Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΟ “ΕΓΩ” ΜΟΥ

Έχεις φανταστεί ποτέ τι θα ζήταγες από τον έρωτα εάν αυτός είχε εμφανιστεί μπροστά σου με σάρκα και οστά; Πίσω από τις γκρίνιες, τις απογοητεύσεις, τα νάζια που κάθε τόσο του προσάπτεις, έχεις καταλήξει για ποιο ακριβώς πρόβλημα τον κατηγορείς και για ποιο ακριβώς θέμα τον ευχαριστείς; Ο δικός μου μονόλογος, το δικό μου ξέσπασμα στην ξαφνική εμφάνισή του θα ήταν κάπως έτσι:

Εγώ δεν θέλω να με ερωτευτείς. Δεν θέλω να σε ερωτευτώ. Δεν σου ζητάω να αγαπηθούμε κάτω από φεγγάρια, κάνοντας έρωτα τα ξημερώματα, τρώγοντας παγωτό. Τα θέλω πολύ αυτά, αλλά δεν στα ζητάω. Αυτό που γονατιστή σε παρακαλάω είναι να με διασχίσεις και κάθε σου βήμα να με φτάνει στα όρια μου. Κάθε συνάντησή μας απαιτώ να είναι έκρηξη… Θυμού, πάθους μπορείς να διαλέξεις. Σου ζητάω να μου βγάλεις όποιο άσχημο ζωώδες ένστικτο καταπιέζεται μέσα μου και να με λυτρώνεις από αυτό το τελευταίο λεπτό πριν την αυτοκαταστροφή. Σου ζητάω να μου βγάλεις το χειρότερο εαυτό μου.

 Να ακούς τις πιο καλά κρυμμένες, απόλυτα καταπιεσμένες σκέψεις μου χωρίς ντροπή. Σου ζητάω να γίνεις η δικαιολογία μου για τα εγκλήματα πάθους που θα φανταστώ να διαπράττω. Να γίνεις η κρυψώνα μου. Αυτό σου ζητάω Έρωτα. Να γίνεις συνυπεύθυνος στον καινούριο εαυτό που θα εγκαινιάζω όταν είσαι δίπλα μου.

Όπως διαπίστωσες όλα περιστρέφονται γύρω απο το αχόρταγο εγώ μας. Αφορούν την κάλυψη των αναγκών μας και την τροφοδότηση των επιθυμιών μας. Έρωτα, αυτό που σου ζητώ, είναι να βάζεις ενεργά στο παιχνίδι σου και άλλο ένα πιόνι και στο μυαλό μας την ισάξια ιδέα του.

modern-writers

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ