ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1977 ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΑΣ...ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗΑ ΕΛΒΙΣ ΠΡΙΣΛΕΥ

Λίγο πριν πεθάνει τραγουδάει σε συναυλία στην Νότια Καρολίνα. Δίπλα του είναι μια κούπα με νερό. Αυτό που δεν ήπιε, το λίγο νερό, πουλήθηκε σε δημοπρασία μετά το θάνατό με 341 ευρώ. Έτσι το αναφέρω, ένα ακόμα στοιχείο της «αγοραστικής» αξίας που συνεχίζει να μετράει ό,τι έχει σχέση μαζύ του. Την ημέρα που πέθανε, σα σήμερα 16 Αυγούστου, το 1977 πουλήθηκαν 20 εκ. δίσκοι. Δεν έχει σταματήσει να πουλάει. Είναι ο βασιληάς.

ΤΖΩΝ ΛΕΝΟΝ: «Η μεγαλύτερη επιθυμία στη ζωή μου ήταν να γίνω τόσο σπουδαίος όσο ο Έλβις Πρίσλεϋ. Πριν απ’ αυτόν δεν υπήρχε τίποτα. Αν δεν είχε γεννηθεί ο Έλβις, δεν θα είχαν δημιουργηθεί οι Μπήτλς».

ΛΕΟΝΑΡΤΝ ΜΠΕΡΝΣΤΑΪΝ: «Ο Έλβις Πρίσλεϋ είναι η μεγαλύτερη καλλιτεχνική δύναμη του 20ου αιώνα. Επέβαλε τον ρυθμό στα πάντα και άλλαξε τα πάντα, τη μουσική, τη γλώσσα, τα ρούχα. Ήταν μια νέα κοινωνική επανάσταση. Λόγω του όγκου του είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούμε την πραγματική του αξία».

ΦΡΑΝΚ ΣΙΝΑΤΡΑ: «Εγώ είμαι απλώς ένας τραγουδιστής. Ο Έλβις ήταν η ενσάρκωση ολόκληρης της αμερικάνικης κουλτούρας».

ΡΟΝΤ ΣΤΙΟΥΑΡΤ: «Μουσικοί όπως εγώ, ο Μικ Τζάγκερ και οι άλλοι το μόνο που κάναμε ήταν να ακολουθήσουμε τα βήματά του».

ΤΖΩΝ ΜΠΟΝ ΤΖΟΒΥ: «Ο Έλβις με είχε κυριεύσει, ζει μέσα στο σώμα μου. Είναι ο μεγαλύτερος ρόκερ που εμφανίστηκε ποτέ. Θα ήθελα να μάθω το μυστικό του. Τα είχε όλα, ταλέντο, φωνάρα και την σωστή κίνηση»

ΕΛΤΟΝ ΤΖΩΝ: «Η προσωπικότητα του Έλβις εμπεριείχε ό,τι χρειάζεται ένας σταρ, εμφάνιση, χάρισμα, ταλέντο και αυθεντικότητα».

ΜΠΡΑΪΑΝ ΦΕΡΥ: «Ο καθένας στη ροκ, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, επηρεάστηκε από το πνεύμα του. Θα είμαι πάντα θαυμαστής του»

ΜΠΟΝΟ: «Ο Έλβις άλλαξε τα πάντα, μουσικά, σεξουαλικά, πολιτικά. Στη δεκαετία του ’70 μεταμορφώθηκε σε διασημότητα και περιέργως όσο περισσότερο προσγειωνόταν στη γη τόσο περισσότερο Θεός γινόταν».

Love me tender, love me long
Take me to your heart.
For its there that I belong,
and will never part.
Love me tender, love me dear,
Tell me you are mine.

Αρχές Αυγούστου το 1977 ο Elvis Aaron Presley ετοιμάζεται να κάνει μια ακόμα τουρνέ. Στις 16 του μηνός η 20χρονη αρραβωνιαστικιά του Τζίντζερ Άλεντ ζητάει βοήθεια. Είναι μεσημέρι και τον βρίσκει γονατισμένο στο μπάνιο, σε στάση προσευχής. Το μεταφέρουν στο νοσοκομείο και απλά διαπιστώνουν το θάνατό του. Ήταν ναρκομανής, αλλά δεν πήγε από υπερβολική δόση. Τον έστειλε η καρδιά του στα 42 του χρόνια.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗΑ ΕΛΒΙΣ ΠΡΙΣΛΕΥ

Τον είπαν «βασιληά» και είναι βασιληάς. Θεωρείται θρύλος και είναι ακόμα θρύλος. Κοντεύουν τέσσερις δεκαετίες από τότε που πέθανε κι όμως στη θύμηση των εκατομμυρίων θαυμαστών του παραμένει βασιληάς, θρύλος, ένας αληθινός θεός.

Δεν μπορεί να μην είχε «κάτι» επάνω του, να μην δίνει «κάτι» σαν καλλιτέχνης, που να τον κάνει τόσο αξέχαστο. Αυτή είναι δουλειά ειδικών να το βρούνε. Θέλει έρευνα για να υποστηριχθεί ότι σ’ αυτό κι όχι σ’ εκείνο οφείλεται η διαχρονικότητά του Έλβις Πρίσλεϋ.

Γιατί αυτός κι όχι κάποιος άλλος; Ποιο είναι το μυστικό που συνδέει η παρουσία ενόςτραγουδιστή, ηθοποιού, πολιτικού, ποδοσφαιριστή, οποιουδήποτε παγκόσμιου προσώπου, με τις μάζες; Δεν είναι ότι ο Έλβις Πρίσλεϋ ήταν πρωτοπόρος στο ροκ ’ν ρολ, ούτε επειδή είχε εκείνο το χαρακτηριστικό κτένισμα στα μαλλιά του, ούτε επειδή είπε αυτά τα τραγούδια, ότι έπαιξε και στο σινεμά.

Και κάτι άλλο λειτουργεί, και το συζητάμε με την ευκαιρία ότι σα σήμερα, στις 16 Αυγούστου, το 1977, πέθανε ο Πρίσλεϋ. Θαρρώ ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για κανόνα, δηλαδή ότι ένα είναι το «μυστικό» που αν το διαθέτει κάποιος θα μετατραπεί σε θρύλο. Ίσως κάθε θρύλος να έχει το δικό του χούι.

apodytiriakias + apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ