να με απολαύσεις ουσιαστικά. Να μην με φοβάσαι.

-Γιατί σε φοβάμαι;

-Γιατί είσαι αποκομμένη από εσένα, γιατί εγώ δεν μπορώ να σου κάνω τίποτα κακό και άσχημο απλά σου κάνω παρέα, γιατί δεν έχεις άλλη παρέα. Έρχομαι να σε συντροφεύσω τις στιγμές εκείνες που όλα μοιάζουν μάταια, που οι άλλοι σε εγκαταλείπουν, που αισθάνεσαι να σε προδίδουν. Είμαι εκεί από αγάπη. Την αγάπη να με δεις και να αναζητήσεις μέσα από εμένα την ουσία, τον εαυτό σου, αυτό που είσαι. Είμαι εκεί για να σε διευκολύνω. Εσύ ζήτησες να με έχεις κοντά σου όταν όλοι οι άλλοι θα είναι απών και εγώ το έκανα. Αναγνώρισε με ως φίλη και όχι ως δυνάστη. Δώσε μου την σημασία και το χώρο που χρειάζεται στην ζωή σου και εγώ θα είμαι αυτή που θα σε οδηγήσει στο μονοπάτι της ουσίας της ύπαρξης σου.

Και μην με αποκαλείς μοναξιά, το όνομα μοναχικότητα, μου ταιριάζει καλύτερα.

enorasis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ