Πάμε στο Club de Paris

Το Ολλανδικό έγγραφο για την κρυφή λέσχη «Club de Paris» για τις σκόπιμα υπερχρεωμένες τριτοκοσμικές χώρες και το ελληνικό χρέος
Για ακόμα μια φορά επανέρχεται το απίστευτο σενάριο να προσφύγουν την Ελλάδα στην περίφημη «Λέσχη των Παρισίων» και αυτή τη φορά από έναν «εταίρο μας» στην Ευρωζώνη, την Ολλανδία. Όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Κεφάλαιο» σε μία στιγμή που οι πιέσεις προς την Ελλάδα για το ενδεχόμενο λήψης ενός τρίτου δανείου εντείνονται, η Ολλανδία με έμμεση αναφορά στην Ελλάδα και εκτιμώντας ότι ελλοχεύει κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας ή άμεσης αδυναμίας πληρωμής των υποχρεώσεών της προς τους δανειστές, βάζει πλέον τη Λέσχη «Club de Paris» στο πλαίσιο των πιθανών επιλογών για λύση στο ελληνικό ζήτημα χρέους. ΟΥΑΟΥ που θα ‘λεγε κι ο Γιάνης [με ένα ν]
Αν και πηγές της Κομισιόν εξηγούν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης να προσφύγει στο Club de Paris, και ότι η Λέσχη αφορά κράτη εκτός Ευρωζώνης, η ολλανδική κυβέρνηση προετοιμάζει, με αυτό τον τρόπο, τους πολίτες της για το ενδεχόμενο να υπάρξουν απώλειες από την υπόθεση δανεισμού προς την Ελλάδα.

«Η χορήγηση εγγυήσεων πάντα συνοδεύεται από ορισμένους κινδύνους. Όταν μια χώρα αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη της, το θέμα αυτό θα συζητηθεί στη Λέσχη των Παρισίων» αναφέρει η σχετική ανάρτηση της ολλανδικής κυβέρνησης. Δεν έχει ξανασυμβεί, μια χώρα με επίπεδο ευημερίας συγκρίσιμο με αυτό της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας, να έχει λάβει διαγραφή χρέους από τη Λέσχη των Παρισίων, ακόμα κι όταν άλλοι πιστωτές είναι αναγκασμένοι να διαγράψουν ένα μέρος του δανείου, αν δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει μέρος του δανείου, οι χώρες-εγγυητές καλούνται να καλύψουν το έλλειμμα».

Μόνο για το 2015 η Ελλάδα υπολογίζεται ότι πρέπει να καλύψει χρηματοδοτικές ανάγκες της τάξης των 29 δισ. ευρώ προς τους πιστωτές της. Ο γολγοθάς των πληρωμών ξεκινάει το Μάρτιο, με το υπουργείο Οικονομικών να πρέπει να πληρώσει κάτι περισσότερο από 1,5 δισ. ευρώ στο ΔΝΤ, το οποίο έχει ξεκαθαρίσει ότι δε δέχεται κάποια παράταση για αυτές τις οφειλές. Άλλωστε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης [με ένα ν] Βαρουφάκης έχει παραδεχθεί πως δενξέρει ακόμα πως θα αποπληρωθούν τα άμεσα χρέη της Ελλάδας προς ΔΝΤ (τώρα) και ΕΚΤ (Ιούλιο και Αύγουστο ύψους 6,7 δισ. ευρώ).

Το πρόβλημα ρευστότητας είναι ιδιαίτερα οξύ
Ειδικά μέσα στο Μάρτιο, ενώ για την ώρα δεν έχει ξεκαθαριστεί πώς και από πού θα βρεθούν τα λεφτά με δεδομένο ότι τα έσοδα του δημοσίου υστερούν, το τελευταίο δίμηνο τουλάχιστον. Επίσης τον ίδιο μήνα η Αθήνα πρέπει να βρει 750 εκατ. ευρώ, για να πληρώσει τόκους και ακόμη να ανανεώσει τρεις εκδόσεις εντόκων γραμματίων, συνολικού ποσού 4,6 δισ. ευρώ, ποντάροντας στις ήδη φορτωμένες ελληνικές τράπεζες, αλλά και στην επιστροφή των ξένων επενδυτών στις εκδόσεις. Όταν τα σαϊνια του ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για προσλήψεις 10.000 +_ νέων δημοσίων άχρηστων καρεκλοδεινόσαυρων. Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Αμερικανοτραφής Αντρέας. Αλλωστε ολόκληρο το ΣΥΡΙΖΑ είναι το παλιό Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι παρά την «συμφωνία» στο Eurogroup, η «χρηματοοικονομική ασφυξία της χώρας παραμένει, καθώς δεν προβλέπεται η καταβολή χρημάτων από τους εταίρους προκαταβολικά, εφόσον δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των ελληνικών προτάσεων στα τέλη Απριλίου. Ακόμη όμως δείχνουν ότι παρά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2012 και τη μεταφορά μεγάλους μέρους των πληρωμών για μετά το 2022 (δάνεια του EFSF), η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει «βουνό πληρωμών» άμεσα μπροστά της, ενώ το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα, πάνω από 180% του ΑΕΠ για το 2014. Ρίξε μια ματιά «The global debt clock» στον χάρτη κάτω στον σύνδεσμο.
Είναι λύση όμως η προσφυγή σε ένα τέτοιο άτυπο όργανο, όπως η Λέσχη των Παρισίων, για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους; Είναι σίγουρα λύση. Αλλά όχι για τον λαό.
Τι είναι η λέσχη των Παρισίων [Club de Paris]
Το Club de Paris, όπως είναι παγκοσμίως γνωστό, ιδρύθηκε το Μάη του 1956 και στην πρώτη συνάντηση των μελών του εξετάστηκε η αίτηση της κυβέρνησης της Αργεντινής για ρύθμιση του εξωτερικού της χρέους. Από τότε η Λέσχη των Παρισίων έχει καταλήξει σε 422 συμφωνίες με 88 διαφορετικές χώρες για την αναδιάρθρωση εξωτερικού χρέους συνολικής αξίας 553 δισ. δολαρίων ΗΠΑ, με τελευταία σημαντική συμφωνία πάλι με την Αργεντινή για συνολικό χρέος 10 δισ. ευρώ προς τους πιστωτές της, τον Μάιο του 2014.
Αρχικά η λέσχη αποτελούνταν από έντεκα χώρες, ενώ σήμερα συμμετέχουν οι εξής δεκαεννιά: Γερμανία, Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Καναδάς, Δανία, Ισπανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Φιλανδία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ρωσία, Σουηδία, Ελβετία.
Η Λέσχη έχει την έδρα της στο Παρίσι, ενώ στις μηνιαίες συνεδριάσεις της, εκτός των δεκαεννιά μελών της, συμμετέχουν και εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Εμπόριο, και άλλων παγκόσμιων, ή περιφερειακών οργανισμών.
Η διαδικασία «ένταξης» στη Λέσχη «Club de Paris»
Το συγκεκριμένο club αποτελεί μια άτυπη συνέλευση που πραγματοποιείται σε μηνιαία βάση ή τριμηνιαία στο Παρίσι μεταξύ πιστωτών που έχουν δανείσει χώρες, οι οποίες δυσκολεύονται να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, ώστε να βρεθούν λύσεις, όπως αναδιάρθρωση, επιμήκυνση, haircut ή και διαγραφή του προβληματικού χρέους.
Πρόεδρος της Λέσχης, παραδοσιακά ορίζεται κάποιο υψηλόβαθμο διευθυντικό στέλεχος του γαλλικού υπουργείου Οικονομικών, ενώ η συζήτηση του προβληματικού χρέους μιας χώρας πραγματοποιείται μόνον κατόπιν σχετικής πρόσκλησης της Λέσχης προς τον υπουργό Οικονομικών της χώρας αυτής και, μάλιστα, μόνο αφού έχει οπωσδήποτε προηγηθεί η προσφυγή της στο ΔΝΤ, από την οποία να προκύπτει η αδυναμία της να εξυπηρετήσει το εξωτερικό της χρέος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση, τα μέλη της «Λέσχης» ακούν τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, ο οποίος αναλύει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ζητήσει το Ταμείο, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει κατ’ αρχήν την αποπληρωμή των δικών του δανείων. Τα κριτήρια με τα οποία η «Λέσχη των Παρισίων» αποδέχεται, ή απορρίπτει την αίτηση ρύθμισης του χρέους μιας χώρας δεν είναι σταθερά. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της «Λέσχης»

«Οι πιστωτές επιδιώκουν την εξόφληση των πιστώσεών τους στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Ετσι, ζητούν την άμεση καταβολή ενός όσο το δυνατόν μεγαλύτερου ποσού. Τα χρέη που δεν μπορούν να εξοφληθούν ρυθμίζονται με τρόπο που να διασφαλίζεται η ισορροπία των μελλοντικών πληρωμών και με στόχο να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα νέας αίτησης της χρεωμένης χώρας ενώπιον της Λέσχης των Παρισίων»

Η ξεχωριστή περίπτωση των Ευρωπαϊκών χωρών
Κάθε σκέψη από την Ευρωζώνη για προσφυγή σε ένα τέτοιο άτυπο μηχανισμό όσον αφορά στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα – μέλος της Ε..Ε μόνο προβληματική θα μπορούσε να είναι. Και αυτό γιατί παραδοσιακά στη συγκεκριμένη Λέσχη προσφεύγουν χώρες από την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και πρώην κομμουνιστικές χώρες, ενώ δεν υπάρχει κάποιο αντίστοιχο παράδειγμα χώρας με επίπεδο ευημερίας συγκρίσιμο με αυτό της Ελλάδας, που να έχει λάβει διαγραφή χρέους από το συγκεκριμένο club.
Στην ουσία πρόκειται για μια λύση τύπου «HIPC Heavily Indebted Poor Countries», δηλαδή για υπερχρεωμένες φτωχές χώρες, στις οποίες οι όροι που δίνονται είναι επονείδιστοι, καθώς τίθενται νέα σκληρά προαπαιτούμενα και αν η χώρα τα πληροί, μόνο τότε θα αποφασίζεται μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Αυτή έχει εφαρμοστεί ως τώρα σε 39 χώρες από το ΔΝΤ, οι 33 εκ των οποίων βρίσκονται στην Κεντρική Αφρική.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη πρόταση ακούγεται για τη χώρα μας. Το 2011 η Πολωνία και ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας, Βάλντεμαρ Πάβλακ, πρότεινε δημόσια τη συγκεκριμένη επιλογή ως λύση για την Ελλάδα. Υπενθυμίζεται ότι κατά την έξοδο από το κομμουνιστικό καθεστώς και το οικονομικό του σύστημα, η Πολωνία είχε «επωφεληθεί»  από τη βοήθεια της «Λέσχης των Παρισίων» για να μειώσει το χρέος της κατά 50%.
Τα σενάρια εκείνη την περίοδο για μια τέτοια απόφαση είχαν φουντώσει, λόγω και του Ζαν Κλοντ Τρισέ, του πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ, αλλά και προέδρου της Λέσχης για πολλά χρόνια, που σύμφωνα πάντα με τα τότε δημοσιεύματα ενθάρρυνε την κυβέρνηση Παπανδρέου να κάνει αίτημα για παροχή βοήθειας από το Club των Παρισίων.
Επίσης το 2013 ο Σαρλ Βιπλό, καθηγητής Διεθνών Οικονομικών στο Graduate Institute στη Γενεύη, με θητεία ως σύμβουλος σε γαλλική κυβέρνηση, Κομισιόν, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και ΟΗΕ, είχε προτείνει ως «τολμηρή κίνηση» την προσφυγή της Ελλάδας στο Club de Paris και μάλιστα ως μέσο πίεσης προς τη Γερμανία, ώστε να ανοίξει και επίσημα το ζήτημα του ελληνικού χρέους.
Το PSI και το Παρίσι
Πάντως τα μέλη της Λέσχης, που είναι μεγάλοι πιστωτές της Ελλάδας, έπαιξαν τον «άτυπο» ρόλο τους στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το 2012, γνωστού ως PSI, που διακρατούσαν οι ιδιώτες επενδυτές. Τότε ο Τσαρλς Νταλάρα, εκπρόσωπος των ιδιωτών στις διαπραγματεύσεις, είχε επισκεφθεί το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών και ζήτησε τη συνδρομή και τη συνεργασία της «Λέσχης των Παρισίων» ενώ το κατώφλι της πέρασαν και εκπρόσωποι των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες σημείωσαν σημαντικές απώλειες στους ισολογισμούς τους λόγω του «κουρέματος», που έπειτα καλύφθηκαν από την ανακεφαλαιοποίησή τους.
Σε κάθε περίπτωση η όποια λύση για το ελληνικό χρέος πρέπει να δοθεί αυστηρά σε ευρωπαϊκά πλαίσια και στο πνεύμα της απόφασης του Eurοgroup του 2012 για την Ελλάδα. Σε καμία περίπτωση η χώρα δεν πρέπει να δεχθεί τον «εξοστρακισμό» της από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενώ μια τέτοια λύση θα ήταν ήττα και για την ίδια την Ευρωζώνη και τα όργανά της. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που το ελληνικό χρέος πλέον είναι στα χέρια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών.
Οι οικονομικοί αξιωματούχοι φοβούνται πως τα αρνητικά οικονομικά μεγέθη που εξακολουθεί να εμφανίζει η χώρα μας (πολύ χαμηλό ΑΕΠ, υψηλά ποσοστά ανεργίας, υψηλό έλλειμμα) σε συνδυασμό με την πτώση της τιμής του πετρελαίου θα οδηγήσουν σε αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας.
Για να επανεξετάσει η Ευρώπη τους όρους της ελληνικής συμφωνίας, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η Ελλάδα να μείνει προσηλωμένη στο μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα, το οποίο στην πράξη έχει αποδειχτεί ασφυκτικό για τον Έλληνα πολίτη και αναποτελεσματικό ως προς την επίτευξη του αρχικού στόχου. Όλες οι απόψεις συγκλίνουν στο ότι η περίοδος χάριτος μέχρι και τον Μάρτιο, αποτελεί μια λύση πρόσκαιρου χαρακτήρα, ενώ κρίνεται αναγκαία η ύπαρξη ενός plan B κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων.

«Το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, καθώς η ετήσια τοκοχρεολυτική δαπάνη ανέρχεται σε ποσά 15-20 δισ. κατά τα επόμενα έτη, δηλαδή στο 10% περίπου του ΑΕΠ, κάτι αδύνατον να εξυπηρετηθεί χωρίς να οδηγεί σε βαθιά κρίση και συνεχή ύφεση τη χώρα», αναφέρει στο Fortune Greece o Κωνσταντίνος Βέργος, Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ της Αγγλίας.
Ο κ. Βέργος πιστεύει πως είναι επιτακτική η ανάγκη ύπαρξης ενός συνδυασμού διαγραφής και χρονικής επιμήκυνσης της αποπληρωμής του χρέους, ενώ παραθέτει ως παράδειγμα χώρες με μεγαλύτερο ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ από εκείνο της Ελλάδος (πχ Ιαπωνία), οι οποίες αποπληρώνουν το χρέος σε βάθος χρόνου πολλών δεκάδων ετών. «Ενδεχομένως η διαγραφή θα είναι δύσκολο να είναι εκτεταμένη, αλλά μία, έστω και συμβολική, διαγραφή, με σημαντική επιμήκυνση θα επιτύγχανε την πτώση της ετήσιας δόσης. Η ετησία τοκοχρεολυτική δόση πρέπει να είναι σε ύψος το πολύ 8-10 δισ. ευρώ το χρόνο (δηλαδή 4%-5% του ΑΕΠ) για να μπορεί να εξυπηρετείται. Εκτιμώ ότι η κυβέρνηση θα επιτύχει συμφωνία σε αυτή τη βάση, αλλά η όποια διαπραγμάτευση θα πάρει χρόνο».

Από την πλευρά του ο Αθανάσιος Βαμβακίδης, Υπεύθυνος Στρατηγικής της Bank of America Merrill Lynch, τονίζει πως παρά τη μακρά ωριμότητά του και το χαμηλό κόστος των υπηρεσιών, το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Υποστηρίζει δε πως για να υποχωρήσει μέσα σε μια δεκαετία σε επίπεδα κάτω από το 100% του ΑΕΠ, από 175% που βρίσκεται σήμερα, απαιτούνται «ηρωικές» προβλέψεις για την ανάπτυξη και μη ρεαλιστικοί στόχοι για το πρωτογενές πλεόνασμα.

«Πράγματι, το ΔΝΤ έχει αναγνωρίσει στις εκθέσεις του ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί μια ελάφρυνση του χρέους, ακόμη και εάν η χώρα επιτύχει όλους τους στόχους του προγράμματος και ανακάμψει η οικονομία της, βάσει των προβλέψεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ωστόσο, μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα του χρέους στην Ελλάδα θα πρέπει να σέβεται τις πολιτικές πραγματικότητες και να βασίζεται σε υγιή οικονομικά μεγέθη»

Ο κ. Βαμβακίδης εξηγεί πως η μόνη ελάφρυνση χρέους που η υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να δεχτεί πολιτικά, είναι εκείνη της παράτασης των προθεσμιών λήξης και της περαιτέρω μείωσης των επιτοκίων, η οποία θα πρέπει να είναι αρκετά καλή σε όρους ισχύουσας καθαρής αξίας. Επιπλέον, μια τέτοια ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να εξαρτάται από τις μεταρρυθμίσεις, για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτον για να αντιμετωπιστεί ο ηθικός κίνδυνος και να διευκολυνθεί έτσι η έγκριση μιας τέτοιας πολιτικής από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και δεύτερον, που θεωρείται και σημαντικότερο, να αυξηθούν οι προοπτικές ανάπτυξης στην Ελλάδα και να τεθεί σε πρώτο πλάνο η αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης και των παραγόντων που οδήγησαν στην συσσώρευση μη βιώσιμου χρέους.

«Η ελάφρυνση του χρέους χωρίς μεταρρυθμίσεις είναι ένα παυσίπονο, έναντι της αναγκαίας θεραπείας. Η ασθένεια θα επιστρέψει σίγουρα πίσω».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι δηλώσεις του οικονομολόγου Γιάννη Σιάτρα, ο οποίος υπογραμμίζει πως το ελληνικό χρέος δε μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμο, ανεξάρτητα από την οπτική που εξετάζουμε τη βιωσιμότητά του.

«Η εξυπηρέτησή του απαιτεί σήμερα περίπου 6,5 έως 7 δισ. ευρώ ή το 3,8% του ΑΕΠ, χωρίς στο ποσό αυτό να συμπεριλαμβάνονται και οι τόκοι του χρέους προς τα κράτη της Ευρωζώνης, αφού αυτοί σήμερα δεν καταβάλλονται (περίοδος χάριτος που είχε συμφωνηθεί το 2012). Αν συμπεριληφθούν και αυτοί οι τόκοι, τότε η ετήσια εξυπηρέτηση αυξάνεται κατά 3,8 δισ. ευρώ και έτσι η τελική εξυπηρέτηση θα φθάνει στα 10,3 έως 10,8 δισ. ευρώ ή 5,8% του ΑΕΠ».

Δηλαδή, ακόμη και εάν η χώρα κατάφερνε να έχει πλεονάσματα ίσα προς το 4,5% του ΑΕΠ, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο θα συνέχιζε να καταστρέφει την οικονομία και τον κοινωνικό ιστό, το χρέος θα εξακολουθούσε να αυξάνεται κάθε χρόνο.

«Από την άλλη πλευρά, το ύψος του χρέους, πέραν από την αυτόματη διαδικασία ανατροφοδότησής του που θα προκαλεί, θα διατηρεί στο διηνεκές, υψηλά τα περιθώρια δανεισμού για τη χώρα μας, κάτι που με τη σειρά του θα διατηρεί υψηλό τον κίνδυνο της χώρας (country risk) που τελικά θα απωθεί τις ιδιωτικές επενδύσεις».

Γιατί Γερμανία και ΕΚΤ δεν θέλουν να συζητούν για το ελληνικό χρέος
Δείτε που χρωστάει η Ελλάδα.
H θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι «κούρεμα» χρέους
Οι πιστωτές της Ελλάδας από την άλλη απορρίπτουν αυτή την ιδέα και αντιπροτείνουν ως λύση την επιμήκυνση των ελληνικών δανείων και τη περαιτέρω μείωση των επιτοκίων. Αναλυτές υποστηρίζουν ότι κάποιο είδος αναδιάρθρωσης θα είναι αναγκαίο, καθώς το ελληνικό χρέος φτάνει τα 323 δισ. ευρώ ή το 175% του ΑΕΠ.
Περίπου 246 δισ. ευρώ δανείστηκε η χώρα μας από την τρόικα (Ευρωζώνη, ΔΝΤ, ΕΚΤ) για να μπορέσει να καλύψει τις υποχρεώσεις της.
Ποιος λοιπόν θα χάσει τα περισσότερα σε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους;
Ευρωζώνη: Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους είναι στα χέρια των άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Περίπου 53 δις. ευρώ δόθηκαν στην Ελλάδα από διμερείς συμφωνίες. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διαπραγματευθεί ξεχωριστά με κάθε χώρα τα δάνεια αυτά. Κάποιες χώρες όπως η Γαλλία μπορεί να είναι πιο πρόθυμες να συζητήσουν. Κάποιες άλλες όπως η Φιλανδία έχουν πει ήδη όχι.
Περίπου 142 δισ. ευρώ προέρχονται από το ταμείο διάσωσης της Ευρωζώνης, αναφέρει το Cnn Money. Οποιαδήποτε απομείωση σε αυτά τα δάνεια απαιτεί τη συμφωνία όλων των μελών της Ευρωζώνης που συμμετέχουν στον οργανισμό. Εδώ ο ρόλος της Γερμανίας είναι σημαντικός καθώς συνεισφέρει το 27% των χρημάτων στο ταμείο.
Στην ουσία «κούρεμα» σε αυτά τα δάνεια σημαίνει απώλειες για τη Γερμανία και τους πολίτες της που πληρώνουν τους φόρους. Για αυτό το Βερολίνο είναι αντίθετο, η έκθεση της Γερμανίας φτάνει τα 56 δις. ευρώ – ίση σχεδόν με 700 ευρώ ανά Γερμανό πολίτη.
ΕΚΤ: Η Ελλάδα χρωστάει στην ΕΚΤ και σε άλλες κεντρικές τράπεζες περίπου 27 δισ. ευρώ. Στελέχη της τράπεζας ήδη έχουν δηλώσει πως δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε «κούρεμα» χρέους, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν παράνομο. Τον Αύγουστο πρέπει να πληρωθούν ομόλογα που λήγουν της τάξης των 6,7 δισ. ευρώ.
ΔΝΤ: Το Ταμείο διακρατεί περίπου 28 δις. ευρώ ελληνικό χρέος. Δεν προβλέπεται το ΔΝΤ να συμφωνήσει να «κουρευτούν» τα δάνεια του, καθώς απαγορεύεται από το καταστατικό του, που προβλέπει ότι είναι ο πρώτος δανειστής που πληρώνεται ακόμα και σε χρεοκοπία.
@ Reuters – Τ.Λ. Fortune και «Κεφάλαιο»
***

Μπορεί να μην το ‘χεις καταλάβει, αλλά υπάρχουν διάφορα επίπεδα σκλαβιάς, δες την σειρά Spartacus (TV Series 2010-2012 του Steven S. DeKnight) και θα καταλάβεις ό,τι άλλο είναι να είναι κάποιος σκλάβος στο σαλόνι του αφέντη, ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα και άλλο να είναι σκλάβος στα κάτεργα. Τώρα θα μου πεις ακόμη και στο έργο ΟΛΟΙ οι σκλάβοι φοράνε το ίδιο λουρί στον λαιμό. Σίγουρα, αλλά αν είναι να είναι σκλάβος κανείς, τουλάχιστον επιλέγει να είναι στο σαλόνι και όχι στην λάσπη.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως, όλοι μέσα στην ίδια φυλακή είμαστε, αλλά μερικοί από τους φυλακισμένους επιλέγουν να αλλάζουν κουρτινάκια στα παράθυρα με τα κάγκελα, μερικοί να αλλάζουν το χρώμα στον τοίχο και μερικοί απλά δεν βάζουν στον εαυτό τους -όντας φυλακισμένοι- κι άλλα επιπλέον κάγκελα, πέρα από αυτά που τους έχουν ήδη φορέσει. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι μόνοι που κάνουν ότι είναι δυνατόν για να αφαιρέσουν τις αλυσίδες που τους κρατούν φυλακισμένους με αρκετά καλές πιθανότητες να τα καταφέρουν αλλά αυτό είναι θέμα άλλου άρθρου.

Απλά κράτα στο μυαλό σου ότι υπάρχουν επίπεδα σκλαβιάς, όπως υπάρχουν και επίπεδα ανεξαρτησίας. Όχι Ελευθερία μέσα στο τερατούργημα- δημιουργία του δημιουργού δεν υπάρχει.

Όλα τα παραπάνω καλούδια τα ετοιμάζουν για την Ελλάδα, μία χώρα με την μεγαλύτερη Γεωπολιτική σημασία σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον περισσότερο πολύτιμο ορυκτό πλούτο. Κάποιοι, καθόλου άγνωστοι δούλεψαν πολύ σκληρά με ευσυνειδησία και πάθος, για να καταντήσουν αυτή την χώρα «τριτοκοσμική» και ΟΧΙ, δεν είναι καθόλου προδότες όπως τους αποκαλούν, γιατί απλώς δεν είναι Έλληνες. Εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα [3] και το κάνουν πολύ ΠΟΛΥ καλά.

Τώρα αν εσύ, πιστέ χριστιανέ, πολιτικά αριστερέ ναζιστή, οπαδικέ «Μητσάρα με το Απολλώνειο DNA» μέσα στην γενικότερη Συναισθηματική Πανούκλα που σε δέρνει, νομίζεις πως είναι Έλληνες επειδή κυκλοφορείς ανάμεσα τους … τι να σου πω, ακόμη κι ο «Μέγας Κθούλου» σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Ένας άσωτος λαός δεν σώζεται με τίποτα.

Γι’ αυτό «Μητσάρα με το Απολλώνιο DNA» ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΕ

 terrapapers

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ