Θέλετε να συμμετέχετε στο Συμπαντικό τραγούδι ή να είστε το Συμπαντικό τραγούδι;

Ζητάμε από τον Θεό να συμβεί εκείνο ή το άλλο και γίνεται. Νιώθουμε για λίγο χαρά μέχρι να εξατμιστεί το δυναμικό της υλοποίησης. Ξαναζητάμε. Πάλι το ίδιο. Κάθε φορά που ζητάμε κάτι, το λαμβάνουμε, μετά τελειώνει και μετά ζητάμε κι άλλο. Και προχωράμε ζητώντας συνέχεια να υλοποιήσουμε σε έναν κόσμο που δεν μπορούμε να ελέγξουμε… ακόμη και την ίδια μας την υλοποίηση. Και κουραζόμαστε και απογοητευόμαστε. Και μέσα στην απογοήτευσή μας, ζητάμε κάτι και γίνεται. Και νιώθουμε πάλι χαρά μέχρι να εξατμιστεί κι αυτό το δυναμικό και να πέσουμε πάλι.

Μαθαίνουμε πνευματικά εργαλεία για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε ακόμη καλύτερα τον κόσμο που θέλουμε. Μπερδεύουμε την πνευματική μας εξέλιξη με τα «θέλω» της προσωπικότητας και του εγώ. Στέλνουμε ενέργεια σε καταστάσεις που θέλουμε να φέρουμε σε ύπαρξη, γράφουμε αυτό που θέλουμε σε χαρτάκια και στέλνουμε κι εκεί ενέργεια για να υλοποιηθούν, ζητάμε τον ιδανικό σύντροφο, την ιδανική εργασία, χρήματα. Και έρχονται κι αυτά. Και χαιρόμαστε που όσα κάναμε δούλεψαν. Και μετά το δυναμικό τελειώνει ή αυτό που ζητήσαμε ήρθε ίσως με φίλους που δεν είχαμε προβλέψει… και απογοητευόμαστε. Δεν είναι τελικά όπως το θέλουμε. Και εκφράζουμε παράπονα στον Θεό καθώς δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τη ζωή μας και απογοητευόμαστε… αλλά πάλι ζητάμε κάτι. Και το λαμβάνουμε. Και χαιρόμαστε. Και απογοητευόμαστε ξανά.

Οτιδήποτε έρχεται αζήτητο από τον Θεό είναι προορισμένο να συμβεί, λέει ο Σρι Νισαργκαντάττα Μαχαράτζ. Δηλαδή το απρόβλεπτο είναι προορισμένο να συμβεί. Είναι στη φύση της 3ης διάστασης τα πάντα να είναι ρευστά και απρόβλεπτα… οπότε, πώς ζητάμε να έρθει κάτι ή να συμβεί κάτι συγκεκριμένο και να περιμένουμε να είναι όπως τέλεια το σχεδιάσαμε ή το φανταστήκαμε στο μυαλό μας; Ακόμη και ο πιο εξευγενισμένος σκοπός;

Το παιχνίδι της υλοποίησης εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο που εξελίσσεται και ο άνθρωπος. Σε ένα μεγάλο βαθμό χρειάζεται να μπορούμε να υλοποιούμε και να χαιρόμαστε με τις δημιουργίες μας, χρειάζεται να ζητάμε και να λαμβάνουμε τους καρπούς της υλοποίησης, είτε είναι γλυκοί είτε είναι πικροί. Είναι μια γέφυρα που χτίζουμε μεταξύ εμάς και του Θεού η οποία ενισχύει την πίστη μας.

Όταν όμως τα πέπλα του νου αρχίζουν να πέφτουν και μπορούμε να δούμε καθαρότερα πέρα από την ψευδαίσθηση του κόσμου, βλέπουμε πως το παιχνίδι “ζητώ-λαμβάνω / ευχαριστιέμαι-απογοητεύομαι” είναι μέρος της ψευδαίσθησης… όσο θεϊκό κι αν μας φαίνεται. Η προσωπικότητα και το εγώ τα οποία είναι μέρος του νου, νιώθουν την ανάγκη να ζητούν και να λαμβάνουν. Αυτό το δίδυμο είναι εκείνο που απογοητεύεται και χαίρεται και ζητάει πάλι και περιμένει να λάβει… ξανά και ξανά.

Όταν πέφτουν τα πέπλα του νου και συνειδητοποιούμε πως είμαστε το Απεριόριστο Ον, δεν έχουμε καμία ανάγκη να ζητάμε. Ξέρουμε πως ό,τι χρειάζεται να έχουμε, ένα ταλέντο, χρήματα, εργασία, σύντροφο… θα έρθει όταν χρειάζεται, στους χρόνους που όλα είναι ώριμα για να μείνει και να εδραιωθεί. Το Σύμπαν ξέρει αυτό που η καρδιά μας θα ήθελε να έχει και πάντα ανταποκρίνεται. Είναι πολύ δύσκολο να μην ζητάς, είναι πολύ δύσκολο να μην βουτήξεις το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι όταν το έχεις μπροστά σου, όταν καίγεσαι από επιθυμία. Κι εδώ να διευκρινίσω πως αναφέρομαι στις επιθυμίες της υλοποίησης και όχι στην αίτηση για βοήθεια.

Η πιο δύσκολη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, είναι να σταματήσει να ζητάει, ειδικά όταν ξέρει πως μπορεί να το λάβει. Γιατί αυτό που θα λάβει είναι τόσο περιορισμένο, όσο ο νους του ανθρώπου.

Για να μπορέσεις να το καταφέρεις, χρειάζεται κατ” αρχάς να θες. Σε πολλούς ανθρώπουςς αρέσει το παιχνίδι της υλοποίησης και δεν θέλουν να το αποχωριστούν, όσο δράμα κι αν φέρνει μαζί με τη χαρά. Χρειάζεται να έχεις αρχίσει να βλέπεις πέρα από την ψευδαίσθηση, έχοντας ρίξει πολλά πέπλα από το νου. Το όνειρο γύρω μας που είναι ο υλικός μας κόσμος, είναι ένα όνειρο δημιουργημένο από τον φόβο και τις επιθυμίες για την ύλη. Όσοι σιγά-σιγά ξυπνούν, βλέπουν πέρα από τις ομίχλες του ονείρου και δεν έχουν ανάγκη να ζητούν… γιατί ξέρουν πως οι καρποί της ίδιας της υλοποίησης θα τους κάνει να κοιμηθούν πάλι.

Το Σύμπαν δεν χρειάζεται να ζητάει… απλά Είναι. Ο άνθρωπος που είναι η έκφραση του Θείου στην 3η διάσταση, μόλις συνειδητοποιήσει αυτή την θεϊκότητα, δεν θα θέλει να ζητάει, δεν θα θέλει να παρατείνει το όνειρο… θα θέλει να ξυπνήσει. Και τότε καταλαβαίνει πως ένα μέρος του νου, που ονομάζεται προσωπικότητα και εγώ, είναι υπεύθυνο για την δημιουργία του ονείρου. Είναι υπεύθυνο για την ψευδαίσθηση.

Να είστε απλοί σαν τα πουλιά του ουρανού. Πάντα βρίσκουν σποράκια και καταφύγιο χωρίς να το ζητήσουν. Να αιτείστε βοήθεια όταν νιώθετε πως παρασύρεστε από το όνειρο και φαντάζεστε πράγματα που δεν συμβαίνουν. Όταν φαντάζεστε πως δεν μπορείτε να θεραπεύσετε τον εαυτό σας, όταν φαντάζεστε πως δεν είσαστε άξιοι αγάπης, αφθονίας και σεβασμού. Να είστε συνειδητοί πως εκείνες τις στιγμές παρασύρεστε από τον ύπνο και να ζητάτε βοήθεια να μένετε ξύπνιοι. Δείτε πέρα από την ψευδαίσθηση, με τον ίδιο τρόπο που οι βουνοκορφές των βουνών ξεπροβάλλουν μέσα από μία θάλασσα σύννεφων. Αυτή είναι η πραγματική σας φύση, ο γαλάζιος ουρανός και η έναστρη νύχτα. Το κυτταρικό σας σώμα είναι μέρος του Κοσμικού ρυθμού αλλά εσείς ως Εαυτός, είστε ο Κοσμικός ρυθμός. Από ποια ματιά επιλέγετε να βλέπετε τον κόσμο; Θέλετε να είστε μέρος του τραγουδιού, της ορχήστρας ή να είστε ο μαέστρος που δίνει τον ρυθμό στην ορχήστρα; Θέλετε να συμμετέχετε στο τραγούδι του Σύμπαντος ή να είστε το τραγούδι του Σύμπαντος;

Έλενα Έρα, με την έμπνευση του Συμπαντικού μου εαυτού, Έοχααρ
συγγραφέας & ενεργειακή θεραπεύτρια
Η Εστία της Θεραπείας, 

healinghome

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ