ΣΥΡΙΖΑ τέλος. Ζωή μαγική

Αίσιο τέλος είχαν οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, αφού, μαζί με τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα αλλάξει την Ευρώπη, διαλύθηκαν και οι αυταπάτες μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού που νόμιζε ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι η μετενσάρκωση του Τσε Γκεβάρα.

Η παταγώδης αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει έστω και την παραμικρή νίκη απέναντι στους πανίσχυρους δανειστές βάζει με τον πιο βίαιο τρόπο τέλος στη λογική ανάθεσης, στην οποία είχαν μπει - και με ευθύνη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ - οι Έλληνες πολίτες τα τελευταία χρόνια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που στο όνομα της Αριστεράς ευαγγελιζόταν Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια, αποδείχτηκε η μεγαλύτερη φούσκα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, ανίκανος να αποκρούσει τους εκβιασμούς στο εξωτερικό και να συγκρουστεί με τους ολιγάρχες, που υποτίθεται ότι θα διέλυε, στο εσωτερικό.

Ο Αλέξης Τσίπρας απέτυχε. Εμείς από την άλλη, όχι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν υποχρεωμένος να σώσει το ευρώ, αν και το έκανε - τουλάχιστον προς στιγμήν -, όπως κι εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σώσουμε το ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ τέλος. Ζωή μαγική.

Μπορεί τώρα να ακούγεται περίεργο αλλά υπάρχει και η θετική πλευρά στην ταπεινωτική συμφωνία που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας.


Είναι προτιμότερο που το τρίτο μνημόνιο έρχεται από μία αριστερή κυβέρνηση. Είναι προτιμότερο που διαλύθηκαν οι ψευδαισθήσεις, από το να ζούμε με τη Νέα Δημοκρατία και να φανταζόμαστε ότι με το ΣΥΡΙΖΑ όλα θα ήταν τέλεια.

Εγώ δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ αλλά καταλαβαίνω απόλυτα όσους το έκαναν, όσους έλεγαν ότι αυτό πρόσταζε η Ιστορία. Έπρεπε να υπάρξει αυτή η εξέλιξη.

Το χειρότερο από όλα θα είναι αν τώρα απαξιώσουμε το σύνολο της Αριστεράς και δεχτούμε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι ουτοπία, αν δηλαδή δεχτούμε ότι οι άλλοι είναι ρεαλιστές κι εμείς αιθεροβάμονες.

Το τρίτο μνημόνιο είναι καταδικασμένο να αποτύχει - όπως και τα δύο προηγούμενα. Δε μπορεί και δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Η οριστική ρήξη είναι θέμα χρόνου. Όταν έρθει οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι.

Δεν υπάρχει χρόνος για ηττοπάθεια και παραίτηση.

Το ΚΚΕ, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που τάσσεται κατά της συμφωνίας πρέπει τώρα να βάλουν τις διαφορές τους στην άκρη και να συγκροτήσουν μαζί με τους πολίτες ένα ισχυρό κοινό μέτωπο - πείτε το Κίνημα του ΟΧΙ - που δε θα επιτρέψει στη Χρυσή Αυγή να οικειοποιηθεί τη δικαιολογημένη απογήτευση του κόσμου και να γιγαντωθεί.

Η Χρυσή Αυγή πρέπει πάση θυσία να μείνει στο περιθώριο.

Παράλληλα, θα πρέπει να προετοιμάσουν ένα ολοκληρωμένο και λεπτομερές σχέδιο εξόδου από το ευρώ, το οποίο θα κοινοποιηθεί παντού, ώστε το ερώτημα "ευρώ ή δραχμή" να γίνει πιο συγκεκριμένο από "ευρώ ή χάος" και ο κόσμος να βγει επιτέλους από το δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).

Ένα τέτοιο κίνημα, αν οργανωθεί σωστά, έχει όλα τα εχέγγυα να εκπροσωπηθεί επάξια στη Βουλή. Χωρίς πολλά λόγια, αμπελοφιλοσοφίες και αόριστες υποσχέσεις. Ειλικρίνεια - όσο δυσάρεστη κι αν είναι -, ρεαλιστικές προτάσεις και άνθρωποι αποφασισμένοι να τις υλοποιήσουν με την ενεργή συμμετοχή όλων των πολιτών. Να κυβερνήσουμε όλοι μαζί.

Οι προϋποθέσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο υπάρχουν. Δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα.

Αν βγήκαν δύο καλά από τα τελευταία επεισόδια του δράματος που ζήσαμε τους τελευταίους 6 μήνες, τότε αυτά είναι τα εξής:

Πρώτον, το ΟΧΙ του 61,3% του ελληνικού λαού, ο οποίος, κόντρα στην τρομοκρατία, τις κλειστές τράπεζες και το Grexit να πλανάται στον αέρα, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, πολύ πιο πάνω από την πολιτική ηγεσία. Αυτό είναι μια παρακαταθήκη που δε μπορεί να μας την πάρει κανείς.

Δεύτερον, θα σταματήσουμε επιτέλους να ακούμε για την Ευρώπη των Λαών, του Διαφωτισμού, της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης. Ο βασιλιάς είναι πλέον γυμνός.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέδειξε ότι δεν είναι τίποτα άλλο από ένα τερατούργημα με μηδενικό όραμα, όπου τα ισχυρότερα κράτη αντιμετωπίζουν τα ασθενέστερα ως προτεκτοράτα και ανέχονται τη δημοκρατία μέχρι το βαθμό που συμβαδίζει με τις πολιτικές λιτότητας που θέλουν να τους επιβάλλουν, χωρίς να υπολογίζουν το ανθρώπινο κόστος.

Οι φιλοευρωπαϊστές οφείλουν επιτέλους να παραδεχτούν ότι το μόνο που φοβούνται είναι το κόστος μιας ρήξης και τις απρόβλεπτες οικονομικές συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ που θα θέσει σε αμφισβήτηση την κυρίαρχη οικονομική ορθοδοξία.

Οποιαδήποτε άρνηση των παραπάνω και επιμονή στην αφήγηση περί ευρωπαϊκών αξιών και ιδανικών συνιστούν το καλύτερο πάτημα για την ισχυροποίηση των πιο ακραίων εθνικιστικών, ακροδεξιών και φασιστικών πολιτικών δυνάμεων που θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν τα κενά μιας τέτοιας ρητορικής για να ενισχύσουν την ήδη υπάρχουσα δυναμική τους στην Ευρώπη.

Αν κατάφερε κάτι ο Αλέξης Τσίπρας στην προχθεσινή Σύνοδο Κορυφής είναι ότι ολόκληρος ο πλανήτης είδε να αναπτύσσεται σε όλης της τη χυδαιότητα η πολιτική κτηνωδία του γερμανικού ordoliberalismus.

Κανένας στην Ευρώπη δεν θα το ξεχάσει αυτό.

Μετά τη 12η Ιουλίου, η Ευρώπη δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.

Ερχόμαστε.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Περιμένουμε και τους συριζαίους να συνέλθουν και να πάψουν να δικαιολογούν τον Πρωθυπουργό. Oι πολιτικοί δεν έχουν ούτε ανθρώπινο πρόσωπο, ούτε προσωπική ζωή. Δεν υπάρχουν ελαφρυντικά. Τους αξίζει η αυστηρότερη, η πιο σκληρή κριτική. Και ο Αλέξης Τσίπρας τα έκανε σκατά. Σταματήστε πια τα δράματα για το λογαριασμό που μας έφερε και τον οποίο θα πληρώσουμε εμείς και μόνο εμείς.)

thethreemooges

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ