ΑΠΟΛΛΩΝ

Ο Θεός ΑΠΟΛΛΩΝ είναι ο διαφωτιστής και ο θεραπευτής όλων των Ελλήνων, γι’ αυτό αποκαλείται και  «Χρυσοκόμης». Παίων»…εκ του παίω, όπου θεραπεύει με το χέρι του, δημιουργεί και εμπνέει, είναι «Μουσαγέτης» και συνάμα έχει τη ικανότητα της θεραπευτικο-μαντικής ικανότητας και της «ηλιακής» φωτεινότητας.

Ο θεός ΑΠΟΛΛΛΩΝ γεφυρώνει ως Θεός τον γήινο πολιτισμό των ανθρώπων…με τους Θεούς του Ολύμπου, όπου οι Έλληνες τον λατρεύουν ως «μάντις» Θεός, όπου τιμάται ως ποιμενικός «Καρνείος», «Νόμιος», ως καρποφόρος, ως αυξητικός, ως «Σπερμίος», «Φερέσβιος», «Αρότριος», «Θαργήλιος» και ταυτόχρονα είναι και ο προστάτης των ανθρώπων από τις λοιμικές νόσους – αν και πολλές φορές είναι ο αίτιός τους.

 Είναι Θεός θεραπευτής, «Ακέσιος» αλλά και θανατηφόρος «Λοίμιος», «Αργυρότοξος». 

Επίσης παρουσιάζεται ως «Φοίβος»…δηλαδή αμίαντος, καθαρός, ο με διαύγεια σημαίνων….με κέντρο τη νήσο Δήλο, όπου η ηλιακή πλευρά του ήλθε να συμπληρώσει την αρχαιότερη θεραπευτική-μαντική εκείνη των Δελφών. 

Επίσης είναι «Δήλιος» που σημαίνει όχι μόνον τον γεννηθέντα εις τη νήσο Δήλο, αλλά και τον Θεό που δήλα και ορατά τα πάντα, αλλά και τα πάντα ορά.

Ο Θεός ΑΠΟΛΛΩΝ είναι ο ίδιος ο Ήλιος…ο Ήλιος ΣΕΙΡΙΟΣ…του οποίου το φως του εισχωρεί εις τις κρυμμένες αιτίες, είναι ο «τηλεσκόπος και ο κοίρανος του κόσμου» ο Φοίβος Απόλλων, όπου  σχετίζεται με τις λειτουργίες της λεγόμενης Ειμαρμένης και των Μοιρών, ως Θεός μαντευτής «Αγνόμαντις», «Αληθής», «Δαφναίος», «Μαντικός», «Μοιραγέτης», «Λοξίας», «Προόψιος», «Τριποδιλάλος».

Ο Θεός ΑΠΟΛΛΩΝ είναι ο πρώτος Έλληνας Θεός που γνώρισε εις τους ανθρώπους την εξιλέωση…δηλαδή τον εξαγνισμό και την κάθαρση – καθαρθείς κι αυτός ο ίδιος από τον φόνο του Πύθωνος και των Κυκλώπων- χαρίζοντας τους έτσι τη δυνατότητα Συγχώρεσης από τα γήινα μιάσματα, πνευματικά και σωματικά όντως «Καθάρσιος», αλλά και με τη δική του εξιλέωση από την Πυθοκτονία…διδάσκοντας τους, όπου και οι υπόλοιποι Θεοί υπακούουν εις τους Νόμους του Σύμπαντος Κόσμου.

Ο Θεός ΑΠΟΛΛΩΝ παρέλαβε από τα χέρια του Διός και παρέδωσε εις το γένος των ανθρώπων την Ευνομία. Είναι αλεξίκακος  και λατρεύεται με τις επικλήσεις «Αγυϊευς», «Σωτήρ», και «Αποτρόπαιος», ενώ στην αντίστροφη όψη του ως Θεός πολεμικός με τις επικλήσεις «Παιάν», «Ελελεύς», «Βοηδρόμιος» και «Εκατηβόλος».

Ο Θεός ΑΠΟΛΛΩΝ είναι το Χάρισμα, η Αρμονία και η Ωραιότης, είναι και Διόνυσος όπου αντιπροσωπεύει για τους ίδιους τους Έλληνες τον ίδιο…μ’ αυτόν διαρκή Κύκλο, την πνευματική ροή από το Θείο προς το Ανθρώπινο δηλαδή….(Θεοφάνεια), αλλά και από το Πολλαπλό προς το «Θείο Εν».

Ο Θεός Απόλλων έχει σχέση με την Νεότητα και το Κάλλος, είναι «Κουροτρόφος», «Ολβιουργός», «Τελειότατος», «Φάνης», «Χαροποιός», έχει σχέση με την Ιατρική και τη Θεραπευτική και επικαλείται ως «Παιών», «Αλεξίκακος», «Ηπιόχειρ», «Ιατρός», είναι λάτρης της Μουσική…διότι φωτίζεται και δονείται ως τμήμα της Συμπαντικής Μουσικής και την κάθε είδους εικαστικής δημιουργίας, ο κύριος των Μουσών, Μουσηγέτης….και επικαλείται ως «Μουσικός», «Κιθαρωδός», «Μουσαγέτης».

Ιερά σύμβολά του θεού Απόλλωνος είναι ο Τρίπους….η ηλιακή Τριάδα ή ο Χρόνος, ως παρελθόν, παρόν και μέλλον, η Λύρα ή Κιθάρα, και το τόξο ή βέλος.

 Ιερά φυτά του είναι η δάφνη, η άρκευθος, η μυρίκη, το ηλιοτρόπιο και ο υάκινθος.

Ιερά ζώα του είναι ο λύκος(λύκη=φως), το γεράκι, ο κύκνος, το κοράκι (ως σύμβολο της Προφητικής), ο πετεινός, ο τζίτζικας, το δελφίνι, το κριάρι.

Τα ιερά του λατρευτικά χρώματά είναι το Χρυσό και το Κίτρινο…δηλαδή η λάμψη, η διαύγεια, η ενορατικότητα.

Οι εορτές προς τιμή του είναι: τα Στεπτήρια-Δαφνηφορία, τα Θαργήλια, τα Υακίνθια, τα Κάρνεια, τα Πυανέψια.

Ορφικός Ύμνος προς τον Απόλλωνα

Ἐλѳέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ, Μεμφῖτ', ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα,χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύѳιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινѳεῦ, Πυѳοκτόνε, Δελφικέ,μάντι, ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε,τοξοβέλεμνε, Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ, Δήλι' ἄναξ, πανδερκὲς ἔχωνφαεσίμβροτον ὄμμα, χρυσοκόμα, καѳαρὰς φήμας χρησμούς τ' ἀναφαίνων· κλῦѳί μουεὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι ѳυμῶι· τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰѳέραπάντα γαῖαν δ' ὀλβιόμοιρον ὕπερѳέ τε καὶ δι' ἀμολγοῦ, νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ'ἀστεροόμματον ὄρφνην ῥίζας νέρѳε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός·σοὶ δ' ἀρχή τε τελευτή τ' ἐστὶ μέλουσα, παντοѳαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιѳάρηιπολυκρέκτωι ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων, ἄλλοτε δ' αὖѳ' ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοѳρέμμονα φῦλα, ἁρμονίηικεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν, μίξας χειμῶνος ѳέρεός τ' ἴσονἀμφοτέροισιν, ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, ѳέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον εἰς ἔαροςπολυηράτου ὥριον ἄνѳος. ἔνѳεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα, Πᾶνα, ѳεὸνδικέρωτ', ἀνέμων συρίγμαѳ' ἱέντα· οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν.κλῦѳι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.

Ελα, ώ μακάριε Παιάν, πού φόνευσες τον Τιτυόν, Φοίβε Λυκωρέα, Μεμφίτη, συ πού

τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, ό παρέχων ευτυχία, πού έχεις χρυσή λύρα καί έχεις σχέσιν

με τα σπέρματα, ό προστάτης των καλλιεργητών, ό Πύθιος, ό Τιτάν, ο Γρύνειος. ό

Σμινθεύς, ό φονεύς του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντης, ό άγριος, ό θεός πού φέρει το

φως, ό αγαπητός, ο ένδοξος νέος συ πού είσαι ο ηγέτης των Μουσών, ό αρχηγός του

χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβόλος ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό

αγνός, ω ανακτά της Δήλου, πού το μάτι σου, που φωτίζει τους ανθρώπους, βλέπει τα

πάντα, συ με την χρυσή κόμη, πού μας δίνεις προφητικές καθαρές φωνές και χρησμούς,

άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά, διότι εσύ βλέπεις

όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα καί από επάνω βλέπεις την ευτυχισμένη γη καί από

κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας, πού έχεις για μάτια τα άστρα, βλέπεις

τις ρίζες (τα θεμέλια), και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου (κάτω από τα μάτια σου)·

εσύ φροντίζεις για την αρχή καί το τέλος, καί κάνεις να θάλλουν τα πάντα· εσύ

συναρμόζεις κάθε πόλο με την κιθάρα, πού έχει μεγάλο ήχον άλλοτε μεν βαδίζων

προς τα τέρματα της νεάτης (της κατωτάτης χορδής), άλλοτε πάλι προς την ύπάτην

(την ύψηλοτάτην χορδήν), άλλοτε δε συμμειγνύων κάθε πόλον είς την Δωρικήν

διάταξη. Διαχωρίζεις τα διατηρούμενα είς την ζωήν φύλα συγκεράσας δια

της αρμονίας την παγκόσμιο μοίρα των ανθρώπων (τη μοίρα τή θέση των

ανθρώπων σε όλο τον κόσμο)· άνέμειξες εξ ίσου καί με τα δύο (καί με την νεάτην καί

με την ύπάτην) τον χειμώνα καί το θέρος, διεχώρισες δε τον χειμώνα είς υπάτας καί το

θέρος με τις νεάτες και σχημάτισες το ωραίο Δωρικό άνθος του πολυαγαπημένου

έαρος.

Εξ αυτού οι άνθρωποι σε καλούν με την επωνυμία ανακτά Πάνα θεό με δύο κέρατα,

πού αφίνεις τα σφυρίγματα των ανέμων και γι αυτό κρατείς την σφραγίδα, που δίνει τον

τύπο εις όλον τον κόσμο (πού διαμορφώνει όλο τον κόσμον) άκουσε με μακάριε, και

σώσε τους μυημένους που σε ικετεύουν.

                         (Ε.Ι.)

ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ

 Ήλιος = Σείριος = Απόλλων. Το Απ => ή αφ = από. Ως γνωστόν τα βραχέα ε και ο, συχνά αντικαθιστούν το ένα το άλλο. Το λ= ηλιακή ακτινοβολία (και υγρά επί της γης). Εδώ όμως έχουμε δυο λάμδα, άρα και διπλή ηλιακή ακτινοβολία. Το ω= στον γήινο χώρο και το τελικό ν= νους -νόμος - νόηση (και τα νερά εις την φύσιν). Τα εσωτερικά γράμματα (ο)-ελλ, παραπέμπουν σαφέστατα στη λέξη Έλλην- Ελλάς = φωτεινός-> φωτεινή χώρα και επομένως Απ(ο)ελλων= σηματοδοτεί : τον από τον φωτεινό Σείριο προερχόμενο με νόηση, στο γήινο πεδίο. Αυτή η σοφία των Ελληνικών γραμμάτων πάντα θα μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις νέες προσεγγίσεις που μας δίνουν αυτά και τις άπειρες δυνατότητες αναλύσεων που μας προσφέρουν.

Ioannis Stogiannos

Η ΔΗΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ Α-ΔΗΛΟΣ....ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΗΛΩΘΕΙ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΝΗΣΙ....ΗΤΑΝ ΣΤΕΡΙΑ. Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΛΕΓΕΤΑΙ Δ-ΗΛΙΟΣ ΔΙΟΤΙ ΔΙΟΤΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ...ΔΗΛΑΔΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ....Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΗ ΑΠΌ ΤΑ ΥΔΑΤΑ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΔΗΛΟΝ-ΔΙΔΥΜΟ ΦΩΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΤΗΣ ΛΗΤΟΥΣ/ΛΗΘΗΣ/ΑΓΝΟΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΔΙΟΣ/ΝΟΥ ΓΝΩΣΗΣ.

ΤΟ ΦΩΣ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΗΩΣ(ΗΟΥΣ) ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ...ΔΙΟΤΙ Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ, ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΝΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.

ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΓΗΙΝΟ ΠΕΔΙΟ....ΖΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ....ΟΠΟΥ Ψ-ΕΥΔΟΣ=ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ. ΕΥΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Ψ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΨΥΧΗ....! ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ Ψ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΜΠΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΔΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΕΙ ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ

ΕΙΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΔΙΟ Η ΨΥΧΗ ...ΜΑΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΕΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ...ΚΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΤΟΥΤΗ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ..ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗ.

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ...ΓΙΑΤΙ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΘΗΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Η ΑΡΤΕΜΙΣ ΤΗΝ ΝΥΚΤΑ;

Η ΘΗΡΑ...ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ...ΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΩΓΗ ΤΩΝ ΔΙΔΥΜΩΝ (ΑΠΟΛΛΩΝΑ-ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ) ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΘΗΡΕΥΤΗ-ΘΝΗΤΟ...Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΚΑΘΟΛΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΝΥΚΤΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΤΟΧΟ: ΤΗΝ ΘΗΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ....!

 Η ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΟΡΑΤΗ ΘΗΡΕΥΣΗ....ΑΛΛΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΑ....ΤΗΝ ΝΟΗΤΗ....ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΘΗΡΙΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ...ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ...

 Η ΘΗΡΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΜΕΙ ΜΕ ΤΑ ΘΗΡΙΑ....ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ....ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΜΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΗΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ--> ΘΕΙΑΣ ΑΛΗΣ.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥΤΟ...ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΑΝΗ. ΑΡΑ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΜΑΧΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ...ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΥΝΗΓΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΠΡΟΣ ΑΓΡΑΝ ΤΟΥ ΘΗΡΑΜΑΤΟΣ. ΟΠΟΤΕ Η ΑΡΕΤΗ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΕΜΠΡΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ

ΠΡΩΤΑ Η ΕΞΑΣΚΗΜΕΝΗ ΔΙΑΝΟΙΑ ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΨΥΧΗ.....ΚΑΤΟΠΙΝ Η ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΙΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ.....ΚΑΙ Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΜΕ ΑΡΓΟ ΡΥΘΜΟ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΟΥ/ΠΝΕΥΜΑ...ΔΙΟΤΙ Ο ΚΑΘΕ ΘΝΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΚΝΟ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ.

Ο ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΤΕΚΝΟΝ ΑΣΤΡΩΝ-ΠΡΟΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΨΥΧΗ...ΕΑΝ ΟΜΩΣ Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΥΤΟΣΥΣΠΕΙΡΩΘΕΙ.ΟΠΟΤΕ Ο ΘΗΡΕΥΤΗΣ-ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΗΡΩΙΚΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ...ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΠΩΣ ΔΡΟΥΝΕ ΚΑΤ' ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΤΟ.

ΟΠΟΤΕ ΕΔΩ...ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ...ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΝ...ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΤΟ ΠΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΣ....ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Η ΔΡΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΔΙΟ.

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΗΤΟΙ ΥΔΩΡ, Η ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟΣ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΗΤΟΙ ΑΗΡ, Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΟΔΟΣ ΑΝΕΥ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ.

ΟΠΟΤΕ Η ΑΝΟΔΟΣ...ΑΝΕΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΤΟ ΠΥΡΙΝΟ ΔΙΑΚΟΣΜΟ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΑΔΕΛΦΙΑ....ΑΠΟΚΕΚΑΘΑΡΜΕΝΗ ΔΙΑΝΟΙΑ...ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΠΟΤΟΜΗ ΠΤΩΣΗ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑΣ-ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ-ΤΥΨΕΩΝ-ΕΝΟΧΩΝ ΤΟΥ ΑΝΥΨΩΘΕΝΤΟΣ ΙΕΡΟΥ ΑΕΙΖΩΟΥ ΠΥΡΟΣ....ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΡΟΞΕΝΗΣΕΙ ΤΗ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ ΒΛΑΒΗ ΤΟΥ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΞΕΝΗΣΕΙ ΟΧΙ ΠΑΛΑ ΣΥΓΧΥΣΗ...ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΤΡΕΛΛΑ....

ΟΠΟΤΕ Η ΘΗΡΑ....ΕΙΝΑΙ Θ+ΗΡΑ...ΔΗΛΑΔΗ Η ΘΗΡΑ ΕΙΝΑΙ Η Θ(ΝΗΤΗ) ΗΡΑ - Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΣΚΟΣΜΟΥ ΘΝΗΤΟΥ...Η ΟΠΟΙΑ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ.

 ΑΔΕΛΦΙΑ...ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ .....ΕΙΜΕΘΑ ΤΕΚΝΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ...ΕΙΜΕΘΑ ΤΕΚΝΑ ΤΡΑΦΕΝΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΤΗΣ ΗΡΑΣ/ΨΥΧΗΣ...ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΓΑΛΟΥΧΗΣΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΤΗΣ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΧΩΡΟ..ΠΡΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΓΑΛΑΞΙΩΝ.

 Η ΗΡΑ /ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΥΝΕΔΕΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ...ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΘΗΡΕΥΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΣΤΡΟΝ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΜΑΣ...ΕΚ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Ο ΚΑΘΕΙΣ ΕΞΕΠΟΡΕΥΘΗΜΕΝ.

ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΘ' ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΡΙΧΤΗΚΑΜΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΚΑΙ ΔΙ' ΑΥΤΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΑΡΩΜΕΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΗΡΙΑ...ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕΝ ΚΑΝ...

Η ΘΗΡΕΥΣΗ ΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΤΟ ΠΕΔΙΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΦΩΣ....ΔΙΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΤΙ...ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ. ΦΥΣΙΚΑ ΟΤΑΝ ΔΕΙΣ ΣΤΟΧΟ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ΤΑ ΒΕΛΗ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ ΣΟΥ...ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΚΤΙΝΕΣ...ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΣΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ.

ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ (Ε.Ι.)

Ioannis Stogiannos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ