Υπακούοντας στην έλξη της γης

Το σώμα υπακούει στην έλξη της γης, από την οποία αντλεί την ενέργεια του. Η ευφυής δύναμη, μια λεπτότερη ενέργεια μέσα μου, υπακούει σε μίαν άλλη έλξη. Όταν το σώμα συμμορφώνεται με την έλξη της γης, η ευφυής δύναμη είναι πιο ελεύθερη, σαν οι δύο κινήσεις να αλληλοσυμπληρώνονται. 

Αυτό είναι που επιτρέπει στον άνθρωπο να στέκεται όρθιος. Πάντα και σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να αποδέχομαι αυτό το νόμο από τον οποίο προέρχεται η ισορροπία μου, και να αφήνω αυτές τις δυνάμεις να δρουν ελεύθερα μέσα μου. Όταν υπακούω την έλξη της γης με ένα συνειδητό τρόπο, η ευφυής δύναμη απελευθερώνεται και το συνηθισμένο μου "εγώ", το Εγώ μου, βρίσκει τη θέση του, το σκοπό του. 

Οι πόλοι συσχετίζονται. Υπακούω αυτό το νόμο και βρίσκω τη θέση μου σε έναν κόσμο δυνάμεων, που με έκανε αυτό που είμαι. Αλλά το να το σκέφτομαι δεν βοηθά. Πρέπει να το βιώνω. Η ένταση και η χαλάρωση έχουν μεγάλη σημασία για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλωνόμαστε και συσχετιζόμαστε στον κόσμο γύρω μας. Έχουμε ένταση προς τη ζωή, προκειμένου να πάρουμε, να αντιταχθούμε, να κυριαρχήσουμε. 

Όλη η επιβεβαίωσή μας είναι στις εντάσεις. Αλλά αυτές οι εντάσεις μας χωρίζουν από μια λεπτή ενέργεια, μια πιο ουσιαστική πραγματικότητα. Είμαστε φυλακισμένοι από εντάσεις, και οι δυνατότητες μας δεν αναπτύσσονται. Η προσοχή μας δεν μπορεί ποτέ να έχει μια δράση, εάν υπάρχει μια τεταμένη αντίσταση στο σώμα. Διατηρείται στην επιφάνεια, ανίκανη να διεισδύσει σε βαθύτερα επίπεδα μέσα μας. 

Πρέπει να προσεγγίζω τον Εαυτό μου μόνο μέσω της αίσθησης. Αλλά υπάρχουν διάφορα είδη αίσθησης. Αυτό που συνήθως γνωρίζουμε προέρχεται από ανεξέλεγκτη ένταση, οσοδήποτε μικρή, η οποία εμφανίζεται όταν η σκέψη μου στρέφεται σε ένα μέρος του σώματός μου. Πρόκειται για μια αίσθηση που είναι στατική, προσκολλημένη σε ένα συγκεκριμένο μέρος, μπορεί να μελετηθεί μόνο αν σταματήσουμε να κινούμαστε. Αυτή η αίσθηση ξυπνά μια ενέργεια που είναι επιφανειακή. Υπάρχει ένα βάθος που δεν προσεγγίζετε. Προκειμένου να προσλαμβάνω μια βαθύτερη αίσθηση, μια αίσθηση της πραγματικότητας, πρέπει να υπάρχει μία παραίτηση στην οποία είμαι εντελώς ελεύθερη και διαθέσιμη. Αντί να αναζητώ την αίσθηση, πρέπει να ανοίγομαι και να προσλαμβάνω την εντύπωση μίας λεπτότερης δόνησης. 

Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να εμφανιστεί ένα νέο αίσθημα, που να επιτρέπει να εξαπλωθεί η δόνηση. 

Γι 'αυτό ο Γκουρτζίεφ μας έβαζε να λέμε, “Κύριε, ελέησον”, το οποίο μας ανοίγει σε ένα αίσθημα της μηδαμινότητάς μας και ξυπνά μια βαθύτερη ενέργεια. Η ποιότητα της αίσθησης μου εξαρτάται από την κατάσταση του σώματός μου. Όντας προσεκτικός στη συνήθη κατάσταση μου, ανακαλύπτω ότι η χαλάρωση και η ένταση είναι μια σταθερή δράση. Είτε υπάρχει μια υπερβολική ένταση, όπου επιβεβαιώνω βίαια τον εαυτό μου, με υπερηφάνεια, ή υπάρχει μία παραίτηση, όπου αφήνομαι από αδυναμία. 

Όταν βλέπω ότι η δράση αυτή κατευθύνεται από το εγώ μου, αρχίζω να νιώθω την ανάγκη να διαλύσω τη σκληρή επίστρωσή του, ούτως ώστε να μπορεί να απλωθεί η ζωή μέσα μου. Τότε μπορεί να βιώνω μια κίνηση που κατεβαίνει, μία αποδέσμευση της δύναμης που δεσμεύεται από τις εντάσεις μου. Με το που θα τεθεί σε κίνηση, η δύναμη αυτή από μόνη της  υποβάλλεται στην έλξη της γης και υπακούει. Ταυτόχρονα, νιώθω μια ανερχόμενη δύναμη να εμφανίζεται, που επιτρέπει όλα τα κέντρα να ενσωματωθούν σε μία συνολική Παρουσία. Η δυνατότητα να προσλαμβάνω μια πιο λεπτή δόνηση προκύπτει μόνο τη στιγμή που γνωρίζω την ανικανότητά μου και την άρνησή μου. Επειδή το γνωρίζω, υπάρχει ένα άνοιγμα σε δονήσεις μιας διαφορετικής πυκνότητας, σαν να περνώ ένα κατώφλι. Με μια πράξη που προέρχεται από την άμεση κατανόηση της ανεπάρκειάς μου, το σώμα ως σύνολο αφήνεται, ώστε να εναρμονιστεί σε αυτή την Παρουσία. Αρχίζω να βλέπω ότι υπάρχουν άπειροι βαθμοί αισθήσεων, που αντιπροσωπεύουν έναν άγνωστο κόσμο. Για να έχω μια αίσθηση Παρουσίας στο σώμα μου, χρειάζομαι ηρεμία και μεγάλη ευαισθησία. 

Αυτή η αίσθηση δεν προέρχεται από την ένταση, αλλά από μια επαφή που μου αποκαλύπτεται. 

Το σώμα μου είναι επικεντρωμένο, χωρίς ένταση προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Δεν έλκεται προς τα πάνω - αυτό δεν είναι στη φύση του. Δεν με έλκει. Δεν το έλκω. Δεν υπάρχει ένταση. Νιώθω ελεύθερος. 

Το σύνολο μου δεν απειλείται πλέον. Βλέπω ότι η αίσθηση είναι σαν μια πράξη υπακοής σε αυτή την Παρουσία. Η ανάγκη να ανοιχτούμε είναι αυτό που αποκαλούμε προσευχή.

 ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ.ΚΙΒΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ