Ο χαμένος αδερφός…

Την απώλεια την έχουμε υποστεί σχεδόν όλοι μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι απώλειες είναι δρόμοι επίπονοι στη ζωή κάθε ανθρώπου και κυρίως όταν αυτές οι απώλειες αφορούν ανθρώπους.

Έτσι τώρα ειδικά αυτή τη χρονική περίοδο έχουμε τριγύρω μας αδέρφια μας- ανθρώπους δηλαδή που έχουν χαθεί μέσα στον πόνο και στη θλίψη, από προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του παιδί της Πνευματικής οδού, γνωρίζει πως την αγκαλιά την δίνουμε σε αυτόν που πονάει περισσότερο. Θα φροντίζουμε τον χτυπημένο, αυτόν που δεν μπορεί να «περπατήσει», αυτόν που δεν μπορεί να «σηκωθεί». Άνθρωποι που είναι φορτωμένοι με βάρη συναισθηματικά, έχουν ανάγκη από αγκαλιά και φροντίδα. Είναι τα αδέρφια μας που έχουν χαθεί μέσα στον πόνο και την θλίψη. 

Όταν λοιπόν, εμείς οι Πνευματικοί οδηγοί, που έτσι θεωρούμε τους εαυτούς μας, αφού καταφέραμε να δούμε, να ακούσουμε, να νιώσουμε την Παρουσία Του Θεού ή κάποιον Οντοτήτων της Πνευματικής κλίμακας, καταλαβαίνουμε αυτόματα ότι όταν ένας αδερφός μας αρχίσει να βγάζει έχθρα για το Πνευματικό μονοπάτι, απλώς είναι χαμένος μέσα σε μία δύνη που λέγεται εγώ.

Ο Πνευματικός λοιπόν, αφού γνωρίζει ακριβώς πόσο πόνο ένιωσε και από ποιους επίπονους δρόμους πέρασε, αυτό που θα κάνει αυτόματα είναι να κατανοήσει απόλυτα τον αδερφό του και να του δώσει το βάλσαμο της συμπόνιας.

Χωρίς να τον κρίνει, να τον αξιολογήσει ή να τον κατατάξει ως αρνητικό, θα τον οδηγήσει με λόγια που ταιριάζουν στον αδερφό. Γιατί ο Πνευματικός είναι ένας χαμαιλέοντας και έχει την δυνατότητα να παίρνει την μορφή κάθε χαμένου αδερφού, με σκοπό να του δείξει το μονοπάτι της αγάπης.

Εμείς λοιπόν που θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας Πνευματικούς, πριν μπούμε στην διαδρομή να θυμώσουμε ή κρίνουμε έναν αδερφό μας, ας κάνουμε δύο βήματα πίσω. Ύστερα μπορούμε αμερόληπτα να ακούσουμε τα λόγια πόνου και με Θεϊκή Παρρησία, να δώσουμε στον χαμένο αδερφό τον «φακό» που θα τον βοηθήσει να δει το μονοπάτι της Αγάπης και του Θεού. 

Άλλωστε ως Πνευματικά Παιδιά Του Θεού, που θεωρούμε τους εαυτούς μας, γνωρίζουμε ότι ο Θεός θέλει πίσω όλα του τα παιδιά και μάλιστα τα λαβωμένα. Λαβωμένα από όλα όσα έζησαν και που αυτά, έγιναν η αιτία να τραυματιστούν και να χάσουν τον δρόμο.

Η Αγάπη είναι ένας Φωτεινός Φάρος που μαγνητίζει όλα τα πονεμένα αδέρφια μας. Οι Πνευματικοί οδηγοί που είναι τώρα στον πλανήτη καλό είναι να φύγουν μια για πάντα από τον ζυγό αρνητικό – θετικό, γιατί έτσι και από αυτή τη θέση δεν μπορούν να βοηθήσουν αυτά τα λαβωμένα αδέρφια. Το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τα περιθωριοποιήσουν και αυτό αυτόματα θα κάνει την αντιστροφή. Το χαμένο αδέρφι μας θα πάρει την θέση μας, μέσα από την Χάρη του Θεού και εμείς ως μέχρι πριν Πνευματικοί οδηγοί θα περάσουμε πίσω από τον μέχρι πριν χαμένο αδερφό. Οι έσχατοι δηλαδή θα έρθουν πρώτοι. Αν ως Πνευματικός θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο από.. και τους άλλους γύρω σου κατώτερους .. ξανά σκέψου το .. γιατί σε λίγο θα είστε ανάποδα.

Δωροθέα    

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ