Η Δύναμη του Κηρυκείου

«Την χελώνα την έκανε λύρα ο Ερμής, ο κύριος του Λόγου και την χάρισε στον Απόλλωνα, τον κύριο του Τόξου, έτσι ο λόγος όταν δεν είναι  ράβδος και σπαθί γίνεται αρμονία σφαιρών, Μνήμη ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ και  μελωδική Μουσική.»

Ο Κόσμος, όσο υπάρχουν άνθρωποι να τον παρατηρούν, ως Κόσμημα Αρμονίας 

δημιουργήθηκε δια του Λόγου 

εκπορευόμενος από την Σκέψη Άχρονου Όντος

και διαμορφώνεται  δια του λόγου,

Συντηρείται  με τον λόγο και τις σκέψεις μας.

Όπως είναι ο λόγος μας και οι σκέψεις μας, έτσι είναι και ο κόσμος  μας.

Τα όρια της γλώσσας μας δεν είναι μόνο τα όρια της σκέψης μας

αλλα και τα όρια του Γνωστού κόσμου.

Πέρα από τα Όρια αυτά, αρχίζει το  Άγνωστο.

Το παλιό καιρό, οι Λέξεις είχαν  όλη την ΔΥΝΑΜΗ  τους και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ .

Με την πάροδο του χρόνου, επειδή  η  ενεργειακή μάζα  των ανθρώπων μειώνεται, παρόλο που αυξάνεται ο πληθυσμός της γης

έχασαν  και οι Λέξεις την ΙΣΧΥ τους.

Γι αυτό τον λόγο χρειάζονται όλο και πιο πολλά χαρτιά και συμβόλαια και αναπτύσσεται ένα τέρας γραφειοκρατίας  χειρότερο και από την Λερναία Ύδρα.

Παλαιότερον ο λόγος ενός ανθρώπου με  αξιοπρέπεια και τιμή ήταν το ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ του, δεν χρειαζόταν κάτι άλλο να κάνει ή να πει.

Όταν έδινε τον λόγο του, τον κρατούσε.

Σήμερα ματαίως οι άνθρωποι ψάχνουν την  ΤΙΜΗ τους σε  πολυπληθέστατα  χαρτοφυλάκια. Δεν θα την βρουν.

Για να ΙΣΧΥΕΙ ο λόγος ενός ανθρώπου πρέπει να εκπορεύεται από πολύ βαθιά 

από την τρίτη προσοχή σε σύνδεση με την πρωταρχική Πηγή.

Τότε   όλη την δύναμη του κρατεί και τον κοσμικό  επιλογέα ενεργοποιεί.

Με αυτή την έννοια ο ΛΟΓΟΣ ενός πολεμιστή, άπαξ και δοθεί ,είναι μη αναιρέσιμος

όπως και οι ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ του.

Γι αυτό είναι ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ, διαφορετικά θα ήταν  ανούσιος τυχοδιώκτης πολυλογάς,
άνευ αξιάς και τιμής.

Αστραία

astrealeonidou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ