Η αριστερά μου

 
Δεκαπέντε μέρες μετά την ιστορική νίκη της αριστεράς και αφού ο κουρνιαχτός κατέκατσε, προγειωθήκαμε στην πραγματικότητα. Την πραγματικότητα των αριθμών. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς, ενώ οι αριθμοί σήμερα καθορίζουν τις ζωές μας και τις επιλογές μας, έχουμε παντελή άγνοια για τον τρόπο που λειτουργούν ( τουλάχιστον για τους περισσότερους από μας).

Παρολ αυτά μακροσκελέστατα άρθρα δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, μπλόγκερς και ότι άλλο βάλει ο νους σας μας μιλούν για spreads, για πλεονάσματα, για ομόλογα και για πολλά άλλα ακατανόητα. Μέσα σ αυτόν τον πανικό εμείς συζητάμε και αναλύουμε γι αυτά και μάλιστα τους επιτρέπουμε να καθορίζουν τις επιλογές μας σαν να έχουμε επίγνωση του τρόπου λειτουργίας ενός συστήματος τόσο ανούσια περίπλοκου που η μαγκιά του βρίσκεται ακριβώς εκεί, στην δυνατότητα του να καμουφλάρεται και να γίνεται ακατανόητο.

Νομίζω πως η στιγμή έφτασε πια που πρέπει να κάνουμε στροφή προς τα πράγματα που γνωρίζουμε και τα γνωρίζουμε βιωματικά γιατί τελικά αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο για τις επιλογές μας. Να επιστρέψουμε στο ανθρώπινο στοιχείο και την δημιουργία μιας ουσιαστικής νέας ταυτότητας που θα ορίσει την διαδρομή μας. Οι αριθμοί είναι το μέσον (και ευτυχώς πρώτη φορά έχουμε ανθρώπους πραγματικά ηθικούς τεχνοκράτες και όχι ανδρείκελα), δεν είναι ούτε η διαδρομή μα ούτε και ο προορισμός. Ας καθορίσουμε που θέλουμε να φτάσουμε και με τι κόστος.


Δεν είναι παράξενο που ως Έλληνες έχουμε στο DNA μας τον ραγιαδισμό. Μην ξεχνάμε ότι για πολλούς αιώνες ήταν ο μοναδικός τρόπος να παραμείνεις ζωντανός και το ένστικτό της επιβίωσης είναι η ισχυρότερη παρόρμηση. 

Μην ξεχνάμε πως όταν ο σύγχρονος πολιτισμός άκμασε στην Ευρώπη εδώ υπήρχαν μόνο συντρίμμια. Μόλις βρήκαμε τον βηματισμό μας επιδιώξαμε να προλάβουμε το τραίνο με πατέντες. Γιατί δεν είχαμε ακόμη εφεύρει τις ράγες.

Τέλος η χώρα μας σκυλεύτικε από πολέμους στους οποίους συρθήκαμε με ηγέτες ανθρωπάκια τα οποία αναγάγαμε λόγω της αγάπης μας για κάθε τι γυαλιστερό (ως ιθαγενείς) σε μεγάλες φυσιογνωμίες που δώσανε ονόματα σε δρόμους και αεροδρόμια. Η κατάληξη της συσσωρευμένης τραυματικής μας ιστορίας κατέληξε στον εμφύλιο, το χειρότερο απ όλα μας τα κακά. Μια ανοιχτή πληγή ετών που εξακολουθεί να μας συντροφεύει.

Μια ματιά στην ιστορία μας λοιπόν εξηγεί ακριβώς την στάση που κρατούν οι Έλληνες πολίτες απέναντι σ αυτό που τους συμβαίνει περιμένοντας ηττοπαθώς το μοιραίο που είναι η απόφαση του ισχυρού. Υπάρχει μια σαφής έλλειψη ταυτότητας και προσανατολισμού.

Η ιστορική ευκαιρία της αριστεράς, δηλαδή όλων μας, είναι η εκκίνηση μιας διαδικασίας δημιουργίας ταυτότητας η οποία θα χαράξει τον δρόμο που θέλουμε και επιθυμούμε να διανύσουμε.

Η αριστερά σήμερα πρέπει να απεμπλακεί απ οτιδήποτε προσπαθεί να δημιουργήσει οικονομικό κέρδος. Αυτό θα συμβαίνει πάντα εις βάρος της ποιότητας ζωής μας. Η αριστερά πρέπει να κατέβει από το "τραίνο" της ανάπτυξης άμεσα και να μην την παρουσιάζει ως προορισμό. Αυτός ο προορισμός δείχνει παντού τριγύρω μας ότι αποτυγχάνει και οδηγεί στην πτώση με πάταγο. Πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία χύνεται τόσο αίμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Θες από πόλεμο; Θες απ την πείνα; Θες από τον αφανισμό των ειδών; Η ανάπτυξη οδήγησε στην μεγαλύτερη ανθρώπινη κτηνωδία. Την ζούμε όλοι εδώ, σήμερα. Είμαστε συμμέτοχοι όλοι κάθε φορά που πατάμε το πλήκτρο του υπολογιστή μας, κάθε φορά που κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο, κάθε φορά που φέρνουμε το πιρούνι στο στόμα μας...

Η αριστερά σήμερα πρέπει να δώσει έμφαση στον φυσικό μας πλούτο. Όχι για να τον εκμεταλλευτεί, μα για να τον σεβαστεί. Να δημιουργήσει μια χώρα πρότυπο, μια χώρα μνημείο προς τιμήν του μεγαλύτερου καλλιτέχνη, της φύσης.

Η αριστερά σήμερα πρέπει να δημιουργήσει μια άλλη παιδεία. Όχι αυτήν που στριμώχνει τα παιδιά σε σχολεία-φυλακές και τα διδάσκει σαν να είναι κόπιες φωτοτυπικού παράγοντας τα αυριανά στελεχάκια ενός συστήματος απάνθρωπου και υποτιμητικού εξ αρχής προς το είδος μας. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο υποτιμητικό απ το ότι ένα κομμάτι χαρτί έχει μεγαλύτερη αξία απ τη ζωή μου.

Η αριστερά σήμερα δεν είναι τα spreads. Δεν λέγεται Βαρουφάκης, δεν είναι προσκολλημένη στον Μαρξ και τον βαριά εκβιομηχανοποιημένο κομμουνισμό.

Η αριστερά σήμερα είμαστε εμείς προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα καινούριο μονοπάτι, ένα καινούριο αφήγημα που λέει και ο Χαϊνης Αποστολάκης αποκλειστικά και μόνο με βάση αυτό που θέλουμε εμείς για τους εαυτούς μας.

Η λογική λέει ότι αν θέλουμε να το επιτύχουμε θα χρειαστεί να απεμπλακούμε από αυτόν τον συρφετό της υποτιθέμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια πράξη βαθιά θαρραλέα και αλτρουιστική κι αυτό γιατί θα ξεκινήσουμε απ την αρχή. Οι γενιές που θα το ζήσουν θα χτίσουν με πολύ κόπο για να απολαύσουν οι επόμενες.

Χρόνο δεν έχουμε πολύ πια, αλλά οι ζυμώσεις συμβαίνουν εδώ και πολύ καιρό. Είχα γράψει κάποια στιγμή στα χρόνια της μαυρίλας ότι κάτω από αυτό που ζούμε, χιλιάδες νέοι άνθρωποι μη έχοντας διέξοδο δημιουργούν και οραματίζονται και πως όταν θα έρθει οι στιγμή θα είναι έτοιμοι. Λοιπόν η στιγμή έφτασε. Υπάρχει χώρος να κατατεθούν προτάσεις και ανοιχτά αυτιά για να της ακούσουν.

Είμαστε όσο πιο έτοιμοι για όλα θα μπορούσαμε να είμαστε.

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια είμαι αισιόδοξος.

 endotheasis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ