Η υπερηφάνεια είναι η έσχατη πτώχεια

Μητέρα όλων των δεινών είναι αυτή η υπερηφάνεια. Μέσα από εκείνη δημιουργείται η πτώχεια, δηλαδή η πτώση.

Σαν κατάσταση η υπερηφάνεια είναι γνωστή στους περισσότερους ανθρώπους. Απλώς δεν είναι εύκολο να την ξεχωρίσουμε. Δεν είναι εύκολο να την καταλάβουμε, καθώς έχει τον τρόπο της να κρύβεται πολύ καλά. Μπορεί να την έχουμε και να μας ορίζει την ζωή, όμως δεν είναι απλό να την αναγνωρίσουμε και να την δούμε.

Θεωρώ ότι είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια στον δρόμο είτε της αυτογνωσίας, είτε της Πνευματικότητας. Καθώς η υπερηφάνεια κρύβεται πολύ καλά.

Η υπερηφάνεια, τρώει τα σωθικά του ανθρώπου χωρίς να το καταλαβαίνει, είναι ακριβώς όπως το μήλο. Το οποίο μπορεί από έξω να μοιάζει καλογυαλισμένο, αλλά από μέσα του έχει το σκουλήκι το οποίο τρώει το μήλο.

Η υπερηφάνεια είναι ο απόλυτος εχθρός του ανθρώπου, ένας εχθρός που είναι μέσα μας. Αυτή είναι η αιτία που εμείς βιώνουμε απώλειες, είτε συναισθηματικές, είτε πρακτικές. Ανάλογα το μέγεθός της είναι και οι ανάλογες πτώσεις της πτώχειας.

Κάποιες φορές η υπερηφάνεια είναι τόσο ύπουλη στον ιδιοκτήτη της που μπορεί να τον κάνει να πιστεύει ότι έχει φτάσει στην απόλυτη απάθεια. Δηλαδή ότι δεν έχει πάθη. 

Πώς όμως μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτά τα πλοκάμια, αυτής της κατάστασης που μας έχει μαγκώσει και μπορεί να μη το βλέπουμε, να μην το αναγνωρίζουμε ?

Όπως είπα και στην αρχή, η υπερηφάνεια είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια στον δρόμο της εσωτερικής αναζήτησης.

Όμως είναι και η απόλυτη απελευθέρωση. Γιατί όταν κάποιος καταφέρει να την δει, να την αναγνωρίσει, τότε έχει τρόπο και να την αντιμετωπίσει. Κάθε τι για να το φέρουμε εις πέρας, πρώτα θα το δούμε, θα το γνωρίσουμε. Έτσι η γνώση αυτή θα μας δώσει και τον ανάλογο τρόπο.

Το σίγουρο είναι πως αυτός που θέλει να ανακαλύψει το μέγεθος της υπερηφάνειας του θα δει πως μόλις ανακαλύψει τα πρώτα της σημάδια, δεν θα θέλει εύκολα να τα μοιραστεί με κανέναν άλλον.

Γιατί εκείνες τις στιγμές, μέσα από εκείνες τις διαπιστώσεις νιώθεις άβολα και άσχημα. Το πρώτο που χρειάζεται να αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας είναι η γενναιότητά του να τα βάλει με αυτόν τον σκοτεινό του εαυτό. Έναν εαυτό που δεν χρειάζεται να τον μαλώσουμε για αυτό που έφτασε να γίνει. Γιατί ο λόγος που γίναμε έτσι ήταν μέσα από τον ανταγωνισμό που ζήσαμε για να είμαστε εντάξει μέσα στην κοινωνία. Το μάλωμα δεν είναι δρόμος εκπαίδευσης, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Γιατί το μάλωμα θα γεννήσει την ντροπή και η ντροπή θα μας οδηγήσει στο επιπλέον «κουκούλωμα». Η ντροπή θα μας οδηγήσει σε τύψεις, σε ενοχές, σε θυμό και όλα αυτά προς εμάς. 

Στην αναζήτηση μας αυτή λοιπόν θα χρειαστούμε ένα τετράδιο και ένα στυλό. Ύστερα ξεκινάμε με βήματα μικρά αλλά σταθερά να κάνουμε μία έρευνα στους εαυτούς μας. Αναζητάμε τι κάνουμε, τι λέμε, τι σκεφτόμαστε και μέσα σε αυτά τα 3 κομμάτια ψάχνουμε να βρούμε το γιατί. Γιατί κάνω αυτά που κάνω, από πού οδηγούμε για να τα κάνω, τι κρύβω μέσα σε αυτό που κάνω, που αποσκοπώ ? Μήπως ψάχνω την επιβράβευση ? Μήπως ψάχνω να ανέβω στα μάτια του άλλου ? Μήπως κάνω πράγματα μόνο και μόνο για να ανέβω ? Μήπως για κάθε τι που κάνω δεν υπάρχει μέσα η αγνή πρόθεση ? Μήπως όμως ακόμη και μέσα στην αγνή πρόθεση κρύβεται εκεί μέσα ένα μικρό κομμάτι υπερηφάνειας ?

Για κάθε ένα από αυτά τα ερωτήματα καλό είναι να μη μείνω στις πρώτες απαντήσεις. Γιατί εκεί στις πρώτες απαντήσεις θα βγαίνει πάντα το εγώ που έχει μάθει τόσα χρόνια να κρύβεται, επειδή κρίνεται. Η κριτική είναι ένας δρόμος που θέλουμε να τον αποφεύγουμε.

Φεύγω κι εγώ λοιπόν από τον δρόμο του κρίνω ή αξιολογώ. Έτσι λέω στον εαυτό μου πως όλα αυτά που ετοιμάζομαι να ανακαλύψω θα τα ξέρω μόνο εγώ και δεν θα τα πω σε κανέναν. Όλο αυτό το κάνουμε μόνο για την δική μας ελευθερία και ισορροπία.

Και αν στη ζωή μας αντιμετωπίζουμε πτώχεια σε τομείς είτε συναισθηματικούς, είτε υλικούς ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε την βασική ρίζα- αιτία του προβλήματος. Αν κουραστήκαμε να χάνουμε ή να μην έχουμε σταθερότητα σε τομείς που μας νοιάζουν, ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε για πάντα. Να βγάλουμε μια για πάντα αυτή την κακιά μάγισσα έξω από εμάς. Πόσο διάστημα θα χρειαστεί για την απαλλαγή αυτή ? Μπορεί και πάνω από 1 χρόνο, όμως για κάθε μας βήμα θα έρχεται σε μας η διπλάσια ανταμοιβή μέσα από την αρμονία που θα βιώνουμε.  

Αν μη τι άλλο το σώμα σας θα αρχίσει να έχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα, αλλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα θα αρχίσουν να βελτιώνονται και οι σχέσεις μας και όσο περισσότερο εργαζόμαστε θα αλλάζει και όλο το τοπίο της πτώχειας μας – πτώσης μας.

Η ζωή σας, σας ανήκει και ήρθατε να τη ζήσετε με το μεγαλείο της ψυχής σας, απαλλάξτε λοιπόν την ψυχή σας από το τόσο εχθρικό εγώ και περάστε στο επόμενο βήμα για να προετοιμάσετε το Θεοί Εστέ. Γιατί Υπερηφάνεια και Θεϊκής επικοινωνία είναι δύο παράλληλοι δρόμοι, δύο απέναντι μονοπάτια που δεν συναντιούνται ποτέ, ούτε καν διασταυρώνονται.

Δωροθέα   

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ