Οι σωματοποιημένες σχέσεις κλειδιά

Ο άνθρωπος από την πολύ μικρή ηλικία έχει την ιδιότητα να σωματοποιεί ανθρώπους, καταστάσεις, γεγονότα, γεύσεις και ακούσματα. Έτσι δημιουργεί ένα σώμα το οποίο συνθέτεται από όλα όσα ανέφερα.

Ο τρόπος που σωματοποιούνται όλα αυτά είναι μέσα από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα που παρουσιάζονται στη ζωή μας και έτσι αυτά έρχονται και γίνονται ένα με εμάς. Τόσο ένα, σαν να είναι ένα κτήριο που κτίζεται αργά και σταθερά ώσπου μία μέρα κρύβεται εντελώς ο «ήλιος». Ποιος ήλιος ? Μα φυσικά η δική μας αυθεντική προσωπικότητα. Αφού καταφέρνετε μέσα από το κάθε «τούβλο», κατάσταση- γεγονός κλπ να δημιουργείται το οικοδόμημα αυτό που μας έχει εγκλωβισμένους μέσα του.

Έτσι σωματοποιούμε όλο μας το περιβάλλον, χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να έχουμε τρόπο να ξεφύγουμε από αυτό. Έτσι γεννιούνται οι χρόνιες ασθένειες που στέκουν στην ζωή μας και δημιουργούν τη δική μας σκλαβιά. 

Οι χρόνιες ασθένειες μας εξαναγκάζουν να περάσουμε μία ζωή μέσα από αυτές και μας δεσμεύουν σε πάρα πολλά πράγματα ως προς τη δική μας ελευθερία και ισορροπία.

Εγκλωβισμένοι, ανήμποροι και φοβισμένοι οι άνθρωποι με τις χρόνιες συνήθειες που μετατράπηκαν σε ασθένειες, μπαίνουν μέσα στο «βαγόνι» του «τι να κάνουμε» και έτσι δεν κάνουν καμία προσπάθεια να βγουν από αυτό. Γιατί η δήλωση «χρόνια» γι’ αυτούς είναι, ένας εξαναγκασμός που είναι υποχρεωμένοι να τον βιώσουν είτε θέλουν, είτε δε θέλουν.

Κι όμως ακόμη και για αυτές τις διαδρομές, που νομίζουμε ότι είμαστε έρμαια της χρόνιας ασθένειας, όταν καταλάβουμε ότι η ρίζα της ασθένειας αυτής είναι οι χρόνιες συνήθειες, τότε μπορούμε να απαλλαγούμε μια για πάντα από αυτή την ασθένεια.

Αφού ήρθαμε για να ζήσουμε αυθεντικά, αφού είμαστε μοναδικοί, με το δικό μας ψυχικό αποτύπωμα, αφού έχουμε μέσα μας το Θείο, τότε υπάρχει τρόπος απαλλαγής.

Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναζητήσουμε τα συναισθηματικά κατάλοιπα  που συνθέτουν αυτή τη χρόνια ασθένεια- συνήθεια. Επίσης ποιες σκέψεις είναι αυτές που συνεργάζονται με τα συναισθήματα αυτά. Δεύτερον είναι να αρχίσω να ψάχνω τι έχω υιοθετήσει ως συνήθειες που με οδήγησαν στον πρώτο σπόρο της ασθένειας – συνήθειας αυτής. ( για βοήθεια μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα :το κάδρο, ο διακόπτης σε άλλη θέση και το δάσος).  Και από εκεί που νόμιζα ή θεωρούσα ότι «τι να κάνουμε», ξαφνικά θα αρχίσει να πέφτει φως σε όλο το σωματοποιημένο μου περιβάλλον. Τότε αρχίζει να φαίνεται καθαρά ο τρόπος που μπήκε το πρώτο μου «τούβλο».  

Από εκεί άρχισαν οι πρώτες μου σκέψεις και συναισθήματα και έτσι δημιουργήθηκε αργά και σταθερά το κτήριο που μου έκρυψε τον «ήλιο» μου, το ψυχικό μου αποτύπωμα. Βοήθεια γι αυτόν τον δρόμο μπορεί να μου δώσει η ομοιοπαθητική αλλά και το reiki. Τα οποία λειτουργούν και τα δύο ολιστικά και θα με βοηθήσουν να βελτιώσω τα συμπτώματα, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Μαζί με τη δική μου έρευνα σε όλο το σωματοποιημένο μου περιβάλλον θα έρθει η απόλυτη αρμονία και ισορροπία.

Ο χρόνος, που χρειάζεται,  είναι πάντα σχετικός. Παίζει ρόλο το πόσο θα ασχοληθώ με όλο αυτό και μέχρι που είμαι διατεθειμένος/η να φτάσω. Αν ασχοληθώ μόνο επιφανειακά, τότε η βελτίωση θα είναι χωρίς διάρκεια. Θα κρατήσουν οι βελτιώσεις για λίγο καιρό και μετά θα επιστρέψουν τα συμπτώματα. Αν η χρόνια ασθένεια είναι ένας δρόμος που με εξαναγκάζει να μένω έξω από τη ζωή μου, τότε θα δώσω την «μάχη» μου μέχρι να βρω τον πρώτο σπόρο και τις συνήθειες, σκέψεις, πράξεις, συναισθήματα που έχουν πλαισιώσει αυτόν τον σπόρο.

Δωροθέα   

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ