Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ: ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε φάση δραματικής αλλαγής. Αυτή η αλλαγή αντίθετα με ότι πιστεύουμε είναι όχι μόνο φυσική αλλά και πνευματική. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο αλλάζει. Η επιστήμη μας έχει δείξει πια ότι υπάρχουν ενέργειες που αν και δεν αντιλαμβάνονται οι φυσικές αισθ,ήσεις μας αυτές όχι μόνο υπάρχουν αλλά και μας επηρεάζουν (Πειράματα Νερού – MasaruEmoto). Έχουμε αρχίσει να χαρτογραφούμε το αόρατο.

Πολλά

πανεπιστήμια στο εξωτερικό έχουν πια έδρες που ασχολούνται με την Τηλεπάθεια ,ESP, Τηλεκίνηση, Αστρική Προβολή και γενικά ικανότητες που μέχρι σήμερα ανήκαν στην σφαίρα του φανταστικού ή αδύνατου. (Koestler Parapsychology Unit, Ίδρυμα Monroe, Rhine ResearchCenter, που ιδρύθηκε από τον αστροναύτη Edgar Mitchell και άλλους επιστήμονες, PrincetonUniversity, κλπ)

Επιστήμονες καταγράφουν αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης, στους πάγους, στα οικοσυστήματα μέχρι και την ίδια την δομή του DNA του ανθρώπινου όντος. Είναι δικό μας καθήκον προς την ανθρωπότητα να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και τον εγωισμό μας, να νικήσουμε την δυστυχία που βρήκαμε ή και συμβάλλαμε στην δημιουργία της και να προσπαθήσουμε να αφήσουμε ένα πιο φωτεινό κόσμο για τα παιδιά μας. Σήμερα μιλάμε για οικολογία αλλά απέχουμε ακόμη πολύ από την αντίληψη της Γαίας, του ζωντανού οργανισμού, που είναι μητέρα της ανθρωπότητας.

Σήμερα αναγνωρίζουμε και μετράμε τα οικοσυστήματα και την επίδραση μας πάνω σε αυτά αλλά απέχουμε ακόμα πολύ από την συνειδητοποίηση της Ενότητας και της Αγάπης προς αυτά. Τα αντιμετωπίζουμε περισσότερο σαν πόρους που απλά δεν πρέπει να τελειώσουν και όχι σαν ζωντανούς οργανισμούς που πρέπει να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο εξέλιξης.

Μόνο αν εισάγουμε στα συστήματα εκπαίδευσης μας την ανοιχτή και ελεύθερη έρευνα για την πνευματική φύση του ανθρώπου αλλά και της φύσης πέρα από θρησκευτικά όρια και δογματισμούς θα μπορέσουμε να χτίσουμε ένα νέο άνθρωπο. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν ο Ινδιάνος της Βορείου Αμερικής σίγουρα δεν είχαν την τεχνολογία μας αλλά σεβόταν το περιβάλλον γνωρίζοντας ότι είναι ζωντανό και γι αυτό φρόντιζαν να παίρνουν μόνο αυτό που ήταν απαραίτητο. Δεν αντιλαμβάνονταν τον κόσμο μόνο σαν πόρο προς ανθρώπινη χρήση αλλά σαν ζωντανή οντότητα που εξελίσσεται και ζει πέρα από τον άνθρωπο. Θεωρούσαν τον εαυτό τους μέρος αυτής της μεγάλης οντότητας και γι αυτό την θεοποιούσαν.

Ο δυτικός άνθρωπος εισάγει για πρώτη φορά ένα ξένο στοιχείο μέσα στην φύση. Την τεχνολογία. Μηχανικά δημιουργήματα που δεν εξελίσσονται και δεν συμμετέχουν στο σύστημα ως έμβια όντα αλλά μπορούν να επηρεάσουν δραματικά το περιβάλλον. Είναι ευθύνη μας να μπορέσουμε να ενσωματώσουμε την τεχνολογία που αποτελεί για μας σήμερα ένα εργαλείο επιβίωσης και παράλληλα με φυσικό τρόπο να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για συμβίωση με την υπόλοιπη δημιουργία και να αναλάβουμε να εκπληρώσουμε τον ρόλο μας μέσα σε αυτή όχι απλά σαν κάποιοι που μόνο αντιμετωπίζουμε τα πάντα σαν να φτιάχτηκαν αποκλειστικά για την δική μας ικανοποίηση, αλλά σαν ένα αυτοσυνείδητο Ον εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού του που μπορεί να διαχειριστεί αλλά και να εξελίξει τον εαυτό του δημιουργώντας αρμονία και ισορροπία στο πλανητικό σύστημα.

Η Ανθρώπινη Δυστυχία σήμερα

Γιατί ενώ είναι τόση πολύ γύρω μας εμείς δεν θέλουμε να αλλάξουμε αλλά αντίθετα την θεωρούμε δεδομένη και συνεχίζουμε να την αυξάνουμε;

Η σκέψη μας είναι και η πηγή των προβλημάτων μας. Θεωρούμε την ζωή δεδομένη και όταν έρχεται ή ώρα να πάρουμε αποφάσεις για αυτή λειτουργούμε μηχανικά και οι φόβοι μας κυριαρχούν. Ξέρουμε ότι παράγουμε για παράδειγμα φτώχεια αλλά μας είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες και δούμε τον διπλανόμας. Δεν μας ενοχλεί η φτώχεια αρκεί αυτή να μην μπαίνει μέσα στην πόρτα μας.

Δεν μας ενοχλεί όσο αυτή δεν μας ακουμπάει. Κάνουμε μετρήσεις αλλά τα αποτελέσματα τους μας αφήνουν αδιάφορους. Μόνο όταν φτάσει σε μη αναστρέψιμο σημείο προσπαθούμε τότε να το κρύψουμε κάτω από το χαλί αλλά τελικά σκάει στην μούρη μας όπως τόσα πολλά πράγματα σήμερα.

Αυτή η συμπεριφορά βασίζεται κυρίως στην αντίληψη του Θανάτου. Η αντίληψη που έχουμε για τον θάνατο καθορίζει και τον τρόπο που ζούμε. Πιστεύοντας απλά ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το τώρα παύει να μας ενδιαφέρει το μέλλον. «Τι με νοιάζει εμένα αν η Γη δεν έχει καθαρό νερό μετά από 200 χρόνια. Εγώ θα έχω πεθάνει και θα έχω πάψει να υπάρχω. Ας λύσουν το πρόβλημα οι άλλοι».

Επιπλέον ο τρόμος μπροστά στον θάνατο μας αναγκάζει να κρατιόμαστε από τα υλικά αγαθά που μας περιβάλλουν γιατί αυτά είναι που μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από το μαύρο κενό της ανυπαρξίας του.

Μέσα από τις θρησκείες μάθαμε ότι αυτό το θέμα ήταν και είναι το κύριο μέσο ελέγχου της συνείδησης. Μόνο αν πιστεύεις μπορείς να σωθείς αλλά δεν φτάνει απλά να πιστεύεις γενικά στην ζωή μετά τον θάνατο. Όχι, πρέπει να πιστεύεις στην συγκεκριμένη θρησκεία που έχει το κλειδί της σωτηρίας σου. Κάτω από αυτό το πλαίσιο αντί να ερευνήσουμε και να εξετάσουμε τα στοιχεία απλά γινόμαστε υλιστές πιστεύοντας ότι αγνοώντας το σημαντικότερο υπαρξιακό πρόβλημα της ανθρωπότητας αυτό θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι όλα είναι ρευστά και δυναμικά και προπαντός επηρεάζονται από τον τρόπο που σκεφτόμαστε μπορούμε να εξαλείψουμε την δυστυχία γύρω μας.

Το πείσμα μας ενάντια στην αλλαγή είναι και η βασική αιτία για τη δυστυχία μας. Ενώ το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει εμείς συστηματικά του γυρνάμε την πλάτη απλά γιατί αυτό θα σήμαινε ξεβόλεμα από τις συνήθειες μας. Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο ερώτημα μας.

Πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για τον θάνατο και αυτό θα μας οδηγήσει σε νέες αξίες για την ζωή. Μόνο η αμερόληπτη και έξω από θρησκευτικά πλαίσια έρευνα πάνω σε αυτό το θεμελιακό ερώτημα για τον άνθρωπο θα επιφέρει τεράστιες αλλαγές για την συνειδητότητα του και τελικά το σύνολο της ζωής πάνω στον πλανήτη.

Ποιοι είμαστε?

Πρέπει να αναρωτηθούμε «Ποιος Είμαι?» και πρέπει να ψάξουμε την απάντηση σε αυτήν την απλή ερώτηση. Είμαστε το σώμα μας, όταν ξέρουμε ότι οι αισθήσεις μας είναι περιορισμένες? Είμαστε απλώς ένα σύνολο χημικών αντιδράσεων που κάποια στιγμή θα λήξουν λόγω εντροπίας ή μήπως μέσα μας ο καθένας νοιώθει ότι είναι κάτι παραπάνω από απλές χημικές αλλαγές? (Ερώτηση στο κοινό) Κατά την σημερινή επιστήμη «την κατεστημένη» δεν υπάρχει τίποτα άλλο από αυτό που μπορούμε να μετρήσουμε. Κι’ όμως αν ρωτήσουμε απλά τους ανθρώπους θα μας πουν ότι νοιώθουν, αγαπάνε, πονάνε, λυπούνται, χαίρονται και επίσης σκέφτονται, ονειρεύονται, οραματίζονται, προσδοκούν και στο τέλος πιστεύουν ο καθένας με τον τρόπο του ότι μέσα τους κρύβεται μια συνείδηση πολύ μεγαλύτερη από αυτή μιας μηχανής. Άλλος το λέει Θεό, άλλος άγνωστη δύναμη, άλλος Αετό, άλλος Βράχμα, και αν ψάξουμε θα βρούμε χιλιάδες ονόματα ανά τους αιώνες που δηλώνουν μια αδιαμφισβήτητη τελικά πραγματικότητα μιας ανώτερης συνείδησης που προσωρινά κατοικεί σε ένα σώμα πάνω σε αυτό τον πλανήτη.

Αθλιότητα της ζωής

Τελικά η αποδοχή η μη από μεριάς μας της πολυδιάστατης φύσης του ανθρώπου, μας οδηγεί μπροστά στο αμείλικτο ερώτημα του γιατί ζούμε και γιατί θα πεθάνουμε και είναι αμείλικτο γιατί όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα. Άρα αν απλά είμαστε χημικές αντιδράσεις ποιο το νόημα τόσου πόνου και δυστυχίας. Πουθενά στην φύση δεν παρατηρείται σκληρότητα παρά μόνο ανάγκη. Αν όμως είμαστε κάτι περισσότερο, κάτι που θα συνεχίσει να υπάρχει μετά το θάνατο τότε πολύ πιθανά το νόημα που δίνουμε στην ζωή να πρέπει να διευρυνθεί και να βαθύνει.

Αν ο θάνατος δεν είναι τέλος αλλά μια αλλαγή συνείδησης (Raymond Moody, Ίδρυμα Monroe) και σήμερα αυτό είναι αντικείμενο έρευνας σε πανεπιστημιακή βάση τότε μπορεί το νόημα της ζωής να τεθεί σε μια τελείως διαφορετική βάση από αυτή που αποδεχόμαστε. Από μόνη της αυτή η γνώση μπορεί να προκαλέσει μια θεμελιακή αλλαγή στην αντίληψη για την ζωή στον καθένα από μας.

Matrix και Πλάτωνας

Για να μπορεί να γίνει αυτό πρέπει να αντιληφθούμε ότι ζούμε σε ένα Matrix. Ότι είμαστε μπαταρίες για το σύστημα και αυτούς που το διαχειρίζονται και πως οποιαδήποτε συνειδησιακή αφύπνιση θα τους στερήσει από τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν για να πορεύονται μέσα την ζωή που είναι η εκμετάλλευση των άλλων. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε μπαταρίες και να γίνουμε ανθρώπινα όντα. Πρέπει να σπάσουμε την τυποποίηση και να νοιώσουμε ζωντανοί με το να αρχίσουμε να αισθανόμαστε και να εκφραζόμαστε σαν ανθρώπινα όντα που μπορούν να εκφράσουν πηγαίες απόψεις και ας μην είναι όλες σωστές. Το σημαντικό είναι η συμμετοχή και ενότητα μέσα από την δράση και όχι η απόλυτη αλήθεια που πιθανά περιέχουν τα λόγια ενός μεγάλου διδασκάλου. Η εποχή που ή ανθρωπότητα ακολουθούσε τυφλά τα λόγια άλλων έχει παρέλθει. Μόνο η συλλογική δουλειά και η συμμετοχή στην ομάδα μπορούν να δώσουν πραγματικά αποτελέσματα σήμερα. Δεν τα έχουμε ανακαλύψει όλα τα παραπάνω εμείς όπως αντιλαμβανόμαστε αλλά ειπώθηκαν για πρώτη φορά από τους αρχαίους φιλοσόφους όπως τον Πλάτωνα στον «μύθο της Σπηλιάς» του.

Η διαφορά σήμερα είναι ότι για πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε μια κρίση συνειδησιακή παγκοσμίων διαστάσεων. Για πρώτη φορά η ανθρωπότητα μέσα στην γνωστή ιστορία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της σε παγκόσμια κλίμακα. Για πρώτη φορά η τεχνολογία μας δίνει την δυνατότητα να επικοινωνήσουμε από άκρη σε άκρη στον πλανήτη αλλά και σε ελάχιστο χρόνο. Για πρώτη φορά όλα τα θετικά και αρνητικά του σύγχρονου κόσμου μπορούν να κοινοποιηθούν στους πάντες ταυτόχρονα. Έτσι χάνεται το φράγμα της εντοπιότητας. Τα πάντα επηρεάζουν τους πάντες. Ο πλανήτης είναι μια μεγάλη οικογένεια.

Για πρώτη φορά μέσα στους αιώνες μπορούμε να δούμε τα αφεντικά της σπηλιάς και να καταλάβουμε την λειτουργία του συστήματος. Ξέρουμε σήμερα πως μας χειρίζονται μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλά και της σπανιότητας των πόρων και της ενέργειας.

Καθώς θα ξυπνάει αυτός ο παγκόσμιος άνθρωπος και προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα δεσμά του τόσο πιο έντονη θα είναι η ανάγκη του να βγει από την σπηλιά ξεπερνώντας τα αφεντικά της τα οποία πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να διατηρήσουν το statusquo.

Αυτός ο νέος άνθρωπος δεν κάνει βίαιη επανάσταση αλλά εσωτερική επανάσταση. Δίνει εσωτερική μάχη ανάπτυξης της συνειδητότητας. Νικάει τους φόβους του και αλλάζει τις δομές του συστήματος χτίζοντας καινούργια που να ταιριάζουν στις ανάγκες του. Απελευθερώνει την γνώση και διακινεί ελεύθερα την πληροφορία. Δεν θέλει να πουλήσει αλλά να ανταλλάξει, δεν θέλει να γίνει αυτός πλούσιος αλλά να μπορούν όλοι να ζουν άνετα, δεν του αρέσει η έλλειψη αλλά η αφθονία με την γνώση ότι όλα τα αγαθά του κόσμου είναι δεύτερα μπροστά στην εσωτερική πραγματικότητα και την πνευματική διάσταση του ανθρώπου. Όλοι οι εθνικισμοί και ρατσισμοί και γενικά κάθε τύπου διαχωρισμός υποχωρούν κάτω από την ελεύθερη γνώση αλλά και την ανοικτή εκπαίδευση που στόχος της δεν είναι η ρομποτοποίηση αλλά η εσωτερική ωριμότητα και ανάπτυξη του ανθρώπινου όντος. Για να μπορεί να ασχοληθεί αποτελεσματικά με την εσωτερική ανάπτυξη θα πρέπει να αυτοματοποιήσει τις παραγωγικές διαδικασίες ώστε με τον ελάχιστο χρόνο δουλειάς να μπορεί να έχει επαρκή αγαθά.

Γιατί δεν αλλάζουμε;

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια ευκαιρία συνειδητότητας. Η επιστήμη μας οδήγησε στον έλεγχο του πλανήτη αλλά ανέδειξε και την τεράστια ευθύνη μας απέναντι στα οικοσυστήματα και στα είδη που ζουν πάνω του. Φτάσαμε στο σημείο να ελέγχουμε δυνάμεις που μπορούν να προκαλέσουν πλανητικές καταστροφές.

Πνευματικά η ανθρωπότητα όμως δεν ακολούθησε παρόμοια πορεία. Έχει παραμείνει σε συστήματα εκπαίδευσης και διαχείρισης που χρησιμοποιούνταν από μια νηπιακή ανθρωπότητα. Βλέπουμε λοιπόν ένα παιδί που κρατάει μια ατομική βόμβα. Είναι πάντα έτοιμο να τσακωθεί με τον διπλανό του γιατί του πήρε το παιχνίδι το οποίο σε πολλές περιπτώσεις το έχει βαρεθεί αλλά είναι θέμα γοήτρου. Είναι έτοιμο να καταστρέψει το σπίτι του απλά επειδή συμφέρει.

Το παιδί πρέπει να μεγαλώσει και να αναλάβει υπεύθυνα την θέση του μέσα στην ιστορία. Κανείς δεν θα κάνει την «δουλειά» για εμάς. Δεν υπάρχουν «σωτήρες» ή «εξωγήινοι» ή άλλοι θεόσταλτοι για να μας γλιτώσουν από την βλακεία μας. Εμείς πρέπει να σώσουμε τους εαυτούς μας αλλά και ολόκληρο το σύστημα. Πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή της ανωριμότητας μας γιατί μόνο η αποδοχή της θέσης μας στον κόσμο θα μας δώσει την δύναμη να σηκωθούμε και να περπατήσουμε. Αν δεν το κάνουμε εμείς οικειοθελώς θα μας αναγκάσει στο τέλος ο ίδιος ο πλανήτης μέσα από τις καταστροφές και αλλαγές που σήμερα βλέπουμε γύρω μας. Η επιστήμη έχει φτάσει στο σημείο να αναγνωρίσει την δύναμη του Νου πάνω στην ύλη μέσα από την Κβαντοδυναμική και την Φυσική υψηλών σωματιδίων. Έχουν καταγραφεί πάρα πολλά στοιχεία από διαφορετικά επιστημονικά πεδία για τον τρόπο που ο Νους επηρεάζει την πραγματικότητα μας που μόνο οι άκαμπτες πεποιθήσεις μας, μας εμποδίζουν να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας.

Ο κόσμος μας φαίνεται συμπαγής και σταθερός, αμετάβλητος αν και ξέρουμε σήμερα ότι οι αισθήσεις μας, μας κοροϊδεύουν. Ξέρουμε ότι η ύλη αποτελείται από άτομα τόσο απομακρυσμένα μεταξύ τους όσο τα ηλιακά συστήματα. Ο χώρος στην ουσία είναι κενός. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να τον διαπεράσουμε γιατί απλά είμαστε συντονισμένοι στην ίδια συχνότητα. Ξέρουμε ότι το κύμα του κινητού τηλεφώνου περνάει μέσα από τον τοίχο γιατί δεν ταλαντώνεται στην ίδια συχνότητα μ’ αυτόν. Παρ’ όλα αυτά δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι μπορεί να αντιλαμβανόμαστε καταστάσεις υψηλότερης ενεργειακής στάθμης απλά και μόνο γιατί αποτελούμαστε σαν όντα από αντίστοιχες ενέργειες. Και όμως η έρευνα πάνω στο θέμα συσσωρεύει στοιχεία καθημερινά. Δεν έχουμε παρά να ψάξουμε.

Χρήσιμοι σύνδεσμοι: