ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ

Είμαι αραγμένος στη ξαπλώστρα. Με μυαλό πεντακάθαρο. Έχω βουτήξει για μία ώρα και η σκέψη έχει μαλακώσει, κινείται με αργούς ρυθμούς. Έχει επιδράσει ολοκληρωτικά ηθάλασσα, ο ήλιος και ο αέρας. Δεν παίζεται με τίποτα αυτή η τριπλέτα. Σε μαγεύει, σε στέλνει στον εαυτό σου, σε αποθεώνει. Μήπως χρειάζεται να ερμηνεύσουμε την ελληνική λέξη αποθέωση;

Κι εκεί στις μεγάλες σου στιγμές, στην πέφτει ο αιώνιος μαλάκας.

Στα δύο μέτρα, ίσως και λιγώτερο από τα αυτιά σου αρχίζει να σπηκάρει ατελείωτα με το κινητό του. Όχι σεμνά, με το χέρι στο στόμα, να μη σε ενοχλεί, να μη σου κάνει επίθεση με το δικό του θόρυβο. Όχι. Παρλάρει σα να βρίσκεται στο γήπεδο.

Αυτό λέγεται αγένεια; Ας το πούμε έτσι.

apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ