Θεωρία του καταθλιπτικού ρεαλισμού

Οι καταθλιπτικοί είναι πιο ρεαλιστές και ακριβείς όσον αφορά στις ικανότητές τους, την κοινωνική τους εικόνα, τις αποτυχίες τους ή τις προβλέψεις για το μέλλον τους… 

Επίσης, έχουν μια πιο σαφή αντίληψη της πραγματικότητας σε σύγκριση με τους μη καταθλιπτικούς ανθρώπους.

 Σύμφωνα με τους Kornbrot και συν. (2013) τα άτομα με ήπια κατάθλιψη έχουν μια πιο ακριβή ικανότητα υπολογισμού και εκτίμησης του χρόνου. 

Η κύρια εξήγηση που δόθηκε είναι ότι τα άτομα με κατάθλιψη επικεντρώνονται περισσότερο στην ώρα και λιγότερο στις εξωτερικές επιδράσεις, με αποτέλεσμα να είναι πιο σαφείς στις εκτιμήσεις που στηρίζονται στη σκέψη τους. 

Ουσιαστικά περνούν τον περισσότερο χρόνο τους αξιολογώντας τα συναισθήματα και τα συμπτώματά τους, ασχολούνται δηλαδή με εσωτερικά στοιχεία. 

Οι Allan et al. (2007) εξέτασαν τον καταθλιπτικό ρεαλισμό μέσα από δραστηριότητες όπου τα άτομα έπρεπε να κρίνουν τη σχέση ανάμεσα σε μια δράση και ένα αποτέλεσμα. 

Τα άτομα με κατάθλιψη ήταν πιο ακριβή σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς κατάθλιψη. 

Τα μη καταθλιπτικά άτομα επηρεάζονται από τους χειρισμούς που επιλέγουν καθώς είναι προσανατολισμένα στο αποτέλεσμα και κυρίως στις πιθανότητες για την έκβαση της κατάστασης. 

Συνήθως, υπερεκτιμούν την πιθανότητα για την ύπαρξη ενός θετικού αποτελέσματος. 

Αντίθετα, τα καταθλιπτικά άτομα εμφανίζουν ελάχιστη ή καμία επίδραση από την ύπαρξη μιας θετικής έκβασης.

Allan, L.G., Siegel, S., & Hannah, S. (2007). The sad truth about depressive realism. The Quarterly Journal of Experimental Psychology, 60 (3), 482-495.

Kornbrot, D.E., Msetfi, R.M., & Grimwood, M.J. (2013). Time perception and depressive realism: Judgment type, psychophysical functions and bias. PLoS ONE, 8 (8), e71585.

papadopsixologos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ