Πίστη στην μετενσάρκωση

Ήταν μια οικογένεια με δυο παιδιά, ένα απ’ τα οποία ήταν μαθητής γυμνασίου που ερχόταν να δουλέψει για μένα στον κήπο μου. Συνηθίζαμε να μιλάμε σχετικά με την θρησκεία και την πνευματική ζωή. Ένα απ’ τα θέματα που τον ενδιέφεραν περισσότερο ήταν η μετενσάρκωση. Κάθε φορά που ερχόταν να δουλέψει για μένα στον κήπο, ρωτούσε πολύ έξυπνες ερωτήσεις σχετικά με το Νόμο της Μετενσάρκωσης. Μου έφερε ακόμα κι ένα βιβλίο του Ωριγένη, και διαβάζοντας μερικές σελίδες, προσπάθησε να δείξει ότι ο συγγραφέας πίστευε στην μετενσάρκωση, “σαν κι εμάς”.
Πέρασαν μερικά χρόνια· ο πατέρας του πέθανε σε τροχαίο ατύχημα. Στην κηδεία, όταν κατέβαζαν το φέρετρο στον τάφο, ο αδερφός του αγοριού ρίχτηκε πάνω στο φέρετρο και άρχιζε να οδύρεται για τον πατέρα του, λέγοντας ότι ήθελε να πεθάνει μαζί του.


Ο μαθητής μου έπαθε ψυχικό τραύμα από αυτό το γεγονός. Γρήγορα ήρθε σε μένα, με αγκάλιασε και είπε, “Ο πατέρας μου πρόκειται να γυρίσει ξανά, έτσι δεν είναι;” “Φυσικά θα γυρίσει”, του ψιθύρισα. Ευθύς αμέσως, πήγε στον αδερφό του, τον τράβηξε απ’ το φέρετρο και άρχισε να τον παρηγορεί.
Ο μαθητής μου έγινε ένας σπουδαίος μαθηματικός· ο αδερφός του τελικά κατέληξε σε άσυλο. Η μητέρα τους ήρθε μια φορά και είπε, “Ακόμα κι αν ο Νόμος της Μετενσάρκωσης δεν υπάρχει, έσωσε τη ζωή τουλάχιστον του ενός απ’ τους γιους μου”.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν The Sense of Responsibility in Society


elenastral


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ