Μέσα στην τρικυμία των αγορών, αντί για καπετάνιο έχουμε... μούτσο

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

Το διεθνές περιβάλλον με την κρίση να μαίνεται στις αγορές, καθιστά απαραίτητη την ύπαρξη μίας σταθερής κυβέρνησης και ενός σταθερού πολιτικού κλίματος χωρίς αβεβαιότητες. Σε αυτό ακριβώς το timing ο κ. Τσίπρας επέλεξε να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές και στο πλαίσιο της προσπάθειας πόλωσης να αποκλείσει και μετεκλογικές συνεργασίες. 

Και αν ο υπολογισμός του κ. Τσίπρα αποδειχθεί λανθασμένος; Αν τα σχέδια των εταίρων για μια ενισχυμένη κυβερνητική συμμαχία απαλλαγμένη από τα "αριστερά βαρίδια" δεν επιτευχθούν; Αν δεν πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδυναμία όπως επιδιώκει ο απελθών πρωθυπουργός; Αν δεν φτάσει καν στον αριθμό των βουλευτών που είχε πριν την διάσπαση; Αν δηλαδή με άλλα λόγια δεν προκύπτει κυβερνητική πλειοψηφία παρά μόνο μέσα από έναν "μεγάλο συνασπισμό"; Αν δεν επαρκεί η συνδρομή ας πούμε δυνάμεων όπως υπήρξαν οι ΑΝΕΛ ή όπως ενδεχομένως θα μπορούσε να είναι το Ποτάμι;

Μπορεί κανείς να εξασφαλίσει το αποτέλεσμα από μία εκλογική αναμέτρηση, ιδιαίτερα όταν αυτή διεξάγεται μέσα σε συνθήκες κοροϊδίας των ψηφοφόρων από το κόμμα που είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας; Εδώ οι πολίτες δεν κατανοούν γιατί χρειάζεται να γίνουν εκλογές. Γιατί ένας πρωθυπουργός που περνούσε τα νομοσχέδια με πάνω από 200 ψήφους ένιωσε την ανάγκη να "δραπετεύσει" από τις ευθύνες, αφού πρώτα έκλεισε μία ειδεχθή συμφωνία. Μοιραία θα υπάρξουν σκέψεις για το τι μπορεί να "κρύβει" ο κ. Τσίπρας, ποιες δεσμεύσεις ακόμη έχει αναλάβει και πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι συνέπειες εφαρμογής αυτής της συμφωνίας. Και γιατί έσπευσε άρον άρον να κάνει εκλογές φοβούμενος ότι μετά από ένα χρονικό διάστημα η φθορά του θα ήταν τέτοια που ενδεχομένως θα του στερούσε κάθε δυνατότητα επανεκλογής. 

Τι θα πράξει τότε ο κ. Τσίπρας; Τι θα κάνει αν είναι πρώτο κόμμα αλλά με μη επαρκή κοινοβουλευτική δύναμη; Και τι θα κάνει αν είναι δεύτερο κόμμα; Θα δεχτεί να κάτσει στο τραπέζι με τη Νέα Δημοκρατία; Ή θα σύρει τη χώρα σε απανωτές εκλογές; Θα έχουμε επανάληψη του σεναρίου του 2012 σε αυτή την περίπτωση; Και σε αυτό το έστω και τραβηγμένο –αν θέλουν να το χαρακτηρίσουν έτσι–  σενάριο, τι θα συμβεί στη χώρα;

Πώς θα συνεκτιμήσουν οι εταίροι τη συμφωνία και τους όρους και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της, μέσα σε ένα κλίμα κατάρρευσης των αγορών και τριγμών στις οικονομίες; Με την Ασία να βυθίζεται στη δίνη της κρίσης, τα χρηματιστήρια σε Ασία, Ευρώπη και Αμερική να κλυδωνίζονται και να καταρρέουν και τις χρηματοδοτικές και επενδυτικές δυνάμεις να αναδιπλώνονται εκ των πραγμάτων; Ποιος και πώς θα χρηματοδοτήσει την ελληνική οικονομία; Και ποια θα είναι τυχόν περαιτέρω επιβάρυνσή της σε όλο αυτό το διάστημα; Μία οικονομία που στενάζει υπό το βάρος των capital controls. Έχει περάσει από το μυαλό τους ποια θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι η συνέπεια στην ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος αν δεν υπάρξει ομαλότητα; 

Αλλά βέβαια, όλα αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα για τον κ. Τσίπρα. Άλλωστε δεν περιμένουμε από εκείνον, ούτε από οποιονδήποτε από εκείνους που απαρτίζουν την "προεδρική" ομάδα να μπορέσουν να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν τις συνέπειες από το δράμα των αγορών και από την καθυστέρηση των χρονοδιαγραμμάτων για την υλοποίηση έστω και αυτής της πολύ κακής συμφωνίας. Δυστυχώς προχωράμε εν μέσω της τρικυμίας αγορών και παγκόσμιας οικονομίας με το καράβι να κυβερνάται από καπετάνιο με γνώσεις... μούτσου!

capital

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ