Οι εκλογές περνούν χωρίς να ακουμπούν εκλογές περνούν χωρίς να ακουμπούν

 

Ζουν ανάμεσά μας αλλά, αν και όλοι μας τους έχουμε δει πολλές φορές, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν είναι γίγαντες ή νάνοι που χάνονται μέσα στον κόσμο. Το σίγουροι είναι οτι πρόκειται για πλάσματα της διπλανής πόρτας. 

Σε τακτά χρονικά διαστήματα κάνουν μεγαλεπήβολες τούμπες στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο αλλά, λίγο αργότερα, παραπονιούνται για μια σήμαντη εκδορά στο μικρό τους δάχτυλο. Τόσα χρόνια, έδωσαν ένα σαφές στίγμα στο βίο τους: το κακό είναι οτι το άλλαζαν συχνά-πυκνά, ώστε να μπορούν να ισορροπούν στις ανατροπές της κοινωνίας όπου κατά καιρούς ανήκαν.

 Και μετά, έπαψε να ανήκουν… οπουδήποτε! Κι έγιναν καρικατούρες, φαντάσματα του παλαιού τους εαυτού και εξαφανίστηκαν. Και μαζί τους, εξαφανίστηκε και το οποιδήποτε πέρασμά τους από την ζωή και είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ!


 Παλαιότερα, προσπαθούσαν να νοηματοδοτήσουν έναν άγριο κόσμο όπου μάλλον τους ήταν ξένος: ο δικός τους κόσμος χανόταν στα βάθη προηγούμενων δεκαετιών με χαμένα χρώματα και ήχους που σήμερα θεωρούνται ντεμοντέ. 

Διετέλεσαν υπερ-κοινωνικοί άνθρωποι και όταν άρχισε η υποχώρησή τους από τα γήινα, είχαμε την εντύπωση οτι αποκτούσαν εμφαντική αξία με την αξιοπρεπή μοναξιά τους. 

Μετά αντιληφθήκαμε οτι ήταν κόπωση, δειλία, ανίερη εγκατάλειψη των εστιών τους: όταν τους δόθηκε η ευκαιρία για μια δεύτερη ανάγνωση όλων των σοφών βιβλίων απ’ όπου ανέβλυζε η Αλήθεια, τα έκλεισαν εμφαντικά και τράπηκαν σε φυγή. Οίκτιραν αυτούς που ζούσαν σε μια φλούδα του κόσμου χωρίς να γνωρίζουν τί συνέβαινε δύο στενά παρακάτω, αλλά τότε που η γνώμη τους είχε ακόμη μια κάποιαν αξία, δεν είχαν καλή κουβέντα να πουν ούτε για τους ιππότες της απέναντι πλευράς, τους δικούς τους ανθρώπους που τακτικά εναλάσσονταν στο μπαλκόνι του πύργου.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έχουν εξαφανιστεί. Από το δικό μου οπτικό πεδίο τουλάχιστον. Κι έρχονται στιγμές που, όταν αναφέρομαι στις συνθήκες που (νόμιζα οτι) επικρατούσαν στην κοινωνία κατά τις παλαιότερες εποχές, οι νεότεροι με αντιμετωπίζουν σα να είμαι ένας ιδιόρρυθμος ΟΔΟ (οδηγός διαστημικού οχήματος).

Την ώρα που καταγράφω αυτές τις γραφές κλείνουν οι κάλπες των σημερινών εκλογών. Με κουρασμένους υποψήφιους και βαριεστημένους ψηφοφόρους. Σε λίγο οι deliverers θα τεθούν επί του έργου τους: οι παρέες που παλαιότεραν συγκεντρώνονταν να δουν Eurovision ή Champions’ League σήμερα θα δουν φαντάσματα ασχημάτιστων πλέον πολιτικών σχηματισμών να επαναλαμβάνουν λίγο-πολύ τα ίδια και τα ίδια: μπλιαχ.

Θα κοιμηθώ νωρίς και θα ξυπνήσω νωρίς. Από αύριο ούτε λόγος για κρίση, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει ούτως ή άλλως…

 

 dailytripes

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ