Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

’Αγάπη… ὃπως δυὸ φορὲς ἄνθρωπος

Γιὰ ἐκείνους τοὺς πονεμένους ἀνθρώπους,
στοὺς ὁ­ποίους ἡ ἀπουσἰα ἀγάπης, γίνεται φορτίο ἀβάσταχτο
καὶ
μεθόριο ζωῆς καὶ θανάτου.
 Γι τν καθένα σν τν Β.
Γι τν τιμή τους.
Αποτέλεσμα εικόνας για ’Αγάπη… ὃπως δυὸ φορὲς ἄνθρωπος


… Kα μ θα­ῥῇς πς πνίγει
μονάχα  κακομαθημένη
το Πόνου θυγατέτρα,  μοναξιά.

Στν βλαστολόγητο πάτο το βυθο
τς νήλιαγης πόγνωσης, σ στέλνει express κα
 πέτρα το χλευασμο πο σο κρεμον
το κόσμου ατο ο “ ξυπνοι ” σν θηλι
στν μουγκ τς νοχς σου λαιμό.

Δῶσε μου λίγο ἀπ᾽ τὴ ζωή σου ἄνθρωπε καὶ θὰ σοῦ δώσω πολὺ ἀπ᾽ τὴ δική μου ..!
Δῶσε μου λίγο ἀπ᾽ τὴν ψυχή σου ἄνθρωπε καὶ θὰ σοῦ δώσω πολὺ ἀπ᾽ τὴ δική μου..!
Δῶσε μου λίγο ἀπ᾽τὴν ’Αγάπη σου ἄνθρωπε καὶ θὰ σοῦ δώσω πολὺ ἀπ᾽τὴ δική μου..!
Μὰ κι ἄν δὲν ἔχεις λίγο ἀπ᾽ ὅ­λα αὐτὰ γιὰ νὰ μοῦ δώσεις ἄνθρωπε,
ἀνάπνευσέ με τότε μὲ τὸ λίγο ἀπ᾽τὸ ἐλάχιστό σου!

Μὰ κι ἄν δὲν ἔχεις πάλι λίγο ἀπ᾽ τὸ ἐλάχιστό σου γιὰ νὰ μοῦ δώσεις ἄνθρωπε,
δρoσίσέ  με τότε σὰν σὲ ἄφλεκτη βάτο μὲ τὴν γλυκόγευστη πυρκαγιὰ το λόγιομου τίποτά σου!
’Όχι μισὸ τίποτα! Οὔτε τίποτα παρὰ κάτι! ’Ακούς ; ‘Ολόγιομο τίποτα!
Νὰ τὸ ἀπολαύσω σὰν’Aγάπη ποὺ γάλα ’Αθανασίας τὴν πίνει !
Νὰ τὸ χορτάσω σὰν πανσέληνο ποὺ τ’ ὄνειρό μου τὸ λησμονημένο αἱμορραγεῖ!
Μόνο μὲ τὸ τίποτά σου ἄνθρωπε,  ’Αγάπη μου μπορεῖ τὰ βουνὰ νὰ λιώνῃ πολύ δίχως τέρμα, τὶς θάλασσες νὰ λιώνῃ πολύ δίχως τέρμα, τοὺς γαλαξίες νὰ λιώνῃ                                    πολύ δίχως τέρμα.
’Άκουσέ με, λοιπόν, καὶ μὴ μοῦ δίνῃς τίποτα ἄνθρωπε,
φο τ τίποτά σου θ ναι γι μένα τ πι γλυκ πολύ σου!
Θυμήσου καὶ τὰ δυ δοκάρια – τίποτα σ᾽ ἐκεῖνον τὸν δαγκωμένο ἀπὸ τὸ πένθος λόφο ποὺ
δάκρυζε ὀσμὴ κρανίου καὶ μίσους. Εἶδες ἄραγες ποτὲ ξανὰ ἀπὸ δύο σιαμαα – τίποτε ν᾽ ἀνθίζῃ τόσο ξεραμένο ἄπειρο καὶ νὰ ξεδιπλώνεται σὰν κουβάρι ἥλιου, θάλασσας καὶ γῆς τόση πολὺ ’Aγάπη!
Αὐτὴ τὴν ἀτελεύτητη ’Αγάπη – κουβαρίστρα σοῦ ξετυλίγω καὶ ᾽ γὼ ἄνθρωπε!
Δῶσε μου, λοιπόν, τὸ τίποτα ἀπ᾽ τὴ ζωή σου καὶ θὰ σοῦ δώσω ὃλη τὴ δική μου, ἄνθρωπε !
Tίποτα ἐσύ !‘Όλα ἐγώ ! Μηδὲν ἐσύ! ’Άπειρο ἐγώ!
Κόλαση ἐσύ!’Αγάπη ἐγώ, χωρὶς πλάτη καὶ μήκη … ὃπως Αἰωνιότητα!
Μέχρι ποὺ κάποτε τὸ τίποτά σου, νὰ γίνῃ ἀπὸ μελάγχρωμα δυὸ φορὲς ‘Ήλιος!
Μέχρι ποὺ κάποτε τὸ τίποτά σου, νὰ γίνῃ ἀπὸ ὁλοκαύτωμα δυὸ φορὲς Οὐρανός­!
Μέχρι πο κάποτε π τ θάνατό μου,
ν γίνς π μοίωμα νθρώπου, δυ φορς νθρωπος!

Κι ἀφοῦ μὲ τὴν ’Αγάπη τὰ κάνεις θάλασσα ἄνθρωπε,
τοὐλάχιστον σὲ καλῶ νὰ διαπρέψῃς σὰν
ἕνας καλὸς ἔμπορας ποὺ μέσα στὴ θάλασσα τοῦ κέρδους
γνωρίζει καλὰ νὰ μὴν φουρτουνιάζεται ποτέ.
’Εκεῖ, στὴν ἔξυπνη προμήθεια, κοίτα νὰ μὴν τὰ κάνεις θάλασσα
’Άνθρωπε !
_
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.