Μήπως μπλοκάρω την ευημερία μου ?

Και δεν επιτρέπω όμορφα πράγματα να μου συμβούν ?

Με ποιο τρόπο άραγε ? Πώς μπορεί να το κάνω αυτό ?

Ξέρω να παίρνω ? Μήπως περιμένω συγκεκριμένα πράγματα και είμαι κλειδωμένη/ος ? Μήπως η ζωή με εκπαιδεύει στο να παίρνω κι εγώ δεν τo αναγνωρίζω, δεν το αντιλαμβάνομαι? 

Έτσι πάντα περιμένω κάτι και δεν βλέπω τις ευημερίες που με πλησιάζουν ?

Η διαδρομή να μάθω να παίρνω είναι πιο δύσκολη από το να μάθω να δίνω. Έτσι η ζωή μας διδάσκει, όπως η μαμά με το χαρτζιλίκι. Δεν είναι δυνατόν η μαμά να δώσει στο παιδί της όταν είναι 6, 7 χρονών, χαρτζιλίκι 100 ευρώ. Θα του δώσει αυτά που μπορεί να αξιολογήσει και να μπορέσει να τα διαχειριστεί.

Μήπως σε κάποιους τομείς έχουμε απομονώσει τους εαυτούς μας στην «παιδική» μας κατάσταση και έτσι το «χαρτζιλίκι» μας έχει παραμείνει σε εκείνα τα επίπεδα του ενός ευρώ ? Δηλαδή μήπως δεν αναγνωρίζω την απολαβή μου ? Μήπως ενώ είναι η ώρα να λάβω τα 100 ευρώ, παραμένω σε επίπεδα χαμηλά. 

Γιατί η ζωή πάντα, κάθε μέρα μας δίνει, όμως εμείς δεν είμαστε πάντα σε θέση να αναγνωρίσουμε τι μας δίνει. Και ως μηνύματα, ως σχέσεις, ως ύλη, ως καταστάσεις.

Ένας άνθρωπος όταν είναι εγκλωβισμένος μόνο σε έναν δρόμο και σε έναν τρόπο, δεν μπορεί να αναγνωρίσει εύκολα ότι του ανοίγετε μπροστά του ένας διαφορετικός δρόμος – τρόπος.

Για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τις ευλογίες της ζωής οφείλουμε να είμαστε αμερόληπτοι. Έτσι όταν παρουσιάζεται μπροστά μας μία νέα πληροφορία, ένας διαφορετικός τρόπος- δρόμος από αυτόν που έχουμε συνηθίσει καλό είναι να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την διόραση, την ενόραση και την προ-όραση για να το καταλάβουμε. 

Με ποιο τρόπο ? Σίγουρα όλοι μας κάνουμε κατά τη διάρκεια της μέρας μας είτε προσευχή, είτε ευχή, είτε έκκληση για κάτι που έχουμε ανάγκη ή θέλουμε.

Αυτόματα ανοίγονται τότε οι ουρανοί, ανάλογα με την δόνηση και την ένταση της ανάγκης.

Έτσι όταν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να αφουγκραστούν τις πληροφορίες που μας κατακλύζουν αμέσως μετά από την έκκληση αυτή, θα μπορέσουμε να δούμε πόσες πόρτες μας ανοίγονται. Με την ανάλογη εμπειρία και πίστη θα αρχίσουμε να βλέπουμε πιο καθαρά.

Όλο αυτό έχει να κάνει φυσικά και με όλα όσα έχουμε εμείς συλλέξει στη ζωή μας, για τη ζωή μας.

Άρα γράφω σε ένα χαρτί όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου ύστερα από μία έκκληση. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Οπότε αφού κάνω καταγραφή, ύστερα αρχίζω την αναζήτηση και την αναγνώριση των πληροφοριών. Όχι αυτό όλο δεν θα είναι σε μία μέρα, μπορεί να κρατήσει και βδομάδες και μήνες ίσως και χρόνια. Το  χρονικό διάστημα εξαρτάται από τη δική μας εσωτερική ακοή, από την δική μας εκπαίδευση στην άντληση πληροφοριών από τον εσωτερικό μας φιλόσοφο. Γιατί αν δεν είμαι εκπαιδευμένος, τότε τα μηνύματα που έρχονται δεν τα αντιλαμβάνομαι και μπορεί να με πάρει και χρόνια μέχρι να ακούσω. Είναι πια η στιγμή που μοιάζει η πληροφορία που έρχεται από το έσω μου, ως μονόδρομος, ως μόνη επιλογή. Και είναι οι στιγμές που πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι είναι αργά, και ίσως ότι η ζωή τους αδίκησε. Όχι ούτε το ένα συμβαίνει, ούτε το άλλο. Απλώς δεν είχαν εκπαιδεύσει τους εαυτούς τους να ακούν ή να αναγνωρίζουν τα μηνύματα τα καθημερινά. 

Το να μάθουμε λοιπόν να επικοινωνούμε με αυτό το σοφό εσωτερικό μας κομμάτι, είναι αυτό που θα μας βοηθήσει πολύ στο να μην έχουμε καμία ταλαιπωρία στη ζωή μας. Πολύ απλά γιατί γεννηθήκαμε όχι για να ταλαιπωρούμαστε, αλλά για να βιώνουμε την ευημερία.

Εξίσου σημαντικό λοιπόν από την δοτικότητα στην ζωή μας, είναι να εκπαιδεύσουμε και τους εαυτούς μας στο λαμβάνω, για να απολαμβάνω, με οδηγό όλα τα έσω μηνύματα μου.

Δωροθέα  

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ