ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΓΗ

Σίγουρα …..διαχρονικά ασχολήθηκαν πολλοί με το θέμα αυτό. Οι περισσότεροι εστίασαν στην αλληγορία του μύθου και το λογικό συμπέρασμα που κατέληξαν ήταν ότι : όταν κάποιος αποκτά δύναμη, τότε εκμεταλλευόμενος αυτήν την υπεροχή, βάζει κατά μέρος την ηθική ή το δίκαιο και ενεργεί προς ίδιον όφελος.

 Αυτή όμως είναι η προφανής επιφανειακή προσέγγιση και δεν θα μπορούσε να σταθεί επ΄ ουδενί , σε ένα μεγαλειώδες έργο σαν την ΠΟΛΙΤΕΙΑ του σοφού ανδρός Πλάτωνος, διότι τα νοήματα είναι πολύ πιο σύνθετα και η ουσία βαθύτερη. 

Η μια αλήθεια επικαλύπτει την άλλη και ο «υποψιασμένος» ερευνητής, δεν αρκείται στο επιφανειακό συμπέρασμα, αλλά πηγαίνει και σε άλλες ατραπούς, αναλύοντας όλες τις πτυχές ενός θέματος. Με την θεώρηση αυτή ας ξεκινήσουμε μαζί βήμα – βήμα σε μια νέα προσέγγιση, που μέχρι τώρα δεν έψαξε ούτε τόλμησε κανείς.

Η παράξενη ιστορία που αφηγείται ο Πλάτωνας στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, έχει να κάνει με κάποιον πρόγονο του Γύγη του Λυδού : «….ει αυτοις γενοιτο οιαν ποτε φασιν δυναμιν Γυγου του Λυδού προγονω γενεσθαι…..» (έτσι ξεκινά το κείμενο). 

Ας θυμηθούμε λοιπόν τον μύθο ή την ιστορία που είπε ο μεγάλος φιλόσοφος.



Ήταν ένας βοσκός του άρχοντα της Λυδίας, όταν μετά από μια μεγάλη νεροποντή και σεισμό, άνοιξε στη γη ένα βαθύ χάσμα. Ο βοσκός κατέβηκε στο ρήγμα και κοντά στα άλλα περίεργα, είδε έναν χάλκινο ίππο, κούφιο από μέσα του, που είχε κάτι μικρές θυρίδες. Σκύβοντας στο εσωτερικό του βλέπει μέσα έναν νεκρό μεγαλύτερο σε ύψος από τους ανθρώπους που δεν είχε πάνω του τίποτε, παρά ένα χρυσό δαχτυλίδι. Ο βοσκός το πήρε και ανέβηκε επάνω. 

Σε μια συνάθροιση των βοσκών που έπρεπε να στείλουν αναφορά για τα κοπάδια στον βασιλιά, εκεί που καθόταν ο βοσκός από αμηχανία, γύρισε εντελώς τυχαία το δέσιμο του δαχτυλιδιού προς το μέρος του, προς την παλάμη και μόλις το έκανε αυτό, έγινε ο ίδιος άφαντος.

 Έκπληκτος και ο ίδιος γι αυτό που του συνέβηκε, ψηλαφώντας το δαχτυλίδι γύρισε το δέσιμο προς τα έξω και τότε έγινε πάλι ορατός. Ο βοσκός που αντιλήφθηκε την δύναμη του δαχτυλιδιού, πήγε αόρατος μαζί με τους άλλους στον βασιλιά. Εκεί σαν είδε την όμορφη βασίλισσα, μοίχευσε μαζί της και αργότερα με την βοήθειά της σκότωσε τον βασιλιά και άρπαξε την εξουσία.»

Αυτή η ιστορία ή μύθος για πολλούς γράφτηκε στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ στο σημαντικότερο έργο του Πλάτωνος. Είπαμε στην εισαγωγή ότι όλοι οι αναλυτές στάθηκαν στο προφανές, επειδή θεώρησαν μύθο αυτήν την ιστορία και όχι πραγματικό γεγονός. Ας δούμε προσεκτικά μαζί την ιστορία με άλλη διεισδυτική ματιά και να προσεγγίσουμε την κρυμμένη αλήθεια. 

Όταν ο βοσκός κατέβηκε στο χάσμα «είδε κοντά στα άλλα περίεργα….» κλπ. 

Να σταθούμε σ΄ αυτήν την φράση. Τι περίεργα είδε ; Για να είναι περίεργα, αυτό σημαίνει ότι δεν τα είχε ξαναδεί και ότι τα αντικρίζει για πρώτη φορά. Ούτε φυσικά μπορεί να τα εξηγήσει. Άρα τα «περίεργα» είναι και ακατανόητα και δυσνόητα στο να υπάρχουν. 

Κατεβαίνοντας στο βάραθρο ο βοσκός είδε «ένα κούφιο χάλκινο ίππο… με θυρίδες». 

Χάλκινος ίππος με θυρίδες φυσικά και δεν μπορεί να εξηγηθεί από το μυαλό ενός βοσκού. Εξ΄ άλλου πως αλλιώς να το περιγράψει αφού δεν έχει ξαναδεί κάτι παρόμοιο; 

Εκεί βλέπει έναν νεκρό που σε μέγεθος είναι μεγαλύτερος από τους κανονικούς ανθρώπους. Επομένως αφού προσέχει την διαφορά μόνο ως προς το ύψος, τα χαρακτηριστικά του νεκρού πρέπει να είναι παρόμοια με αυτά των συνήθων ανθρώπων και γι αυτό δεν κάνει παρατήρηση διαφορετικών χαρακτηριστικών. 

Όταν πήρε το δαχτυλίδι και διαπίστωσε τις δυνατότητες που του έδινε ώστε να είναι αόρατος, συνόδευσε αποϋλοποιημένος τους άλλους στον βασιλιά και έγιναν τα γνωστά που εκείνα τώρα σε αυτήν την προσέγγιση δεν μας ενδιαφέρουν. 

Το εύλογο ερώτημα που γεννιέται είναι : ο μέγας Πλάτων σκαρφίστηκε ένα μύθο μόνο και μόνο για να μας δείξει ότι η δύναμη που αποκτά κάποιος τον οδηγεί αναπόφευκτα σε άδικες και άνομες πράξεις ; Αυτό είναι το οφθαλμοφανές, που το βλέπει και ένα μικρό παιδί. Άλλο είναι λοιπόν. 

Ο Πλάτωνας μας δίνει ακριβέστατη περιγραφή ενός θαμμένου διαστημοσκάφους ! όλα ταιριάζουν. 

«Το είδε κοντά στα άλλα περίεργα» είχε και άλλα αντικείμενα κοντά άγνωστα, ονόμασε το σκάφος «ίππο» διότι δεν γνωρίζει το αυτοκινούμενο μηχανικό όχημα τι είναι και το λέει «ίππο». Προσέχει φυσικά ότι είναι μεταλλικό (χάλκινο) και ότι έχει… «θυρίδες» ! 

ο νεκρός είναι ψηλός για τα δικά του δεδομένα, άρα ο εξωγήϊνος πρέπει να είναι πάνω από δυόμιση μέτρα. 

Όσο για το δαχτυλίδι, προφανώς αυτό όταν ενεργοποιείται δημιουργεί αποϋλοποίηση, αορασία ή αν θέλετε μια τεχνολογία στελθ , προφανώς με άγνωστες εκπομπές συχνοτήτων ώστε να δημιουργεί αυτό το φαινόμενο. 

Για το «Γύγου δακτύλιον» μιλούν επίσης ο Κικέρων, ο Λουκιανός και ο Φιλόστρατος, οι οποίοι το συνδέουν με τον ίδιο τον Γύγη και όχι όπως ο Πλάτων με κάποιον πρόγονό του. Ο Ηρόδοτος πάλι δεν αναφέρει καθόλου το δαχτυλίδι. 

Ο Πλάτωνας επειδή η ιστορία όπως απέδειξα ήταν γνωστή, δεν μας λέει ούτε το όνομα του βασιλιά που σκότωσε ο Γύγης. Άρα δεν είναι αυτό που όλοι οι ερευνητές αναμάσησαν και είπαν ότι είναι μύθος αλληγορικός. Είναι καθαρή, πεντακάθαρη περίπτωση εύρεσης θαμμένου μονοθέσιου διαστημοσκάφους με τον κυβερνήτη νεκρό. 

Ψάχνοντας σε σχόλια για να βρω το όνομα του δολοφονημένου βασιλιά αυτός ήταν τελικά ο Κάνδαυλης. 

Από την βικιπαιδεια διαβάζουμε : Στην ελληνική μυθολογία ο Κανδαύλης ήταν βασιλιάς της Λυδίας, γιος του Μύρσου και για τον λόγο αυτό αποκαλούμενος συνήθως Μυρσίλος, ο «τελευταίος των Ηρακλειδών». 

Ο Κανδαύλης δολοφονήθηκε με τη συνέργεια της συζύγου του από τον Γύγη, υπηρέτη του που ο Κανδαύλης τον θεωρούσε πιστό. Στη συνέχεια ο Γύγης έγινε βασιλιάς της Λυδίας με σύζυγό του την πρώην σύζυγο του Κανδαύλη.

Στην μυθολογία των αρχαίων Λυδών, στην Μικρά Ασία, με το όνομα Κανδαύλης ήταν γνωστός ένας θεός, ο οποίος ταυτιζόταν ή τουλάχιστον παρομοιαζόταν προς τον θεό Ερμή ή προς τον ήρωα και ημίθεο Ηρακλήτων αρχαίων Ελλήνων.

Η πρακτική της επίδειξης της συντρόφου από τον σύντροφό της σε άλλους, έχει πάρει το όνομά της από τον Κανδαύλη και ονομάζεται κανδαυλισμός (Candaulism) στη διεθνή βιβλιογραφία[1]. 

Και για τα ανήσυχα πνεύματα να σκεφτούν: ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, είναι σενάριο και αντιγραφή της ως άνω ιστορίας και τα αποκλειστικά δικαιώματα ανήκουν παραδόξως σε μας ! 

ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ