Στέκομαι στο «ένα πόδι»

Η διαδρομή στη ζωή κάθε ανθρώπου πάντα και σχεδόν στα πάντα έχει μία μορφή ζυγαριάς η οποία πότε γέρνει στη μία μεριά και πότε στην άλλη. Αυτές τις μεριές ο άνθρωπος τις έχει ονομάσει θετικό- αρνητικό ή αλλιώς θηλυκή και αρσενική ενέργεια.

Έτσι μέσα σε κάθε μας μέρα, σε κάθε μας σκέψη και πράξη αυτός ο ζυγός υπάρχει σαν οδηγός. Αν αυτό που κάνουμε θα είναι θετικό ή αρνητικό. Δηλαδή κάθε μέρα και σε κάθε τι στεκόμαστε είτε στο ένα πόδι είτε στο άλλο. Σπάνια στεκόμαστε και στα δυο μας πόδια.

Το μετέωρο βήμα του πελαργού, ο οποίος στέκεται στο ένα του πόδι είναι μέσα σε κάθε μας βήμα. Οι άνθρωποι γέρνουν συνέχεια. Γιατί άραγε γέρνουν συνέχεια. Μα γιατί για κάθε τι αναζητούν το σωστό ή το λάθος, το θετικό ή το αρνητικό. Έτσι μέσα στην προσπάθειά μας όλοι μας να έχουμε θετική έκβαση σε κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας, αγνοούμε και μαχόμαστε το όλο και το βήμα.

Τι θα πει το όλο και τι θα πει το βήμα. Το όλο θα πει πως μέσα σε κάθε τι δεν υπάρχει μόνο θετικό ή μόνο αρνητικό γιατί τότε δεν θα υπήρχε ισορροπία σε τίποτε στην ζωή μας. Εμείς μέσα από την μάχη μας που δίνουμε στο αρνητικό, κλείνουμε τα «μάτια» μας και αποφεύγουμε να αντικρίσουμε την αλήθεια. Γιατί δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε ότι μέσα σε όλα υπάρχουν όλα. 

Οι περισσότερες καταστάσεις πάνω στον πλανήτη ξεκίνησαν και έγιναν από καλές προθέσεις. Αυτές είχαμε και έχουμε σαν οδηγό, μόνο που μέσα στην καλή μας πρόθεση δεν αναζητήσαμε τις προϋποθέσεις. Όταν δηλαδή θέλουμε να κάνουμε κάτι στη ζωή μας και έχουμε καλή πρόθεση καλό είναι να αναζητάμε και όλες τις προυποθέσεις. Έτσι σιγά σιγά θα διδαχτούμε να βλέπουμε ότι σε κάθε τι υπάρχει και το θετικό και το αρνητικό. Αυτή η ένωση είναι που δημιουργεί την ενότητα και την ολότητα.

Η χωριστότητα μας θέλει πάντα να γέρνουμε σε πλευρές και μέσα από αυτές τις πλευρές αναζητάμε να βρούμε το λάθος. Μα το λάθος είναι στο αρχικό μας σενάριο, στην απομόνωση, στο μπα αποκλείεται, στο ότι κάνω εγώ είναι μόνο καλό κλπ.

Όταν οι άνθρωποι διδαχτούν και αναγνωρίσουν πέρα από τον εαυτό τους, πέρα από το προσωπικό τους όφελος και την ολότητα, τότε ο πλανήτης μας θα έχει ισορροπία.

Από καλή πρόθεση λοιπόν ο γείτονας έβαλε να κάψει τα χόρτα, όμως δεν αναζήτησε την ολότητα και έτσι η φωτιά έφυγε από τον έλεγχό του.

Από καλή πρόθεση έτρεχε με το αυτοκίνητο του και δεν αναζήτησε την ολότητα και έτσι προκάλεσε ατύχημα.

Από καλή πρόθεση δούλευε ώρες αμέτρητες και δεν αναζήτησε την ολότητα, δηλαδή πόσο τα παιδιά του και η οικογένειά του στερείτε της παρουσίας του.

Από καλή πρόθεση έστειλε το παιδί του να σπουδάσει, αλλά αγνόησε την ολότητα κι εκείνο ήθελε να γίνει χορευτής και τώρα είναι ένας δυστυχισμένος πτυχιούχος.

Από καλή πρόθεση δανείστηκε τα χρήματα αλλά αγνόησε την ολότητα και τώρα δεν μπορεί να τα γυρίσει πίσω. 

Αυτό όλο το σενάριο είναι που μας έχει δυσκολέψει τη ζωή, από την επιμονή μας να μη βλέπουμε την ολότητα της κάθε διαδρομής. Από το ότι σε κάθε τι κάνουμε ότι δεν βλέπουμε το αρνητικό γιατί το θεωρούμε κακό. Έτσι αυτό που δεν θέλουμε να δούμε, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να βγει στην επιφάνεια.

Τι δεν θέλω να βλέπω, τι αγνοώ, γιατί μάχομαι την πραγματικότητα? Απορίες που όταν τις αναζητήσουμε θα δούμε μία «ωραία» προπαγάνδα που έχει στηθεί πάνω στο θετικό – αρνητικό για να έχουμε τους εαυτούς μας πάντα σε μία μάχη.

Τίποτε δεν είναι λοιπόν μόνο θετικό ή μόνο αρνητικό. Τις ταμπέλες τις βάζουμε εμείς σε κάθε τι μέσα από την δική μας λογική. Η λογική αποδείχτηκε, ως τρόπος ζωής, ένας δυνάστης. Ο δυνάστης αυτός τα «κατάφερε»  και μας έφερε αντιμέτωπους ξαφνικά με όλο αυτό το αντίθετο τοπίο που εμείς με κάθε τρόπο το μαχόμασταν. Και ξαφνικά αντιμετωπίζουμε μόνο την πλευρά που μέχρι τώρα αγνοούσαμε. Μήπως ήρθε η ώρα να βλέπουμε και με τα δύο μάτια, να ακούμε και με τα δύο αφτιά και να περπατάμε και με τα δύο πόδια ? Αφού όπως βλέπουμε η ζωή κάνει χρήση το δύο, ενώ εμείς κάναμε χρήση μέχρι τώρα μόνο το ένα ? Περπατά σταθερά αυτός που κινείτε και με τα δύο του πόδια και όχι αυτός που στέκεται μόνο στο ένα. Γιατί τότε έρχεται η κόπωση και η κόπωση φέρνει την εγκατάλειψη. Περπατώ λοιπόν και αναζητώ σε κάθε τι ποια πλευρά μάχομαι, ποια πλευρά κάνω πως δε βλέπω. Αυτή την πλευρά που μάχομαι και που δεν βλέπω αυτή θα βιώσω. Γιατί αυτό είναι αρμονία. Το θετικό και το αρνητικό μέσα σε μία διαδρομή. Αφού το θετικό και το αρνητικό είναι όλο μέσα μου.

Δωροθέα  

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ