Ανάγνωση κατά προτίμηση…

Λίγο μετά την αλλαγή του έτους, που όπως πολύ σωστά παρατήρησε μια φίλη μου…»Γιατί γιορτάζουμε? Επειδή γερνάμε?», επιδιδόμαστε όλοι μας σε δηλώσεις που αφορούν τους νέους στόχους που θέτουμε, τα λεγόμενα new year’s resolutions ως άλλα «φιλαράκια» της γνωστής σειράς…»Φέτος θα πάρω πτυχίο», «Θα κόψω το κάπνισμα», «Θα ξεκινήσω γυμναστήριο», «Θα ξεκινήσω τα μαθήματα Ισπανικών/ Χορού/ Κιθάρας…», «Θα ασχολούμαι λιγότερο με τη δουλειά», «Φέτος φίλε θα κανονίσουμε επιτέλους να βρεθούμε!», «Θα διαβάσω εκείνο το βιβλίο», «Θα οργανώσω εκείνο το ταξίδι», «Θα αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο παιδί μου»… όλοι πολύ ωραίοι στόχοι, αλλά να σας πω… τους ίδιους δεν βάλαμε και πέρυσι? Με αφορμή λοιπόν αυτές τις βαρύγδουπες δηλώσεις που όλοι μας κάνουμε δεν μπόρεσα παρά να αναρωτηθώ…γιατί τόση αναβλητικότητα στις επιθυμίες μας? Είναι επειδή δεν είναι ειλικρινείς ως επιθυμίες οπότε δεν έχουμε και ουσιαστικό κίνητρο για την πραγματοποίησή τους ή είναι απλά άλλο ένα σημείο των καιρών μας η αναβολή της προσπάθειας για την επίτευξη ενός στόχου?

Ζούμε στους καιρούς των γρήγορων αποτελεσμάτων… αν πεινάσουμε παραγγέλλουμε γρήγορο φαγητό, αν θέλουμε να χάσουμε κιλά αγοράζουμε το θαυματουργό χάπι για γρήγορη απώλεια βάρους, αν θέλουμε να μάθουμε μια ξένη γλώσσα ή μια τέχνη υπάρχουν σχολές που υπόσχονται γρήγορη εκμάθηση, ακόμα και για το sex υπάρχουν πλατφόρμες που μπορεί κανείς να βρει κάτι γρήγορο.

Σε αυτό το καθεστώς των μεγάλων ταχυτήτων ελοχεύει και ο κίνδυνος της αναβλητικότητας που από λίγο έως πολύ όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει…μαθαίνουμε στα έτοιμα και όχι στη δημιουργία, μαθαίνουμε στην «παραγγελιά» και όχι στην παραγωγή, και το χειρότερο…μαθαίνουμε στο αποτέλεσμα και όχι στη διαδικασία. Κάπως έτσι όμως γινόμαστε νωχελικοί, τεμπέληδες και κακομαθημένοι ακυρώνοντας οτιδήποτε χρειάζεται προσπάθεια και επένδυση προσωπικού χρόνου για να γίνει. Από την άλλη κουράζουμε τον εαυτό μας θέτοντας κατ” επανάληψη στόχους που ίσως δεν μας ενθουσιάζουν στο βαθμό που χρειάζεται για να κινητοποιηθούμε προς την επίτευξή τους. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι οι προσωπικοί μας στόχοι αλλά μια αντιγραφή, μια replica στόχων που ακούμε από άλλους και τους διατυμπανίζουμε ως συμπτωματικά δικούς μας προκειμένου να μην ξεφεύγουμε από την αγέλη μας!

Η παραπάνω αρνητική κατάσταση, αυτός ο κυκλώνας αναβολής, δεν μας οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα και ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε έναν προσωπικό, ειλικρινή απολογισμό των ετών που παρήλθαν και να εντοπίσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες ώστε να γίνουμε πιο ευτυχείς σαν άνθρωποι. Όπως έχει πει και ο Gregoire Lacroix, Γάλλος ποιητής και συγγραφέας, «Όταν αναβάλλει κανείς κάτι για αργότερα, αυτό το αργότερα γίνεται συχνά πολύ αργά». Όσο και για ότι λοιπόν είναι ακόμη νωρίς, αξίζει κανείς να προσπαθεί με όλη του τη δύναμη, πνευματική, ψυχική και σωματική γιατί τελικά, υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη στιγμή που βλέπουμε μια δράση μας να ολοκληρώνεται και μεγαλύτερη πληρότητα από τη στιγμή που νιώθουμε περήφανοι για τον εαυτό μας απέναντι σε οποιοδήποτε επίτευγμα? Επίτευγμα δε, δεν είναι μόνο κάτι υλικό… ένα «συγνώμη» που δυσκολευτήκαμε να πούμε, ένα «ευχαριστώ» που εκφράσαμε πολλές φορές είναι τα πιο τρανά παραδείγματα προσπάθειας να γίνουμε καλύτεροι και πιο σοφοί σαν άνθρωποι και όχι απλά να γερνάμε!

Όπως η πρώτη μέρα στο σχολείο ή τη σχολή, η πρώτη μέρα σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον, το πρώτο διάστημα μιας νέας γνωριμίας, φιλίας ή ενασχόλησης, έτσι και κάθε αρχή είναι δύσκολη, όπως λένε, αλλά είναι και το ήμισυ του παντός! Αφού λοιπόν κάνοντας μια αρχή είμαστε ήδη σχεδόν στη μέση, ας ξεκινήσουμε αυτή τη νέα χρονιά που μόλις ήρθε με στόχους που θα μας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους ατομικά γιατί κάπως έτσι θα ευημερούμε και συλλογικά… Ευτυχισμένο 2015 σε όλους!

newsfilter

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ