ΤΟ ΤΡΙΨΙΜΟ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ ΕΝΟΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ!

Υπάρχει ένας τάφος στο νεκροταφείο Pere Lachaise στο Παρίσι που από χρόνια θεωρείται ως μνημείο γονιμότητας!

Ο τάφος είναι του δημοσιογράφου Βίκτορ Νουάρ και έχει επάνω του το μπρούτζινο άγαλμα του σε φυσικό μέγεθος.  

Το άγαλμα το έχει φιλοτεχνήσει ο Γάλλος γλύπτης  Aimé-Jules Dalou (1838-1902) που είχε διακριθεί για τα ρεαλιστικά του έργα.

Έτσι  στο ξαπλωμένο άγαλμα του Νουάρ είναι εμφανές το πέος του μέσα από το παντελόνι του.

Το άγαλμα από χρόνια έχει αποτελέσει ένα μνημείο που προσελκύει συνεχώς τον γυναικείο πληθυσμό που επισκέπτεται το νεκροταφείο.

Η μυθολογία που έχει δημιουργηθεί  λέει  ότι τοποθετώντας ένα λουλούδι στο αναποδογυρισμένο ημίψηλο καπέλο, μετά φιλώντας το άγαλμα στα χείλη και τρίβοντας την περιοχή των γεννητικών οργάνων η  γυναίκα θα  ενισχύσει έτσι την γονιμότητα της και θα έχει συγχρόνως μια εξαιρετική  σεξουαλική ζωή, ή σε μια άλλη εκδοχή ότι θα αποκτήσει μέσα σε ένα χρόνο σύζυγο!

Ενώ, λόγω της παλαιότητας του, το άγαλμα με την πατίνα του χρόνου έχει σκούρο οξειδωμένο χρώμα, στις περιοχές που το  τρίβουν ο μπρούτζος είναι λαμπερός.

Το 2004 τοποθέτησαν ένα φράκτη για να σταματήσουν να τρίβουν το άγαλμα αλλά μετά από τηλεοπτική εκπομπή ενός τηλεπαρουσιαστή, που εξέφραζε  υποτίθεται τον γυναικείο πληθυσμό του Παρισιού, ο φράκτης βγήκε.

Ο  Βίκτορ Νουάρ (1848-1870) ήταν  μαθητευομένος δημοσιογράφος στην εφημερίδα του Παρισιού  La Marseillaise, που ανήκε στον Henri Rochefort και είχε ως εκδότη τον  Paschal Grousset.

 Η εφημερίδα έκανε συστηματική αντιπολίτευση στο καθεστώς, και εκστρατεία εναντίον της αυτοκρατορίας.

Τον Δεκέμβριο του 1869 ξέσπασε διαμάχη μεταξύ δύο εφημερίδων της Κορσικής, την ριζοσπαστική Revenge, που ήλεγχε από μακριά ο Grousset και το νομιμόφρον  Μέλλον της Κορσικής, που εκδιδόταν  από έναν πράκτορα του υπουργείου Εσωτερικών που ονομαζόταν  Della Rocca.

Η Revenge έβριζε τον Ναπολέοντα Ι και στις 30 Δεκεμβρίου η εφημερίδα  Μέλλον της Κορσικής  δημοσίευσε μια επιστολή, που εστάλη στον εκδότη της από  Πρίγκιπα Πέτρο  Βοναπάρτη, ανιψιό  του Ναπολέοντα, και ξάδερφο του τότε κυβερνώντος  αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ ' ,άνθρωπο οξύθυμο και βίαιο στις αντιδράσεις του.

Ο Πέτρος  Βοναπάρτης χαρακτήριζε το επιτελείο της Revenge ως δειλούς και προδότες.

Μετά από αυτή την επιστολή ο Grousset ζήτησε ικανοποίηση με μονομαχία .

Αυτονόητα βέβαια η  Marseillaise πήρε το μέρος της Revenge.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο Βοναπάρτης να στείλει  και άλλη μια υβριστική επιστολή στον ιδιοκτήτη της  Henri Rochefort,η οποία τον οδήγησε να ζητήσει και αυτός  ικανοποίηση με μονομαχία ορίζοντας δύο φίλους του για μάρτυρες.  

Την ίδια όμως μέρα που πήρε την επιστολή ο Rochefort,  στις 10 Ιανουαρίου 1870,  ο Grousset έστειλε  τον Νουάρ και τονUlrich de Fonvielle, που είχαν απάνω τους από ένα ρεβόλβερ, ως μάρτυρες του, για να κανονίσουν τα σχετικά με την μονομαχία. Σύμφωνα με τους κανόνες της εποχής κανονικά αυτοί έπρεπε να απευθυνθούν στους μάρτυρες του Βοναπάρτη. Παρέδωσαν στον ίδιο μια επιστολή από τον Grousset  και αυτός τους απάντησε ότι θέλει να μονομαχήσει με τον ισάξιο τουRochefort και όχι με τους "χαμάληδες" του.

Σύμφωνα με τον Fonvielle ο Νουάρ αντέδρασε στον χαρακτηρισμό και ο Βοναπάρτης τον χαστούκισε και τον πυροβόλησε αφήνοντας τον νεκρό.

Σύμφωνα με τον Βοναπάρτη ο Νουάρ τον χτύπησε πρώτος, οπότε αυτός αμυνόμενος τον σκότωσε. Τελικά αυτή η εκδοχή έγινε δεκτή αργότερα από το δικαστήριο.

Ο Rochefort δημοσίευσε ένα πύρινο άρθρο στην Marseillaise, "Ο Πρίγκιπας Πέτρος Βοναπάρτης δολοφόνησε τον πολίτη Βίκτωρα Νουάρ" Το μεσημέρι, η εφημερίδα κατασχέθηκε, αλλά ήταν πολύ αργά, γιατί ήδη είχαν πουληθεί 145.000 αντίτυπα.

Ο αυτοκράτορας ήταν ήδη αντιδημοφιλής, και η αθώωση του Βοναπάρτη για  τη δολοφονία  του Νουάρ προκάλεσε τεράστια δημόσια κατακραυγή που ξέσπασε σε μια σειρά από βίαιες διαδηλώσεις.

Στις  12 Ιανουαρίου, με απαίσιο καιρό καθώς έβρεχε και έκανε κρύο, υπό την ηγεσία του πολιτικού ακτιβιστή Auguste Blanqui, περισσότερα από 100.000 άτομα συνόδευσαν την  νεκρική πομπή  με το φέρετρο του Νουάρ στο νεκροταφείο του  Νεϊγύ.

Η Αστυνομία εκτίμησε επίσης ότι  ογδόντα χιλιάδες άτομα στάθηκαν έξω και γύρω από το σπίτι του εκλιπόντος.

Η συμμετοχή σε αυτή την πομπή θεωρήθηκε ως ένα πολιτικό καθήκον για τους δημοκρατικούς.

Όταν ο Marie François Sadi Carnot, που υπήρξε ο 5ος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας,  ενέκρινε τους υποψήφιους για βουλευτές θεωρούσε ως προσόν υπέρ τους ότι " ήταν στην πομπή για τον Νουάρ"

Το 1891 με την εγκαθίδρυση της Τρίτης Δημοκρατίας το σώμα του Βίκτορ Νουάρ μεταφέρθηκε στο νεκροταφείο PereLachaise και ο τάφος του εκεί έγινε με δημόσια δαπάνη..

Έτσι ο άτυχος 22χρονος Βίκτωρ Νουάρ που ελάχιστοι τον γνώριζαν εν ζωή, έμεινε στην ιστορία με τον θάνατο του και συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας να τον θυμούνται χάρις στο άγαλμα του τάφου του.

atheofobos2

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ