"Είμαστε φτιαγμένοι απ' το υλικό που είναι φτιαγμένα τα όνειρα και τα άστρα".

ΕΝΘΕΟΓΕΝΗ & ΝΗΠΕΝΘΗ
[ΥΠΕΡΒΑΣΗ & ΕΚΣΤΑΣΗ]

Άποψη στηριγμένη στην απλή λογική και στην παρατήρηση της φυσικής λειτουργίας του κόσμου. Αφήνω μόνος μου το ενδεχόμενο να μην ισχύει.

Μια φορά κι ένα καιρό, πολύ πολύ παλιά, οι άνθρωποι δεν είχαν το τεχνολογικό και γνωσιολογικό υπόβαθρο σε σχέση με σήμερα.
Άρχισαν σιγά σιγά να παρατηρούν τον κόσμο, την φύση, τον ουρανό, τα άστρα, τους άλλους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά, τα βότανα και να μαθαίνουν για τις λειτουργίες τους μέσα στους αιώνες.
Μαζί με τις πρώτες υποτυπώδεις μορφές κοινωνικής οργάνωσης,
δημιουργήθηκαν και τα πρώτα αρχέτυπα, τοτέμ και άβαταρ που συμβόλιζαν κάποια πράγματα και αποτύπωναν σχηματισμούς άστρων, ζώων κτλ.
Αυτή ήταν η πρώτη μορφή Τέχνης αλλά και "γνώσης", γιατί από εκεί ξεκίνησε ο άνθρωπος να ψάχνει και να βρίσκει.
Μέχρι τότε, ο άνθρωπος ήταν κενός και πεζός, δεν είχε κάτι να τον γεμίζει, ούτε κάτι να ελπίζει.
Η ανασφάλειά του σε σχέση με την αδυναμία του μέσα στον κόσμο, του γέννησε την ανάγκη του "Επέκεινα", ότι δηλαδή υπάρχει κάτι πέρα από την καθημερινότητα του βίου. Έτσι άρχισε να κοιτά τα άστρα με "νοσταλγία" και να πιστεύει βαθιά μέσα του ότι έχει κάποια άμεση σχέση με αυτά.

Στην πορεία της εξέλιξης του, άρχισε να μαθαίνει να κατασκευάζει πράγματα και να χρησιμοποιεί τις ιδιότητες τους. Έμαθε πχ να φτιάχνει τυρί απ' το γάλα, να κόβει το κρέας σε μπριτζόλες και να τις ψήνει στα κάρβουνα, να βράζει τα αυγά και να τα μαγειρεύει με μπέϊκον, να ψαρεύει και να φτιάχνει τονοσαλάτες.

Οκ μέχρι εδώ?

Ανάμεσα στα όσα ανακάλυπτε ο άνθρωπος, έμαθε και ορισμένες ιδιότητες κάποιων βοτάνων και μυκητών, ψυχότροπων και ενθεογενών.
Παρατήρησε την κατσίκα του πχ να μασάει κάτι φύλλα από έναν θάμνο και να συμπεριφέρεται κάπως περίεργα. Πλησίασε τον θάμνο που μύριζε όμορφα, έκοψε ένα ανθισμένο κλαδάκι, το μασούλησε και την "άκουσε" στερεοφωνικά.
Αφού δοκίμασε τον "απαγορευμένο καρπό", του άρεσε το αποτέλεσμα και το ξανάφαγε. Το χρησιμοποίησε σαν μυρωδικο στο κρέας που έψηνε και διαπίστωσε ότι η επίδραση του ήταν πιο έντονη απ' την βρώση.
Κατάλαβε εμπειρικά ότι αυτό το φυτό προκαλεί μια συγκεκριμένη συνείδηση κατάστασης, πολύ διαφορετική κι άλλης φύσεως απ' το κρασί που έπινε ως τότε. Άλλο παράδειγμα: Ανακάλυψε ότι τα μανιτάρια ήταν θρεπτικά και πολύ ωφέλιμα κατά την διάρκεια του κυνηγιού στο δάσος. Κάποιο μανιτάρι όμως του προκάλεσε περίεργες αλλοιώσεις στην όραση και μια περίεργη επίσης ψυχονοητική κατάσταση. Ήταν σαν να είχε πάθει κάτι σαν καταληψία, διάλειψη ή επιληψία βασικά που ήθελε να την ντύσει με έναν ανώτερο πνευματικό χιτώνα.

Αυτό ήταν το πρώτο "όραμα".

Στην πορεία εξοικειώθηκε με τα ενθεογενή κι άρχισε να βλέπει "σημάδια", "αποκαλύψεις", "φάσματα αλήθειας" και άλλα διάφορα.
Μέσα στο χρόνο, άρχισε να "ανοίγει" ο νους του, να εξελίσσεται ο εγκέφαλος του και να αναπτύσσεται η ενόραση/διαίσθηση του.
Μες το χρόνο έμαθε ο άνθρωπος να "βλέπει" διάφορα, να "ακούσει" διάφορα, να "επικοινωνεί" με διάφορα, με λίγα λόγια άρχισε να "φαντάζεται" διάφορα.
Έτσι, πίστεψε το φανταστικό για αληθινό. Θέλησε να ξεφύγει απ' το ρεαλιστικό και ένιωσε ως "Ανώτερο Ον' ασχολούμενος με το "απόκρυφο".

Με απλά λόγια, επινόησε το Επέκεινα.

Επειδή όμως ο άνθρωπος είναι και ατομιστής και παρτάκιας και λαμόγιο και κωλούπαρξη του κερατά εν γένη, την εμπειρία του αυτή την έκρυψε από την πρωτόγονη κοινότητα όπου ζούσε. Θέλησε, ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ, να είναι ο διάμεσος και εκπρόσωπος του "Θεού". Έγινε μυσταγωγός στους άλλους, νταβατζής της "γνώσης" και καλά, να φτιάχνει εσωτερικές διδασκαλίες πάνω στα όσα βίωσε με τις εμπειρίες του και να "μυεί" με τα ενθεογενή μόνο τους "μαθητές" του και τους "αποστόλους" του Λόγου του.
Έτσι, άρχισαν και αυτοί να βλέπουν διαφορετικά, να σκέφτονται διαφορετικά, να νιώθουν διαφορετικά και να συνθέτουν έναν "κοινό λόγο", μια εσωτερική οργάνωση δηλαδή που είχε ως κτήμα της το Επέκεινα και ως πειθώ της το Απόλυτο.

Κάπως έτσι ιδρύθηκε η πρώτη θρησκεία και η πρώτη παραθρησκεία στην ανθρώπινη ιστορία. Όπως και το πρώτο δόγμα, η αθανασία της ψυχής.

Αυτή την παρανοημένη "έκλαμψη" των ενθεογενών, η ανθρωπότητα την εξέλιξε μέσα στο χρόνο σε δόγματα, πνευματισμούς, μυστικισμούς, θεολογικά συστήματα κτλ. Ήταν βλέπεις αυτό το "διαφορετικό" που τον καλούσε να πιστέψει πέρα από την έρευνα, αναζητώντας ένα "νηπενθές" στο θάνατο, στο μάταιο, στο απλό καθημερινό και πεζό. Έτσι η Πίστη, έγινε το όπιο των λαών.

Τώρα μπορείτε να συμπεράνετε τι έπαιζε με την φλεγόμενη βάτο του Μωυσή, αλλά και με άλλες παραδόσεις, όπως είναι οι Ασσασινοί, η μαντική δάφνη κτλ.
Όπως και για το ποια είναι η σχέση των ενθεογενών με τον σαμανισμό και την μαγεία.

Στην πορεία, τα πράγματα μπλέχτηκαν και δημιουργήθηκαν ιερατεία, μυστήρια, θρησκείες, μυστικιστικές παραδόσεις κτλ.
Το πλήθος χωρίστηκε σε ιερείς, μύστες και αμύητους.
Οι πιστοί έγιναν κοπάδια (βλ. χριστιανισμός, ισλάμ κτλ) που καθοδηγούνται από πνευματικούς ηγέτες και ελπίδες για τάχα επέκεινα παραδείσους μετά θάνατον.

Κι αυτός είναι ένας λόγος που τα ενθεογενή εξέπεσαν στην κατηγορία των απαγορευμένων ουσιών. +το μαύρο χρήμα. Έκτοτε, συνδέθηκαν με τον υπόκοσμο, τον μποέμικο τρόπο ζωής κτλ

Σχετικά πρόσφατα ιστορικά -απ' τη γενιά του Woodstock και μετά-, παρατηρούμε το εξής:
Μείωση της επιρροής των μεγάλων θρησκειών/εκκλησιών, αλλά και παράλληλη αύξηση των εναλλακτικών πνευματικών ρευμάτων, με όλα όσα συνεπάγονται την "Υδροχοϊκή Εποχή".

Κάποιοι "ψιλιάστηκαν" το τι παίζει και φυσικά κυνηγήθηκαν από την εκάστοτε ιερατική/θεοκρατική εξουσία.
Οι προσωκρατικοί για παράδειγμα που απομυθοποίησαν τη Φύση.
Οι μαθηματικοί, αστρονόμοι, βιολόγοι κτλ που προσπάθησαν να εξηγήσουν τον κόσμο ρεαλιστικά.
Απ' την πνευματική επανάσταση των προσωκρατικών - άραγε τυχαία σώθηκαν μόνο αποσπάσματα της προσωκρατικής γνώσης;- και τον Αριστοτέλη, μέχρι τον Νεύτωνα και την Κβαντομηχανική φυσική και κοσμολογία.
Προσπάθησαν να εξηγήσουν τον φυσικό κόσμο, ανατρέποντας τον πνευματικό κόσμο.
Γιατί δηλαδή να είναι διαφορετικός ο άνθρωπος από τα ζώα σε σχέση με την προέλευση του και την κατάληξη του?
Γιατί μόνο ο άνθρωπος να έχει μετά θάνατον ζωή κι αθάνατη ψυχή?
Γιατί να αναζητάμε την αρχή του ανθρώπου σε κάποιο πνευματικό κόσμο, στον ουρανό ή στους θεούς?

Στην τελική, αστροσκόνη είμαστε.

Το ρεζουμέ της όλης υπόθεσης, είναι ότι όλα αυτά που πραγματεύεται ο πνευματισμός, ο μυστικισμός και ο εσωτερισμός, βρίσκονται μέσα μας, όχι έξω από εμάς. Είναι πλάσματα της φαντασίας μας, σκιές των αρχέτυπων, ελπίδες γαντζωμένες σε δόγματα. Πάνω απ' όλα βέβαια είναι η ανάγκη του να είμαι διαφορετικός, η ανάγκη να ανήκω κάπου και η ψευδαίσθηση της Ανωτερότητας, είτε μιλάμε για Θρησκεία, είτε μιλάμε για Φυλή, είτε μιλάμε για Τάγμα.
Η ουσία είναι μέσα μας, όχι έξω από εμάς.
Μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο βρίσκονται όλα τα "κλειδιά" και όλες οι απαντήσεις, όχι σε κάποιον αόριστο επέκεινα μη επίγειο πνευματικό κόσμο.
Και προπάντων τούτο, γνώση είναι η εμπειρία του καθενός μέσα στη ζωή, όχι η ψευδαίσθηση του "βιώματος" ή η πεποίθηση του "υπερβατικού".
Η εμπειρία που προέρχεται απ' την ζωή, δηλαδή το παρελθόν του καθενός κι όχι από τα λόγια των άλλων ή από κάποιο βιβλίο. Και ως παρελθόν εννοούνται τα μαθήματα μαζί με τα παθήματα, οι σκέψεις, οι πράξεις, η αντίληψη του κόσμου και του εαυτού.
Εκεί κρύβεται η Γνώση.
Τα άλλα, τα Υπερβατικά και τα Απόλυτα, είναι ωραία μεν αλλά είναι φανταστικά, πλάσματα του ανθρώπινου νου που υποκαθιστούν την πραγματικότητα του φυσικού κόσμου με την υπερπραγματικότητα ενός "πνευματικού κόσμου"

Το ίδιο κάνουν και τα ενθεογενή:
Διεγείρουν την φαντασία, δεν αποκαλύπτουν την αλήθεια.

Marios Giannakopoulos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ