Οι Γονείς-Ελικόπτερο!

Αν ο τίτλος «Γονιός-Ελικόπτερο» σας ακούγεται σαν κάτι ωραίο, δυνατό και εντυπωσιακό…. Γράψτε λάθος!  Επιστήμονες σε ΗΠΑ και Βρετανία χαρακτηρίζουν έτσι τους υπερβολικούς γονείς, αυτούς που διαρκώς ανησυχούν για το παιδί τους και συνέχεια βρίσκονται από πάνω του, σαν ελικόπτερο σε χαμηλή πτήση…

Θα μου πείτε «μα καλά, δεν είναι φυσικό να ανησυχούμε για τα παιδιά μας;»  εννοείται ότι, ως ένα βαθμό ναι, είναι φυσιολογικό να ανησυχούμε και να προστατεύουμε τα παιδιά μας.  Όλοι επιθυμούμε να είναι υγιή και ασφαλή τα παιδιά μας.  Δεν είναι όμως φυσικό αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια: οι γονείς προσπαθούν να απομακρύνουν κάθε εμπόδιο από το δρόμο του παιδιού τους, να μη το αφήσουν να αισθανθεί πόνο ή απογοήτευση, να μην του πουν αν οι επιδόσεις του είναι καλύτερες ή χειρότερες από αυτές των συνομήλικων του.  Αυτά τα παιδιά τελικά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα μόνα τους στη ζωή (πχ κοινωνικά, στο πανεπιστήμιο, την πρώτη τους δουλειά, κλπ).

ΜΙΚΡΟ ΜΥΣΤΙΚΟ Ή ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ;  Αυτό που περιμένεις, αυτό θα βρεις μπροστά σου!  Και όταν προσπαθείς να διορθώσεις αυτά για τα οποία ανησυχείς, χωρίς να το θέλεις τα πυροδοτείς και συνεχίζεις την ύπαρξή τους!

Γιατί οι γονείς υιοθετούν το στυλ ανατροφής 

ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ;

Επειδή έχουν ΑΓΧΟΣ!!!!  Κοιτάζουν γύρω τους και βλέπουν ότι ο κόσμος είναι δύσκολος και οι συνθήκες σκληρές!  Οι γονείς αγχώνονται για το παιδί τους: αν θα είναι υγιές, αν θα είναι ασφαλές, αν θα είναι χαρούμενο, αν θα τα καταφέρει… Οι γονείς που αγαπούν πολύ τα παιδιά τους συχνά χάνουν τη λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο προστατεύω και υπερπροστατεύω το παιδί μου.  Βρίσκονται διαρκώς σε επιφυλακή να ανιχνεύσουν την παραμικρή ένδειξη κινδύνου και σπεύδουν να ‘σώσουν’ το παιδί τους από κάθε δυσκολία, χωρίς καν να του δώσουν την ευκαιρία να προσπαθήσει μόνο του.

ü  Είναι το παιδί στεναχωρημένο;  Ο γονιός-ελικόπτερο θα σπεύσει να το κάνει χαρούμενο.

ü  Είναι το παιδί δυσαρεστημένο;  Ο γονιός-ελικόπτερο θα σπεύσει να το ευχαριστήσει.

ü  Έχει το παιδί κάποια δυσκολία; Ο γονιός-ελικόπτερο θα σπεύσει να τη λύσει.

Ο γονιός-ελικόπτερο μονίμως σκέφτεται το χειρότερο, το πιο απαισιόδοξο σενάριο, διαβλέπει τα περισσότερα προβλήματα και ανησυχεί.

Ξέρουμε, όμως, ότι όσο βλέπουμε προβλήματα, κάνουμε απαισιόδοξες προβλέψεις και σκεφτόμαστε αρνητικά, τροφοδοτούμε τον εγκέφαλό μας με αυτές τις σκέψεις και ‘κολλάμε’ στο αρνητικό.  Και τότε έρχεται η μόνιμη ανησυχία, για το κάθε τι:

«Μήπως το παιδί μου είναι πολύ ντροπαλό;» «Μήπως παραείναι κοινωνικό;»  «Μήπως είναι πολύ κοντό;», «Μήπως είναι πολύ ψηλό;», «Μήπως δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση;», «Μήπως είναι σαν τον αδελφό μου που είχε όλο προβλήματα;»  «Μήπως δεν του δίνω αρκετή προσοχή;», Μήπως, μήπως, μήπως;

Ανησυχούμε επειδή φοβόμαστε ότι το παιδί μπορεί να έχει προβλήματα…

Αλλά ξεχνάμε ότι, όταν ανησυχούμε διαρκώς ΕΜΕΙΣ, τότε δημιουργούμε πρόβλημα στο παιδί!

Δεν είναι τυχαίο που όλες οι σύγχρονες θεωρίες συγκλίνουν στο εξής: έλκουμε αυτό που σκεφτόμαστε!  Αν λοιπόν σκεφτόμαστε το αρνητικό, αυτό θα εισπράξουμε!

Στην περίπτωση των παιδιών, ο κανόνας λειτουργεί πολύ απλά: το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ο γονιός του ανησυχεί για κάτι (πχ το ύψος, το βάρος, την αυτοπεποίθησή του, κλπ) και συμπεραίνει «αφού η μαμά/ο μπαμπάς ανησυχεί για μένα, τότε κάτι στραβό θα έχω!»

7 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ

για να σταματήστε να είστε σαν ελικόπτερο 

πάνω από το παιδί σας –με την κακή έννοια!

• 1. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να ψάχνετε για ‘αποδείξεις’ που επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες σας.

• 2. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να είστε πάνω από το παιδί σας σαν ελικόπτερο σε επικίνδυνη αποστολή.  Αφήστε το παιδί σας να κάνει μόνο του αυτά που μπορεί, ακόμα και αν δεν τα κάνει τέλεια!  Είναι ο μόνος τρόπος να εξασκηθεί και να μάθει.  Έτσι, μην ταίζετε το τρίχρονο, μη δένετε τα κορδόνια του εξάχρονου, μη κάνετε την εργασία του εφτάχρονου, κλπ.  Αφήστε το παιδί σας να πάρει μικρά ‘ρίσκα’, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να μάθει με τη μέθοδο ‘δοκιμή και λάθος’, να πάρει αποφάσεις και να τις εκτελέσει: αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθει και να τονωθεί η αυτοπεποίθησή του.

• 3. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να φορτώνετε το παιδί σας με τις αγωνίες και τα άγχη σας για την πρόοδο και την εξέλιξή του.  Αφήστε κατά μέρος τις αρνητικές σκέψεις για το τι μπορεί να πάει στραβά με το παιδί σας, τι θα γίνει στο μέλλον, πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.  Σταματήστε λοιπόν να του κάνετε αρνητικές ερωτήσεις που το μπλοκάρουν και του δείχνουν ότι δεν πιστεύετε στις δυνάμεις του.  Τέτοιες ερωτήσεις είναι του τύπου «Είσαι καλά παιδί μου;», «Είσαι σίγουρος ότι δε χτύπησες;», «Πες μου ποιος σε στεναχώρησε και θα του δείξω εγώ!», «Α, αυτό είναι δύσκολο», κλπ.

• 4. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να βάζετε το παιδί σας στο κέντρο του σύμπαντος.  Φυσικά και είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχετε, φυσικά και το αγαπάτε, φυσικά και θέλετε το καλό του…  Όμως, μην προσπαθείτε να καλύψετε τις δικές σας συναισθηματικές ανάγκες μέσα από το παιδί σας.  Και, φυσικά, μην πέσετε στην παγίδα να αφήσετε τις επιδόσεις και τα κατορθώματά του να καθορίζουν τη δική σας αυτοπεποίθηση και αξία ως γονιό και ως άτομο.

• 5. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να βάζετε ταμπέλες στο παιδί σας.  Ακόμα και οι θετικές ταμπέλες μπορεί να επιβαρύνουν την εξέλιξη του παιδιού, το οποίο λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο ‘ο πιο γρήγορος’, ‘η όμορφη’, κλπ, ενώ θα μπορούσε να έχει διαφορετική συμπεριφορά.  Σταματήστε να μιλάτε στο παιδί με φράσεις τύπου «Εσύ πάντα..», «Εσύ ποτέ..» κλπ.  Μιλώντας με ταμπέλες, με το πάντα/ποτέ και παρόμοιο τρόπο είναι σαν να προκαθορίζετε τι θα γίνει το παιδί σας- αλλά αυτό κανείς δεν το γνωρίζει ακόμα!  Επομένως, ποτέ μην κάνετε αρνητικές προβλέψεις για το παιδί σας!

• 6. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να το παίρνετε προσωπικά και κατάκαρδα κάθε φορά που το παιδί σας διαφωνεί μαζί σας ή κάνει άλλα πράγματα από αυτά που εσείς επιθυμείτε.  Αντί να το αντικρούσετε κατευθείαν, αφιερώστε χρόνο να ακούσετε τις επιθυμίες του και να ανακαλύψετε τον τρόπο σκέψης του.  Αλλά, κυρίως, μην του εναντιωθείτε αν διαλέξει έναν δρόμο ζωής διαφορετικό από αυτόν που εσείς προορίζατε για το παιδί σας.

• 7. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να επικεντρώνετε την προσοχή σας στο παιδί σας ώστε να μην την επικεντρώνετε στα δικά σας θέματα.  Μην εμπλέκεστε στη ζωή του παιδιού σας σε τέτοιο βαθμό που δε σας μένει χρόνος να έχετε δική σας ζωή, σχέσεις με ενήλικες, και προσωπικά ενδιαφέροντα.  Διατηρήστε την προσωπική σας ταυτότητα και έτσι θα δώσετε το καλό παράδειγμα στο παιδί σας για το τι είναι σημαντικό.  Μην ανησυχείτε τόσο πολύ για το παιδί σας και το μέλλον του ώστε δε σκέφτεστε πια τη δική σας ζωή.

Δώστε όλη σας την αγάπη στο παιδί σας, δώστε του φροντίδα και ασφάλεια και τα καλύτερα εφόδια ζωής: πίστη στον εαυτό του και τις δυνάμεις του, κάτι που κατακτιέται μόνο όταν το παιδί είναι ελεύθερο να πάρει αποφάσεις, μικρά ρίσκα, να κάνει λάθη και να μάθει, να βρει τρόπους να λύσει τα προβλήματά του, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του και να δει ότι μπορεί και μόνο του, χωρίς να βασίζεται στη διαρκή βοήθεια των γονιών του που αναλαμβάνουν να τα διεκπεραιώσουν όλα αντί για το ίδιο.

greekpsychologypages

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ