O πόλεμος των έξι ημερών

Το καλοκαίρι του 1967, οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ, επιτέθηκαν διαδοχικά στην Αίγυπτο, την Συρία και την Ιορδανία. Σε διάστημα λιγότερο απο μία εβδομάδα το νεοσύστατο σχεδόν Ισραηλινό κράτος είχε αυξήσει την επικράτεια του, έχοντας καταλάβει την χερσόνησο του Σινά, τα υψώματα του Γκολάν, την Ιερουσαλήμ και την δυτική όχθη του Ιορδάνη. Η εκπληκτική αυτή νίκη ενάντια σε ισχυρότερους και πολυπληθέστερους αντιπάλους, επετεύχθει μέσα σε έξι ημέρες σφοδρών συγκρούσεων και συγκαταλέγεται μέσα στις πιο τολμηρές στρατιωτικές επιχειρήσεις της παγκόσμιας ιστορίας.

Γράφει ο Αλέξανδρος Σαμοΐλης

Οι βασικοί αντίπαλοι του Ισραήλ σε αυτή την σύρραξη ήταν η γεμάτη αυτοπεποίθηση αλλά απρόσεκτη Αίγυπτος, η προκλητική αλλά επιφυλλακτική Συρία και η δυναμική Ιορδανία.
Οι τρεις αυτές δυνάμεις είχαν συνασπιστεί απειλώντας το Εβραϊκό κράτος απο κάθε πλευρά, δημιουργώντας έτσι σε αυτό συνθήκες ασφυξίας και μόνιμου κινδύνου.
Η ισχυρότερη δύναμη ήταν η Αίγυπτος του Γκαμέλ Αμπντάλ Νάσερ, μίας σημαντικής και δυναμικής προσωπικότητας της ιστορίας στην περιοχή και ενός ανθρώπου που είχε αναγάγει την σύγκρουση με το Ισραήλ σε προσωπικό ζήτημα. Αντίθετα, η Συρία ήταν περισσότερο επιφυλακτική και σε αυτήν την φάση δεν επεδίωκε φανατικά μία σύγκρουση. Όσο για το βασίλειο της Ιορδανίας, αυτό αποτελούσε μια υπολογίσιμη δύναμη, αλλά δεν είχε δυνατότητες να κινηθεί δίχως την υποστήριξη των υπολοίπων αραβικών δυνάμεων.

Η αριθμητική υπεροχή των Αράβων

Οι Αραβικές χώρες σε σύγκριση με τον αντίπαλο τους, διέθεταν αριθμητική υπεροχή, τόσο σε έμψυχο δυναμικό όσο και σε υλικό. Ενώ όμως η επάρκεια του υλικού ήταν ικανοποιητική, η στελέχωση και η εκπαίδευση του προσωπικού ήταν σε χαμηλά επίπεδα. Στην πραγματικότητα, η έντονη ανάμιξη των στρατιωτικών στην πολιτική ζωή της κάθε χώρας είχε ως αποτέλεσμα οι προαγωγές και οι διοικήσεις να δίνονται με κριτήρια αφοσίωσης στο καθεστώς και όχι στις ουσιαστικές ικανότητες του ατόμου.

Ο αιφνιδιασμός του Ισραήλ

Οι Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, διέθεταν ικανές ποσότητες υλικού αλλά μειονεκτούσαν αριθμητικά απέναντι στους συνασπισμένους αντιπάλους τους. Έτσι, αποφάσισαν να κινηθούν με έναν ιδιαίτερα τολμηρό τρόπο και να επιτεθούν εκείνοι πρώτοι σε αυτές.
Ο πόλεμος ξεκίνησε στις 5 Ιουνίου του 1967. Βασική αφορμή ήταν το κλείσιμο των στενών του Τιράν, στο άκρο της χερσονήσου του Σινά, απο την Αίγυπτο, για την διέλευση εμπορικών πλοίων με προορισμό τα Ισραηλινά λιμάνια. Απειλούμενο με πλήρως οικονομικό αποκλεισμό, το Ισραήλ υποχρεώθηκε να αντιδράσει δυναμικά. Απο τις πρώτες πρωϊνές ώρες, ισραηλινά αεροσκάφη επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στις αεροπορικές βάσεις της Αιγύπτου, της Συρίας, της Ιορδανίας και του Ιράκ. Χρειάστηκαν λίγες μόνο ώρες για να καταστραφούν ή να καταρριφθούν σχεδόν 400 μαχητικά και των τεσσάρων αεροποριών. Έτσι, με δεδομένη την αεροπορική υπεροχή, τα ισραηλινά στρατεύματα εισέβαλαν διαδοχικά στο Σινά, στα υψώματα του Γκολάν της Συρίας, και στην δυτική Ιερουσαλήμ στα ιορδανικά εδάφη. Ακολούθησαν πέντε ημέρες σφοδρότατων συγκρούσεων με σημαντικές απώλειες εκατέρωθεν. Στις 11 Ιουνίου όμως το Ισραήλ είχε υπο την κατοχή του τεράστιες εδαφικές εκτάσεις και απο τις τρεις χώρες.Η Αίγυπτος είχε απωλέσει το σύνολο της χερσονήσου του Σινά, η Συρία τα στρατηγικά υψώματα του Γκολάν και η Ιορδανία την Ιερουσαλήμ και την δυτική όχθη του Ιορδάνη. Εδάφη, που με εξαίρεση το Σινά, το Ισραήλ συνεχίζει να κατέχει.

Το τέλος των μαχών...

Το τέλος των μαχών βρήκε τους Αραβικούς Στρατούς ουσιαστικά διαλυμένους, η Αίγυπτος είχε χάσει 870 άρματα μάχης και είχε απώλειες πάνω απο 10.000 νεκρούς και τραυματίες, στην αεροπορία της είχαν μείνει 45 αεροσκάφη. Η Συρία έχασε το σύνολο του υλικού της και 2.500 στρατιώτες. Η Ιορδανία υπέστει εξίσσου σημαντικές απώλειες αν και οι σκληροτράχηλοι βεδουίνοι στρατιώτες ήταν αυτοί που πολέμησαν αποτεσματικότερα.
Τα αίτια για την κατάρρευση των τριών ισχυρών στρατών είναι πολλά. Τα κυριότερα όμως είναι ο πλήρης αιφνιδιασμός που υπέστησαν, η κακή εκπαίδευση του προσωπικού και οι παλινωδίες της ανώτατης ηγεσίας τους. Ο Αιγυπτιακός Στρατός όταν έχασε την αεροπορική του προστασία, αρχικά αμύνθηκε σθεναρά, όμως οι αντικρουόμενες διαταγές πότε για επίθεση και πότε για υποχώρηση έφεραν την κατάρρευση. Οι Σύροι, αιφνιδιάστικαν επίσης και υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν κάτω απο συνεχείς βομβαρδισμούς. Οι Ιορδανοί αντίθετα πολέμησαν φανατικά και εγκατέλειψαν τις θέσεις τους μόνο μετά απο σφοδρούς βομβαρδισμούς. Απώλειες φυσικά είχε και το Ισραήλ καθώς έχασε 400 άρματα μάχης, 46 αεροσκάφη ενώ 1000 στρατιώτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Όμως, η νίκη που είχε πετύχει ήταν ολοκληρωτική και επεσκίασε τα όποια σκοτεινά σημεία.

Τα όπλα του πολέμου

Το υλικό που οι εμπλεκόμενοι χρησιμοποιήσαν στην σύγκρουση ήταν ποικίλης προέλευσης. Ισραήλ και Ιορδανία διέθεταν αμερικανικής ή γαλλικής (για το Ισραήλ) κατασκευής υλικό, ενώ Αίγυπτος και Συρία, οπλικά συστήματα Σοβιετικής ή ανατολικοευρωπαϊκής προέλευσης γενικά. Στα οπλοστάσια όλων υπήρχαν σύγχρονα συστήματα αλλά και σημαντικές ποσότητες όπλων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου με ορισμένα απο αυτά αναβαθμισμένα με την βοήθεια διαφόρων κατασκευαστών.
Ο πόλεμος των έξι ημερών, ήταν η σύγκρουση που διαμόρφωσε συνοριακά την περιοχή της Μέσης Ανατολής απο το 1967 μέχρι τις μέρες μας. Η Ισραηλινή νίκη είχε σαν αποτέλεσμα των ξεριζωμό εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων απο τις εστίες τους, αλλά και πολλών Σύρων οι οποίοι εγκατέλειψαν τα υψώματα του Γκολάν. Ωστόσο, δεν έφερε την πολυπόθητη ειρήνη στην περιοχή, αντίθετα, το μίσος και η επιθυμία για εκδίκηση που ρίζωσε στους άραβες, έθεσαν τις βάσεις για την επόμενη και σκληρότερη αναμέτρηση τον Οκτώβριο του 1973.

mentality10

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ