ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΛΙΑ

Μπαίνεις στο φαρμακείο και η κακάσχημη φαρμακοποιός καπνίζει. Τι κάνεις; Αυτό που σου επιβάλλεται. Σηκώνεσαι και φεύγεις. Έκανες λάθος. Διορθώνεις το δικό σου λάθος, όχι της κακάσχημης φαρμακοποιού. Δεν θα της πεις τίποτα. Κανένα σχόλιο. Καμμία παρατήρηση, που σ' ένα χώρο αποκλειστικά για προσωπική της χρήση, εκείνη τον δηλητηριάζει.

Καμμία κουβέντα δεν αξίζει να ξοδέψεις στην κακάσχημη και άρρωστη. Βεβαίως είναι άσχημη, κακάσχημη είναι διότι έτσι την βλέπανε τα μάτια μου. Δεν έχω να δω τίποτα άλλο σ' αυτήν παρά μόνον την ασχήμια της, όταν κρατάει τσιγάρο, όταν φουμάρει σε κλειστό χώρο κι όταν η συχαμένη, κακάσχημη, άρρωστη και συχαμένη μαζύ, έχει μπροστά της ένα τασάκι τόσο μεγάλο όσο το κεφάλι της με σβησμένα αποτσίγαρα.

Αυτή είναι η πράξη. Αποχωρείς. Καμμία διαμαρτυρία απέναντι στο λάθος. Καμμία αντίσταση στην αθλιότητα. Καμμία διεκδίκηση στα δικαιώματά μας. Οι διαδηλώσεις, οι κινητοποιήσεις, οι κάθε είδους και μορφής αγωνιστικές εκδηλώσεις είναι γραφικότητες. Γραφικές αποδράσεις.

Ένα κάνεις. Απέχεις. Δεν ξαναμπαίνεις στο φαρμακείο. Στο μαγαζί που θαρρείς ότι πουλάει σκάρτο πράμα, ότι σε κλέβει, ότι δεν είναι καθαρό. Και δεν αρνείσαι τον χάλια επαγγελματία για τον τιμωρήσεις, ούτε για να τον υποχρεώσεις να γίνει σωστός. Όχι, τίποτα απ' όλα αυτά.

Απλά δεν μπαίνεις στο μαγαζί του. Δεν θέλεις τις υπηρεσίες του απατεώνα γιατρού, δικηγόρου, δασκάλου, παπά, του όποιου. Και δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να απογοητευθεί επειδή κυκλοφορείς ανάμεσα σε κόσμο, σε πολίτες, που αδιαφορούν για την ξευτύλα και συνεχίζουν να μπαίνουν στο φαρμακείο της κακάσχημης, της βρωμιάρας. Εσύ, ο σωστός δεν ξαναμπαίνεις στο φαρμακείο της, ακόμα κι αν είσαι καπνιστής.

apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ