"Άλματα θανάτου στη μυθολογία"

Είναι πολλά τα περιστατικά που γνωρίζουμε, όπου ερωτικές απογοητεύσεις ή άλλες αιτίες ωθούν συνανθρώπους μας να πάρουν φόρα και να πηδήξουν στο κενό.
Σε τρεις τέτοιου είδους ιστορίες θα αναφερθούμε σήμερα διανύοντας τα τελευταία μέτρα της μαραθώνιας θεματικής περί μυθικών αυτοχείρων...
Πρόσωπα, που πορεύονται στο δρόμο του έρωτα, της απογοήτευσης, της ανελπισιάς και της απόγνωσης...στο δρόμο του θανάτου.

"Ο έρωτας αναδύεται από τα αφριμένα κύματα και τους απλώνει το χέρι..."

Μια ερωτική ιστορία κι ένα τραγικό ζευγάρι μαθαίνουμε από το Φιλόστρατο, που περιγράφει χωρίς να αναφέρει ονόματα, μια βραχώδη ακτή, όπου δυο όμορφοι νέοι, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, μαθητές του ίδιου δασκάλου, ερωτεύτηκαν.
Όταν συνειδητοποίησαν πως δεν διαφαινόταν καμμιά περίπτωση να αγκαλιάσουν ο ένας τον άλλο, αποφάσισαν να πεθάνουν πηδώντας στη θάλασσα σε ένα πρώτο και τελευταίο εναγκαλισμό.

Μια ξαφνική έκρηξη απόγνωσης, φίλοι μυθολόγοι, που κάνει τους εραστές να πηδήσουν από μεγάλο ύψος θεωρήθηκε ύστατη απόδειξη πάθους!
Μια πράξη, που απαιτούσε υπέρτατη τόλμη και ελάχιστη προετοιμασία, εκτός αν οι μελλοντικοί αυτόχειρες αποφάσιζαν να ταξιδέψουν μακριά όπως στην περίπτωση της ποιήτριας Σαπφώς, που ταξίδεψε ως τους βράχους της Λευκάδας, προκειμένου να δώσει τέλος στη ζωή της.

Η Σαπφώ σύμφωνα με τον μύθο απογοητευμένη από τον άτυχο έρωτα της για το Φάωνα, αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα από το ακρωτήριο Λευκάτας, που βρίσκεται στη Λευκάδα.
Αυτό αναφέρεται και στο λεξικό Σούδα, όπου διαβάζουμε για τη Σαπφώ:

"Λέσβια εκ Μυτιλήνης ψάλτρια δ’ έρωτας Φάωνος του Μυτιληναίου εκ του Λευκάτου κατεπόντησαν εαυτήν".

Σ'ένα θαυμάσιο γύψινο ανάγλυφο στην αψίδα της υπόγειας βασιλικής της Portamaggiore στη Ρώμη απεικονίζεται το "ερωτικό της άλμα".
Ένας Ερως τη στηρίζει.Στη θάλασσα την περιμένει ένας Τρίτων και η Λευκοθέα με απλωμένο το πέπλο της.(φωτο σχολίου)
Πολλοί λένε πως η σκηνή συμβολίζει την απελευθέρωση της ψυχής, τη μετάβαση σε μια νέα ζωή.

Η "Δέκατη μούσα" βρίσκει μια μυθική πρόγονο, την Παρθενόπη, μια από τις μυθικές Σειρήνες της Ελληνικής Μυθολογίας.

Όταν ο Οδυσσέας περνούσε από τις ακτές, που διέμεναν οι Σειρήνες γνωρίζοντας σχετικά για την ανθρωποφαγία τους δέθηκε, κατά πως λέει ο μύθος, στο κατάρτι του πλοίου.
Η Παρθενόπη απελπισμένη, που δεν ανταποκρίνονταν ο Οδυσσέας στο θέλγητρo της φωνής της έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.(Η σκηνή απεικονίζεται σε στάμνο, που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο).

Το πτώμα της εκβράσθηκε σε μια παραλία της Ιταλίας όπου οι τότε, μόλις νεοφερμένοι εκεί κάτοικοι, άποικοι Χαλκιδείς από τη Κύμη, το περισυνέλεξαν και το ενταφίασαν σε μνήμα. Γύρω από το σημείο εκείνο ίδρυσαν στη συνέχεια τη νέα τους πόλη, αποικία, που ονόμασαν Παρθενόπη, τη σημερινή Νάπολη.

ΕΙΚΟΝΑ: "Η πτώση-πνιγμός της Σειρήνας Παρθενόπης" (αγγειογραφία σε στάμνο- Βρετανικό Μουσείο)

ΣΧΟΛΙΟ: "Η πτώση της Σαπφώς από το ακρωτήριο Λευκάτας", Βασιλική της Portamaggiore -Ρώμη

The Mythologists

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ