Βάλε στη μέρα σου 10 με τόνο

Η κάθε μας μέρα είναι μοναδική. Μπορεί να μοιάζουν κάποια πράγματα ότι επαναλαμβάνονται, αλλά δεν είναι ακριβώς τα ίδια.

Εμείς αλλάζουμε και όλα γύρω μας αλλάζουν.

Όμως κάθε μέρα είμαστε πιο κουρασμένοι από τη χθεσινή. Κάθε μας μέρα προσθέτουμε όλο το βάρος της προηγούμενης. Έτσι έχει έρθει στη ζωή μας η φθορά και η κόπωση.

Κόπωση συναισθηματική, ψυχική και σωματική.

Αυτή η κόπωση μας μειώνει την διάθεση, μας μειώνει την υπομονή, μας μειώνει τις σωματικές μας δεξιότητες και τελικά μας αλλοιώνει εντελώς.

Νιώθουμε κάποιες φορές σαν για κάποια πράγματα σαν να κάνουμε «μία τρύπα στο νερό», δηλαδή ότι εμείς ενώ κοπιάζουμε, ενώ βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις, βάζουμε και όση θετική σκέψη μπορούμε και τελικά το αποτέλεσμα είναι εντελώς αντίθετο.

Έτσι μαζί με την κόπωση έρχεται και η απογοήτευση να κάνει την παρουσία της στη ζωή μας. Νιώθουμε ότι υπάρχει κάτι, που δεν μας θέλει να είμαστε σε ισορροπία και ψάχνουμε να βρούμε τι είναι αυτό.

Ας αρχίσουμε λοιπόν μία διαδρομή, πάνω κάτω σαν αυτή που είχαμε στο σχολείο και να βάλουμε στην απλή μας καθημερινότητα έναν βαθμολογικό πίνακα. Όχι για να αναζητούμε ντε και καλά το άριστα, αλλά για να αρχίσουμε εμείς να νιώθουμε καλύτερα. Αλλά κυρίως να ξέρουμε όλα τα γιατί μας. 

Η καθημερινή μας φροντίδα στην απλή μας καθημερινότητα από μας για μας, θα γίνει ένας υπέροχος σύντροφος δάσκαλος και οδηγός για να φτάσουμε μια μέρα στο απόλυτο απλό είμαι.

Γιατί τελικά η απλότητα είναι αυτή που μας χρειάζεται.

Τι θέλουμε να ζήσουμε στη σημερινή μας μέρα ? Ηρεμία, αρμονία, αγάπη, ισορροπία ? Ο καθένας έχει τους δικούς του στόχους για την δική του σημερινή μέρα.

Ηρεμία λοιπόν το πρώτο «μάθημα» της ημέρας μας. Ας αναζητήσουμε τους τρόπους που θα την έχουμε μέσα στη μέρα μας. Με ηρεμία λοιπόν θα κάνω όλα όσα κάνω. Με ηρεμία θα αντιμετωπίσω τους άλλους ανθρώπους δίπλα μου. Όταν νιώσω θυμό ή κάνω μία σκέψη η οποία είναι αντίθετη με την ηρεμία, θα τα καταγράψω σε ένα τετράδιο και με ηρεμία εκεί το μεσημέρι στην χαλάρωσή μου θα αναζητήσω γιατί θύμωσα ή γιατί έκανα αυτή την σκέψη. Η μορφή συνεργασίας με τον εαυτό μου θα αρχίσει να μου δίνει και να μου δείχνει εικόνες και φυσικά τρόπους να χειριστώ την επόμενη φορά κάτι παρόμοιο.

Τι θέλω εγώ από τη μέρα μου ?  Θέλω να έχω καλό λόγο για όλους, θέλω να προσπαθήσω να μην κρίνω, να μην αξιολογήσω, να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ ένας άνθρωπος γεμάτος από ουσιαστική αγάπη.

Έτσι παρατηρώ τον εαυτό μου αν κρίνει, αν αξιολογεί, αν κατατάσσει.

Όλα όσα μου συμβαίνουν μέσα στη μέρα μου τα κρατώ σε ένα τετράδιο.

Στο τέλος της μέρας αναζητώ αν η μέρα μου ήταν αυτή που θα ήθελα να είναι. Όχι από αυτά που ήρθαν προς εμένα, αλλά από τη δική μου συμπεριφορά προς αυτά. 

Ψάχνω να βρω που υποκρίθηκα, που είπα ψέματα, ποιον ή τι έκρινα, τι αρνητικές σκέψεις έκανα είτε για ανθρώπους είτε για καταστάσεις.

Έτσι θα έχω μπροστά μου αυτόματα σε ποιους τομείς μέσα από την δική μου συμπεριφορά, φέρομαι αντίθετα από την ηρεμία, από την αρμονία και από την αγάπη. Γιατί όλο το τοπίο του υποκρίθηκα, του ψέματα  και του κριτική, είναι ένα τοπίο το οποίο θα το βιώσω τελικά στο μέλλον μου.

Γιατί η δική μου συμπεριφορά είναι αυτή που έρχεται μπροστά μου από την ίδια μου τη ζωή, με συνθήκες που τις έχω εγώ δημιουργήσει.

Αφού λοιπόν ανακαλύψω την υποκριτική μου, τα ψέματά μου και την κριτική μου τη σημερινή, ζητάω συγνώμη από τον εαυτό μου και από όσους εμπλέκονται σε όλο αυτό. Δηλαδή τον σύντροφο, τα παιδιά μου, έναν φίλο κλπ.

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργώ δύο καλά. Το ένα είναι ότι μηδενίζω όλα τα αρνητικά της μέρας μου και δεύτερον δεν γίνομαι συλλέκτης άσχημων καταστάσεων.

Έτσι το μέλλον μου θα αρχίσει να δημιουργείται μέσα από την δική μου αναγνώριση. Όμως κι εγώ θα έχω μία καλύτερη συμπεριφορά στο αύριο μου, αφού σε λίγο καιρό θα φτάσω να είμαι καλύτερος και να είναι η μέρα μου γεμάτη από τις ευλογίες.

Όσο περπατώ αυτό το μονοπάτι, θα μου είναι και πιο εύκολο να αναγνωρίσω τι έχω «φυλαγμένο» στο ντουλάπι του υποσυνείδητού μου και να δω τι, πώς  και πότε φέρθηκα στο παρελθόν με οδηγό την αδικία, από μένα για μένα και από μένα για τους άλλους. 

Θα είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσω πια την υποκριτική μου και τα ψέματά μου και τότε θα αρχίσω να ζητώ συγνώμη και από το παρελθόν μου. Τότε θα έχω καταλάβει ακριβώς τον ρόλο της Μετάνοιας που ζητά από όλους μας ο Θεός.

Τότε ναι θα ζήσω την απόλυτη ειρήνη μέσα μου και την απόλυτη ελευθερία.

Και τότε η κάθε μέρα θα είναι γεμάτη από Θεό, από αγάπη,  από αρώματα της άνοιξης και η βαρυχειμωνιά θα φύγει για πάντα από τη ζωή μου.

Δωροθέα  

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ