Όταν έχεις αίσθηση του χιούμορ...

Αν με ρωτήσει κάποιος ποια προτερήματα θεωρώ σημαντικότερα απ 'όλα, θα διαλέξω χωρίς δεύτερη σκέψη τα δύο κατ' εμένα καλύτερα... το χιούμορ και την καλοσύνη.
Ας περιοριστώ στην επίδραση του χιούμορ προς το παρόν...

Μεγάλωσα παρατηρώντας από μικρή, τις γκριμάτσες του πατέρα μου, όταν είχε κάτι να μας διηγηθεί, και τον απίστευτο τρόπο που τα περιέγραφε, κάνοντάς μας να γελάμε.
Είχε πραγματικά πολύ πλάκα, όταν εξιστορούσε κωμικοτραγικά γεγονότα που συνέβαιναν κάθε τόσο, με τους φίλους του, και τις πλάκες που έκανε για να τους πειράξει... ήταν απολαυστικός!
Έτσι κι εγώ με την αδερφή μου, παίρνοντας το παράδειγμα του, αναπαριστούσαμε διάφορες κωμικές ατάκες που γουστάραμε από τον Ελληνικό Κινηματογράφο και γελούσαμε πολύ, το διασκεδάζαμε με την ψυχή μας με κάτι τέτοια... "ψοφάγαμε!"
Μάλιστα στα δεκαοκτώ μου, που κόντευα να τελειώσω το σχολείο, ανακοίνωσα με καμάρι στον πατέρα μου, ότι θέλω να γίνω ηθοποιός... και μόνο εγκεφαλικό που δεν έπαθε μόλις το άκουσε!
- " Δεν είσαι με τα καλά σου παιδάκι μου" απάντησε,

- "Αυτοί πεθαίνουν στην ψάθα" συμπλήρωσε μετά, κι έτσι δεν επέμεινα περισσότερο, σκέφτηκα μάλιστα ότι ίσως να έχει και δίκιο.
Οπότε αρκέστηκα να "εκφράζομαι" στις παρέες και στους γνωστούς μου, δίνοντας εκεί, τις Prive μου παραστάσεις, με μεγάλη απήχηση "στο κοινό μου"!
Αν και ντροπαλή έφηβη θυμάμαι, το χιούμορ με έκανε να ξεπερνάω ευκολότερα, τις διάφορες αναστολές κι ανασφάλειες μου, και συνάμα ένιωθα και υπέροχα, κάνοντας τους άλλους να γελούν!
Έτσι "υιοθέτησα" αυτό το στυλάκι της αστείας στις παρέες... μπήκε στο πετσί μου, έγινε τρόπος ζωής μου, το διασκέδαζα μαζί με τους άλλους κι εγώ...μου έκανε καλό!
Κατά πρώτον με έκανε αγαπητή στους άλλους, κάτι που ανέκαθεν επιζητούσα, κατά δεύτερον με έσωσε πάμπολλες φορές από παρεξηγήσεις. Επίσης με βοήθησε άπειρες στιγμές να ξεπεράσω το άγχος μου και την νευρικότητα μου, με προστάτευσε από πολλά "δράματα", που με το χιούμορ κατάφερνα να προσπερνώ "αναίμακτα" και φυσικά έπαιξε μεγάλο ρόλο στην συναναστροφή μου με το άλλο φύλο!
Χαρακτηριστικά θυμάμαι το πρώτο ραντεβού με τον σύζυγο μου, είχα πολύ τρακ, κάτσαμε σε μία καφετέρια κι άρχισα να λέω και να λέω, και τελειωμό δεν είχα από την πάρλα... κι εκείνος μόνο με άκουγε με ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και γελούσε όλη νύχτα!
Απόρησα βέβαια με την συμπεριφορά του, σκέφτηκα τότε πως, ή εγώ είμαι πολύ αστεία ή αυτός είναι χαζοχαρούμενος... φυσικά ίσχυε το πρώτο, τον κέρδισα από τα δέκα πρώτα λεπτά μου είπε αργότερα...
Μέχρι και σήμερα ο άντρας μου είναι ο μεγαλύτερος fun μου, σε ότι λέω, στην καθημερινότητα μας ή στις συναναστροφές μας με άλλους, πάντα σκάει στα γέλια, κι αυτό είναι πολύ ευχάριστο όταν συμβαίνει...

Πιστεύω ότι θα σας έχει τύχει, να σας βγάλει το χιούμορ από μια δύσκολη κατάσταση κάποια στιγμή που νιώσατε στριμωγμένοι...
Είδατε πόσο βοηθάει, όταν βλέπουμε την αστεία πλευρά των πραγμάτων?

Εμένα πάντως με βοήθησε αναμφίβολα πολύ στην ζωή μου!
Ήταν και παραμένει, για μένα το χιούμορ, "η ασπίδα μου", σε ότι πάει να με "χαλάσει"...με έχει βγάλει πολλές φορές από την δύσκολη θέση και πάντα με χαμόγελο καταφέρνω να εξισορροπώ μεταξύ δράματος και κωμωδίας, με μεγάλη επιτυχία!
Κι έτσι απλά μέχρι και σήμερα είναι "η νοητή μου πανοπλία"... 
Εξάλλου το χιούμορ αφοπλίζει τον άλλον... καρατσεκαρισμένο!

Ποιος μπορεί άλλωστε να σου κρατήσει μούτρα ή να σου θυμώσει, άμα τον κάνεις να γελά?
Είναι πολύ δύσκολο, και πρέπει, να είναι ο άλλος, μεγάλο "αγγούρι" και ξενέρωτος, για να αντιδράσει άσχημα απέναντι στο χιούμορ...

Να έχετε αίσθηση του χιούμορ... τουλάχιστον προσπαθήστε το... με την εξάσκηση γίνεται καλύτερος κανείς, σε οτιδήποτε καταπιαστεί έτσι δεν είναι?

ΠΡΟΣΟΧΉ ΟΜΩΣ... πρώτα πρέπει να κάνετε τον διαχωρισμό μεταξύ της ειρωνείας και του σαρκασμού, από το χιούμορ - είναι πολύ κοντά αυτά τα δύο - μην τα μπερδέψετε μεταξύ τους...
Ξεχωρίζουν μόνο από το ύφος και την στάση που κρατάει κάποιος...

Είναι ωραίο να αυτοσαρκάζεσαι, όχι όμως να σαρκάζεις τον άλλον... γιατί τότε, μοιάζει με ένα είδος μπουνιάς στο στομάχι του άλλου, όταν το δέχεται... κι αυτό δεν είναι διόλου αστείο.
Εκείνος που διαθέτει χιούμορ, όχι μόνο δέχεται τον σαρκασμό που του γίνεται, αλλά και ο ίδιος ξέρει να αυτοσαρκάζεται...να τσαλακώνει την εικόνα του...διαφορετικά, "αν δεν το κατέχει το άθλημα", αντιδρά έντονα, "αρπάζεται", ή βρίζει... και τότε άστα να πάνε περίπατο...

Ενώ αν έχεις χιούμορ μπορείς:
Να χαμογελάς και να γελάς πιο συχνά από τους άλλους!
Να συγχύζεσαι λιγότερο από τους άλλους... κοινώς να περνάς καλύτερα !!! 
Τόσο απλά...

"Το χιούμορ και το γέλιο είναι καταπληκτικά εργαλεία...
μπορούν να αμβλύνουν οποιαδήποτε, σοβαρή κατάσταση 
και να ελαφρύνουν την ατμόσφαιρα."
 (Μαρκ Τουέιν)

pestomoukiauto
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ