Οι Γέφυρες της Αρμονίας

Η Παναγία και μητέρα όλων μας σε κάθε γέννηση. Εκείνη βρίσκεται μαζί μας συνέχεια. Εκείνη μας ενώνει με τον φύλακα Άγγελο μας. Κι Εκείνη καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, μας συντροφεύει και είναι έτοιμη μόλις ακούσει την έκκλησή μας να σπεύσει να μας βοηθήσει.

Το σίγουρο είναι ότι κανένας μας ποτέ δεν έμεινε μόνος του. Μπορεί να νιώθουμε ότι οι άνθρωποι δεν μας καταλαβαίνουν. Μπορεί να νιώθουμε ότι έχουμε πληγωθεί από ανθρώπους. Μπορεί να θεωρούμε ότι δώσαμε πολλά αλλά δεν λάβαμε ανάλογα από τις σχέσεις μας.

Όμως έχουμε μία σημαντική, ουσιαστική και μόνιμη βοήθεια. Τα Θεία. Ο Θεός, η Παναγία, ο Ιησούς, οι Απόστολοι, οι Άγιοι, οι Αρχάγγελοι, οι Άγγελοι είναι στο πλευρό μας κατά περίπτωση.

Ειδικά η Παναγία μας, η οποία ήταν η μητέρα του Ιησού μας, εκείνη είναι μητέρα όλων μας. Μια μαμά που μας αγαπά όπως και να είμαστε. 

Τώρα γιατί κάποιες ψυχές χάνονται κατά τη διάρκειά τους εδώ πάνω στη γη ? Γιατί ο Θεός και η ψυχή γνωρίζουν απόλυτα το σχέδιο της. Οπότε επειδή κάθε μία ψυχή γεννιέται μέσα στην κάθε οικογένεια για την αναβάθμιση και των δύο, αν κριθεί σκόπιμο και από τη μεριά της ψυχής αλλά και του Θεού, η ψυχή αυτή θα φύγει πρόωρα. Δηλαδή είτε θα γεννηθεί και θα φύγει σε πολύ μικρή βρεφική ηλικία, είτε θα γίνει αποβολή. Όχι όλο αυτό δεν είναι τιμωρία για τους γονείς. Ακριβώς το αντίθετο. Με τον τρόπο αυτόν οι γονείς αν το θελήσουν οι ίδιοι, αυτόματα αναβαθμίζονται και αποκτούν αυτόματα την επιτυχία τους σε ένα από τα μαθήματα της δικής τους ψυχής.

Γιατί μπορεί εμείς να είμαστε εγκλοβισμένοι μέσα σε ένα υλικό – κοινωνικό στάτους, όμως ο πραγματικός λόγος που ήρθαμε εδώ είναι άλλος. Είναι το ταξίδι της μάθησης και της ανέλιξης της ψυχής μας. Οπότε η ψυχή μας είτε εμείς το ξέρουμε είτε όχι, αναζητά δρόμους για την ανάπτυξή της. Αυτό η ψυχή το κάνει συνεργαζόμενη με τον φύλακα Άγγελό μας και τον Θεό, χωρίς απαραίτητα εμείς να το γνωρίζουμε. Έτσι μας φέρνουν στον δρόμο μας να βιώσουμε αυτές τις καταστάσεις για να ανέβουμε Πνευματικά.

Όλη αυτή η διαδρομή της απώλειας έχει πάρει μία άσχημη μορφή, απλώς γιατί εμείς δεν έχουμε την υποδομή της Πνευματικότητας και έτσι την φυγή μέσω θανάτου, την νιώθουμε απώλεια. Δεν έχουμε την δυνατότητα να βλέπουμε ή να επικοινωνούμε με την ψυχή που έφυγε και έτσι πέφτουμε στην θλίψη της απώλειας.

Ανέβα τα σκαλιά της Πνευματικής σκάλας και τίποτε δεν θα είναι το ίδιο ύστερα. Από εκεί θα μπορούμε να δούμε τα πάντα. Ότι τίποτε δεν γίνεται για το κακό μας, για να πονέσουμε ή για να στενοχωρηθούμε. Αλλά όλα γίνονται για να αναβαθμίσουμε την ψυχή μας. Και ναι αυτές οι ψυχές, οι μικρές που έρχονται στη ζωή μας τόσο ξαφνικά και φεύγουν τόσο γρήγορα, είναι το εισιτήριο μας στον δρόμο της Ανάτασης. 

Οπότε η Παναγία ως μητέρα όλων μας, τόσο της δικής μας ψυχής, αλλά και της ψυχής που έρχεται συνδράμει ανάλογα με το σημείο- επίπεδο μας και μας χαρίζει με την Χάρη της, τη μητρότητα με τρόπο ως ένα σημείο σαν το δικό της.

Η απώλεια αυτή που μπορεί να βιώσει κάποιος, δεν είναι απώλεια, αλλά αναγέννηση.

Αρκεί μόνο να καταλάβουμε το σχέδιο της ψυχής μας και το σχέδιο του Θεού για μας. Για να το καταλάβουμε οφείλουμε να αλλάξουμε εμείς και να πετάξουμε μια για πάντα το εγώ. Απαλλαγμένος από το εγώ, έρχεσαι όλο και πιο κοντά στην περιουσία σου. Έρχεσαι όλο και πιο κοντά με την αλήθεια. Που δεν είναι άλλη από το να ζήσουμε ελεύθεροι από τα βάρη και να βιώσουμε το απόλυτο κάλλος της ψυχής μας.

Δωροθέα   

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ