Τι είναι ο γάμος κοινωνικά ξέρουμε…
Η θρησκεία δεν άφησε περιθώριο κανένα, να γνωρίσουμε τι σημαίνει «γάμος» εσωτερικά, αφού εκ προοιμίου τοποθέτησε την γυναίκα σε υποδεέστερη θέση και της έδωσε εντολή να υποταχθεί… αλλά τέτοιες εντολές την ωθούν να κινηθεί ύπουλα προς την ισχυροποίησή της μέσα στον γάμο, γεννώντας τα παιδιά του «τέρατος» που λέγεται Εγωισμός!
Ένας γάμος είναι μία απόφαση για μια πιο ουσιαστική ενότητα και μια κοινή ομολογία των συντρόφων, να προστατεύουν ο ένας τον άλλον από ΄τους εγωισμούς τους...
Κάποια πράγματα, όταν δημιουργούμε δεσμούς, χρειάζεται να εξομαλυνθούν μέσα στον καθένα μας και να πλησιάσουμε με μεγαλύτερη φιλικότητα την ιδέα του "μαζί", ώστε η εξοικείωση να έχει ένα βαθύ αποτέλεσμα και να μην γίνει βολή ή βαρεμάρα...
Το να μαθαίνει ο ένας τον άλλον, δεν είναι αποτέλεσμα ενός ισχυρού δεσμού αγάπης πάντα...Είναι και η καθημερινότητα που μοιραζόμαστε που το κάνει χωρίς κόπο, αυτοματοποιημένα, μα η ουσία όλη είναι στην διαφορά μεταξύ "ανέχομαι" και "επιτρέπω"...
Όταν ζεις με έναν άλλον άνθρωπο τον μαθαίνεις από την καθημερινή τριβή και αναγκάζεσαι να ανεχτείς κάποιες συνήθειές του, κάποιες παραξενιές του, όπως και εκείνος θα ανεχτεί κάποιες δικές σου. Είναι βαριά κατάσταση όμως το "ανέχομαι"...
Γιατί όσο υπάρχει το αρχικό ενδιαφέρον, το "ανέχομαι" γίνεται εύκολα παραχώρηση...Τι γίνεται όμως μετά?
Κάθε παραχώρηση, σε βάθος χρόνου, γίνεται παράπονο, απαίτηση, φθορά, γιατί ο καθένας επικεντρώνεται στις ελλείψεις του άλλου, που μπορεί να είναι και δικές του και τότε η πληρότητα και η αρμονία μέσα στην σχέση εξουδετερώνεται και οι άνθρωποι χωρίζουν, χωρίς καν να έχουν γνωριστεί...
Το "επιτρέπω" αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά μέσα μας, για μια πιο βαθιά εξοικείωση με τον Εαυτό μας πρώτα και μετά με τον άλλον άνθρωπο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως είναι ο Εαυτός τους μέσα σε μια σχέση και ούτε θέλουν να μάθουν. Απλά ενοχλούνται από τον άλλον που τους χαλάει την συνηθισμένη τους συμπεριφορά... Αναγκάζονται να προσαρμοστούν ή πολεμάνε να αλλάξουν τον άλλον.
Δεν έχουν προετοιμαστεί για να αλλάξουν οι ίδιοι... Μα ένας γάμος χρειάζεται προετοιμασία, για να επιτρέψεις την αλλαγή, πρώτα μέσα σου και μετά έξω σου... Συνήθως γίνεται το αντίθετο...Την αλλαγή την βιώνουν πρώτα έξω τους και αυτό τους εμποδίζει να ανοίξουν την καρδιά τους, αλλάζοντας τους εγωισμούς τους μέρα με την μέρα...
Ένας δεσμός γίνεται μια υπόθεση ουσίας, όταν επιτρέπεις στην καρδιά σου να αγγίξει την καρδιά του άλλου και αντί απλά να συμβιώνεις, να δέχεσαι να συνυπάρχεις με έναν άλλον, δίνοντας του τις ευκαιρίες να είναι ο Εαυτός του, χωρίς να χάνεις τον δικό σου. Όταν επιτρέπεις, δεν παραχωρείς... Δεν υπάρχει απαίτηση κρυφή να αλλάξει ο άλλος, αλλά μια ισχυρή πρόθεση να αλλάξεις εσύ πρώτα τον εγωιστικό τρόπο με τον οποίον έχεις μάθει να ζεις με την απουσία του Εαυτού σου, θέλοντας να γεμίσει το κενό ένας άλλος!
Μόνο έτσι αλλάζουν οι προτεραιότητες και δεν φοβάται ο ένας μήπως του πάρει ο άλλος, αλλά είναι σε θέση να προσφέρει ο ένας στον άλλον ότι έχει όμορφο... ας είναι και ένα πιάτο φακές!
H συναισθηματική μας ωριμότητα αφορά την εξομάλυνση διαφόρων συνηθειών του εγώ, για να περάσουμε πιο συνειδητά σε μια πιο πνευματική αλήθεια, εξουδετερώνοντας την ανωριμότητα που αφορά τις αντίξοες καταστάσεις μέσα μας, που μας διαλύουν κάθε καλοπροαίρετη πρόθεση και μας κάνουν να βλέπουμε τον άλλον σαν εισβολέα...
Όμως… ο εισβολέας είναι μέσα μας… Απλά κάνει τον φίλο μας και από εκεί ξεκινά κάθε παραπλάνηση μιας ασυνείδητης κατάστασης που μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι είναι αληθινή και βλέπουμε τις απειλές παντού, εκτός από εκεί που πραγματικά βρίσκονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.