Μικρόβια που σου καθορίζουν τη ζωή

Μικρόβια – μικρός βίος.

Πώς γίνεται «μικρός» ο βίος ?

Πώς έχουμε καταφέρει να βάλουμε μικρόβια στη ζωή μας ? Μήπως αυτά υπήρχαν αλλά εμείς γίναμε πιο ευάλωτοι  ? Πώς γίναμε πιο ευάλωτοι ? Δίπλα μας πια υπάρχουν τόσα πτυχία, άνθρωποι που έχουν βάλει στη ζωή τους με τα πτυχία την επιτυχία. Κι όμως αντί να είμαστε καλύτερα στη ζωή μας, βάλαμε στα πρόσωπά μας το χρώμα της ώχρας.

Τι είναι όμως τα μικρόβια και πως καταφέραμε να τα βάλουμε στη ζωή μας «αρχηγούς», μας καθορίζουν τη ζωή και τελικά μας «καθαρίζουν»?

Τα μικρόβια είναι λοιπόν μικροί οργανισμοί που αναπτύσσονται και έξω και μέσα στο σώμα μας και ανάλογα εμείς σε ποιο σημείο έχουμε ευαισθησία τα ενεργοποιούμε. Οι οργανισμοί αυτοί βρίσκονται μέσα σε κάθε σώμα και είναι τα γνωστά μας αντισώματα. Τα μικρόβια είναι εκεί μέσα μας, για να κρατούν το σώμα μας σε ισορροπία και αρμονία. Ο οργανισμός μας ως βιολογία είναι από τα πιο σοφά Θαύματα του Δημιουργού μας.

Όμως εμείς αυτά τα μικρόβια τα μετατρέψαμε σε εχθρούς μας, αντί για σύμμαχους μας.

Τα φοβόμαστε, τα μαχόμαστε και προσπαθούμε να τα απενεργοποιήσουμε από το σώμα μας.

Τα μικρόβια κάνουν την επίθεσή τους σε εμάς όταν εμείς ζούμε μικρό βίο. Ποιος είναι ο μικρός βίος ? Μα φυσικά ο βίος αυτός που μας παίρνει μακριά από την ουσία μας και μας οδηγεί σε μία κατάσταση έξω από τη φυσικότητά μας.  

Ο άνθρωπος έφτασε να είναι ο μόνιμος εχθρός του ίδιου του, του εαυτού. Αφού κάθε μέρα θα κάνουμε πράγματα που είναι έξω από την αρμονία μας και τη φυσικότητά μας και το χειρότερο είναι, πως τα «βαφτίζουμε» αρμονία και φυσικότητα.

Για παράδειγμα, αν κάποιος δεν μπορεί να ξυπνήσει το πρωί, όπως όλοι, θα πιέσει τον οργανισμό του να ξυπνάει. Όχι με αυτόν τον τρόπο δεν θα συνεργαστεί με τη φυσιολογία της δικής του βιολογίας, αλλά με οδηγό την λογική και το καθρέφτισμα των άλλων γύρω του. Ενώ η βιολογία του, θα του πει δεν θέλω να φάω πρωινό, εκείνος θα επιβάλλει στον οργανισμό του, πάλι μέσα από την λογική να φάει πρωινό, γιατί έτσι «προστάζει» η σωστή διατροφή.

Κι όμως ο μοναδικός μας σοφός οργανισμός, μέσα από την αυθεντική του υπόσταση, γνωρίζει ακριβώς τι είναι αυτό που μας ταιριάζει και τι όχι. Θα προσπαθεί να μας ενημερώσει με τις αντιστάσεις του κι εμείς δεν θα ακούμε. Τότε έχουμε επιλέξει τον μικρό βίο, έτσι ενεργοποιούνται στο σώμα άμυνες και οι άμυνες αυτές ενεργοποιούν τους ανάλογους μηχανισμούς για επαναφορά. Ούτε εκεί φυσικά εμείς θα ακούσουμε το σώμα μας, αλλά θα αναζητήσουμε κι άλλους τρόπους βίας για αυτή την επιλογή μας, να νιώθουμε ίδιοι με το σύστημα, ίδιοι με τους διπλανούς μας.

Τα μικρόβια τότε αρχίζουν τις έντονες αντιστάσεις και έτσι γεννιούνται τα προβλήματα υγείας. 

Όχι δεν ήρθαμε εδώ για να είμαστε άρρωστοι. Αρρωσταίνουμε όχι επειδή είναι στην διαδρομή μας, αλλά επειδή δεν έχουμε μάθει να αφουγκραζόμαστε το σώμα μας. Ακόμη και να το αφουγκραστούμε προσπαθούμε να το εντάξουμε σε ένα σύνολο.

Μα πόσα ήξερε γι’ αυτή την μοναδική «μηχανή» ο Ιπποκράτης, ο οποίος έλεγε ότι το κάθε σώμα έχει την δική του μοναδική μαγνητική πυξίδα και μόνο μέσα από αυτή μπορεί ο άνθρωπος να οδηγηθεί.

Ο μικρός βίος λοιπόν που έχουμε επιλέξει μέσα από όλες μας τις επιβολές- επιλογές και το ότι έχουμε γίνει υλιστές μέχρι εκεί που δεν παίρνει, είναι η βασική αιτία όλων των προβλημάτων μας. Έχουμε μεταφέρει κάθε μας χαρά και κάθε μας ευτυχία στον υλικό τομέα, έτσι γίναμε κι εμείς κυνηγοί της, με αποτέλεσμα να έχουμε μικρύνει κατά πολύ τον βίο μας.

Το να μικρύνουμε τον βίο μας, μπορεί και να μην είναι μεγάλο πρόβλημα, αλλά το ότι παράλληλα με το μικραίνω έχουμε και τόσες ασθένειες, είναι για να μας προβληματίσει. Το ότι κανένας δεν ασχολείται να μάθει την μοναδική του αλήθεια- σώμα του, είναι απορίας άξιο.

Να μάθουμε το σώμα μας όχι ως καλλωπιστικό υποκατάστατο ευτυχίας ή πόλο έλξης για το αντίθετο φύλλο, αλλά για να είμαστε με αρμονία μέσα στην ζωή μας.  

Μαθαίνω να αφουγκράζομαι το σώμα μου και να πορεύομαι στη ζωή μέσα από τη δική μου φυσική πραγματικότητα, είναι αυτό που θα μας οδηγήσει να είμαστε σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας με αρμονία. Γιατί όσο δίνουμε «μάχες» να πάμε αντίθετα με τα κύματα- φυσικότητα σώματος, το μόνο που θα καταφέρνουμε είναι να κουραζόμαστε. Γιατί πόσο να αντέξει ένα σώμα σε αυτή τη μάχη του αντίθετου ? Όταν λοιπόν επιτρέψω στην μόνη μου αλήθεια, να μου δείξει και να με διδάξει, τότε το σώμα από μόνο του αποκτά λάμψη και φυσική αυτοθεραπεία. Γιατί κάθε σώμα μέσα του έχει την αυτοθεραπεία.

Δωροθέα 

 

 zefira21

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ