Ζηλεύουν τα αδέλφια μεταξύ τους;

Νομίζω όσοι έχουμε αδέλφια ξέρουμε καλά την απάντηση και είναι πανηγυρικά ΝΑΙ! Κι ας μην ξυπνήσουν οι "άγιοι" μεταξύ μας να φωνάξουν "όχι όχι ποτέ δε ζηλεύω κανένα" γιατί ψέματα θα λένε και δεν κάνει ειδικά τώρα τις γιορτες.

Άλλωστε όπως λένε και οι ψυχολόγοι η ζήλια είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τα άλλα. Δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε όταν το αισθανόμαστε ούτε να το καταπιέζουμε και να το δαιμονοποιούμε. Ίσα ίσα που αν το εκφράζουμε μπορούμε να το διαχειριστούμε καλύτερα, πιο επικοδομητικά.
Mε το θέμα έχω ξανασχοληθεί στο μπλογκ παλιότερα. Αλλά όχι απ’τη πλευρά του γονιού, αφού τότε δεν ήμουν. Μόνο απ’την πλευρά αυτού που την αισθάνεται. Όταν όμως γίνεις γονιός και δεις το ένα παιδάκι σου να ζηλεύει το άλλο είναι πολύ διαφορετική εμπειρία απ’ότι όταν εσύ σαν παιδί ζηλεύεις. Γιατί σαν γονιός προσπαθείς να αισθάνονται όλα τα παιδάκια σου αγάπη, θαλπωρή, στοργή, αποδοχή. Κι όταν αυτό δε γίνεται, όταν υπάρχει ζήλια που τη βλέπεις με διάφορους τρόπους να εκδηλώνεται, τότε θεωρείς δική σου υποχρέωση να διορθώσεις όσο μπορείς την κατάσταση.

Φυσικά ό,τι κι αν κάνουμε εμείς οι γονείς η ζήλια εντελώς δε φεύγει. Ίσως να μειωθεί με τα χρόνια, ίσως (ελπίζω) να υπερνικήσει η αδελφική αγάπη ώστε να μην είναι τόσο έντονα τα σημάδια της ζήλιας. Όμως να πάψουν τα αδέλφια να ζηλεύονται έστω και λιγουλάκι κομματάκι δύσκολο νομίζω.
Ειδικά αν οι γονείς αντί να προσπαθήσουμε να απαβλήνουμε το πρόβλημα ρίχνουμε λάδι στη φωτιά με συγκρίσεις ανάμεσα στα αδέλφια. Τα παιδιά μας είναι το καθένα ξεχωριστό,  μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Ας προσπαθήσουμε να το θυμόμαστε κάθε φορά που συγκρίνουμε στο μυαλό μας ή και λεκτικά το ένα με το άλλο.

Κι ας σταματήσουμε να’χουμε στο μυαλό μια ιδανική εικόνα του πως πρέπει να είναι τα παιδιά και πως πρέπει να συμπεριφέρονται. Δεν υπάρχει το ιδανικό παρά μόνο στις διαφημίσεις για βούτυρους! :)))

skotadi-fos

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ