Ο Γιάννης Βαρουφάκης μιλώντας για την τρόικα και το ζήτημα του χρέους είπε πως η Ελλάδα ωθείται κάτω από το νερό. «Πριν πάθει ανακοπή τη βγάζουν να πάρει μια ανάσα και στη συνέχεια σπρώχνεται και πάλι κάτω από το νερό».
Όντως, αυτή είναι μια από τις τεχνικές “σπασίματος” των μυστικών υπηρεσιών. Όμως η πιο δημοφιλής, γνωστή σε όλους, είναι η τακτική του «Κακού» και «Καλού» μπάτσου.
Ο Κακός μπάτσος αναλαμβάνει με απειλές, βρισιές, σωματική βία να αποσπάσει πληροφορίες και ομολογία από τον κρατούμενο. Αυτός αντιστέκεται. Δεν σπάει. Τον αφήνει να πάρει μια ανάσα – απαραίτητη χαλάρωση – και μετά μπαίνει ο Καλός.

Αυτός θα τον κεράσει τσιγάρο, σάντουιτς ή καφέ και θα προσπαθήσει να τον πάρει με το μαλακό, τάζοντας του ότι όλα αυτά θα τελειώσουν σύντομα και λιγότερο οδυνηρά, αν συνεργαστεί.
Η εναλλαγή του Καλού – Κακού κρατάει μέχρι ο κρατούμενος να σπάσει και να δεχτεί οικειοθελώς να συνεργαστεί. Πολλές φορές αυτό έχει γίνει κι από αθώους κρατούμενους, που προτιμούν να ομολογήσουν την ενοχή τους, παρά να βασανίζονται ες αεί.
Με την ίδια λογική, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια σκληρή “μνημονιακή” κυβέρνηση λιτότητας, μπορεί εύκολα να κάνει πιο αποδεκτή μια “γεφυροποιό” κυβέρνηση λιτού βίου από τον σε μόνιμη ομηρία λαό. Δεν τον ελευθερώνει, δεν τον απαλλάσσει από τα δεσμά του, δεν του προσφέρει ανέσεις, απλά του τάζει μια μικρή ανακούφιση στο κελί που θα τον φιλοξενεί για πολλά ακόμα έτη.
Αλλάζει και την ορολογία, δεν λέγεται πια κελί, λέγεται χώρος φιλοξενίας. Δεν λέγεται στέρηση ελευθερίας, λέγεται οικειοθελής διαμονή. Δεν λέγεται φύλακας, λέγεται επιβλέπων. Πλάι στο ξερό ψωμί βάζει και δυο ελιές κι ένα μήλο – πλήρες τώρα το γεύμα. Και στους γυμνούς γκρίζους τοίχους ένα πόστερ με ένα ζωγραφισμένο παράθυρο και έναν ήλιο.
Και για όλη αυτή την «αναβάθμιση» ο κρατούμενος καρδιοκτυπά αν θα γίνει, περιμένει τις αποφάσεις των αξιωματούχων των φυλακών και παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις αποφάσεις τους, Θα έχει και κανένα κομμάτι σοκολάτας, που και που;
Φυσικά, μπροστά στις τόσες του ανάγκες, στην τόση του εξάντληση, δεν έχει καν κουράγιο και μυαλό να σκεφτεί να ρωτήσει: Πότε θα μπορέσω να κάνω ένα ταξίδι στο εξωτερικό της φυλακής; Να θυμηθώ πως είναι ο έξω κόσμος, ο ήλιος και τα αστέρια;
Μην μιλάς, μην ρωτάς… Ο Κακός μπάτσος παραμονεύει και μπορεί να μπουκάρει στο κελί ανά πάσα στιγμή. Εξάλλου, ένα παιγνίδι είναι όλα αυτά, και αυτοί που ξέρουν από Θεωρία Παιγνίων ξέρουν και πως παίζεται. Αλίμονο σε σένα που δεν έμαθες ποτέ…
allnewz
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ