Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν έχει ψυχή, ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΗ !!!

Η εξέλιξη των πάντων δεν είναι θεωρία, αλλά διαπίστωση. Όλα εξελίσσονται, όλα μεταμορφώνονται, όλα τείνουν προς κάτι καλύτερο μέσα από εμπόδια, από στιγμιαίες στάσεις, αλλά ποτέ με οριστικό σταμάτημα. Η ζωή είναι αιώνια, θάνατος δεν υπάρχει. Αν ο άνθρωπος βρίσκεται σε άγνοια και ισχυρίζεται ότι όλα τελειώνουν με τον σωματικό θάνατο, είναι επειδή αδυνατεί να συλλάβει την ζωή έξω από το σώμα.

  Είναι τρομερά παράδοξο αλλά ο σχετικά μικρός αυτός κόσμος, που αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις του ο άνθρωπος, είναι ικανός να του προκαλέσει την τρομερή άγνοια για την υπερμηχανή που λέγεται σύμπαν, την αόρατη τεράστια πλευρά του παγόβουνου που κρύβεται μέσα στα παγωμένα νερά του θανάτου.

  Κάθε άνθρωπος σκέφτεται ότι ο γείτονας του είναι πιθανόν να πεθάνει και όχι αυτός ο ίδιος και ότι θα έχει πάντοτε τον καιρό να προβληματιστεί πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η ανθρωπότητα στο σύνολό της ενδιαφέρεται ελάχιστα γι’ αυτό το τεράστιο ερώτημα, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει σε όλες τις χώρες μεγάλος αριθμός σχετικών βιβλίων.

  Ελάχιστοι άνθρωποι διερωτώνται. Γιατί βρίσκομαι εγώ ; Τι εξυπηρετώ με την ύπαρξή μου ; Τι πρέπει να μάθω ; Οι περισσότεροι επειδή δεν θέλουν να γνωρίσουν, μαθαίνουν, στην καλύτερη περίπτωση, απλά να «πιστεύουν» στην Ύπαρξη ενός Θεού.

  Όπως όμως λένε οι Ινδοί : «Η Θεότητα δεν δημιουργήθηκε, δεν γεννήθηκε ποτέ και βρίσκεται πέρα από την κατανόησή μας». Έτσι οι άνθρωποι, αφού βρίσκουν αρκετά δύσκολο το να καταλάβουν το Θεό, σταματούν να επιδιώκουν και την ελάχιστη κατανόηση των Νόμων Του.

 Ποιος όμως είναι αληθινά υπεύθυνος γι’ αυτή την αδιαφορία, γι’ αυτή την άγνοια ; Ο άνθρωπος ατομικά ; Όχι, γιατί ο μέσος άνθρωπος πράγματι δεν μπορεί και δεν ξέρει ότι μπορεί να μάθει, δεν ξέρει ότι η βεβαιότητα της αθανασίας του δεν είναι ζήτημα πίστης ή απλού ενστίκτου, αλλά ζήτημα γνώσης πάνω απ’ όλα. Και αυτό ο κοινός θνητός δεν το ξέρει.

 Ο Χριστιανισμός έχει κάνει επίσης τη δουλειά του σ’ αυτό το θέμα πολύ καλά... Έχει αποκαλύψει την ύπαρξη του «Παραδείσου», έτσι που ο καθένας να θέλει να πάει εκεί, αλλά κανείς να μην θέλει να πεθάνει. Παντού υπάρχει ένας μαζικός φόβος για το θάνατο. Οι άνθρωποι έχουν γίνει σαν τη στρουθοκάμηλο, φοβούνται το θάνατο, κρύβονται και δεν θέλουν καν να διανοηθούν μια συζήτηση γι’ αυτόν. Από την άλλη μεριά ακούγεται συνέχεια το περίφημο «Ο άνθρωπος έχει ψυχή» ! Αυτό και αν είναι ένα μεγάλο ψέμα.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν έχει ψυχή, ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΗ !!! 

Είναι ψυχή και κατέχει ένα σώμα, δεν είναι σώμα και κατέχει μια ψυχή. Αυτό και αν δημιουργεί περιπλοκές στην κατανόηση της Αλήθειας. Δυστυχώς αυτή η απλή διαβεβαίωση δεν είναι δυνατό να κατανοηθεί από τις περισσότερες ανθρώπινες συνειδήσεις, όχι γιατί είναι τόσο, δύσκολη, αλλά γιατί είναι τόσο αντίθετης θεώρησης από αυτό που λέει η επίσημη θρησκεία.

  Διάφορες αντιφάσεις λέγονται για την άφιξη του ανθρώπου στη Γη και για την αναχώρησή του απ’ αυτήν. Ακούμε προτάσεις χωρίς νόημα όπως το «γεννηθήκαμε αμαρτωλοί» από την μια μεριά, που σημαίνει ότι έχουμε διαπράξει κάποιο έγκλημα πριν από τη γέννησή μας, και από την άλλη ότι δεν έχουμε άλλες ζωές, ούτε πριν ούτε μετά από αυτή τη ζωή, και ότι όταν πεθάνουμε θα πάμε στην Κόλαση, στο Καθαρτήριο των Ψυχών. 

Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με αυτές τις χωρίς νόημα διαβεβαιώσεις ή πανικοβάλλονται απ’ αυτές σε τέτοιο βαθμό που το θέμα του θανάτου, μια τόσο φυσική σημαντική διαδικασία παραμένει περιφρονημένο, τρομακτικό και πολλές φορές εξευτελιστικό, όπως και τα ίδια τα γηρατειά.... Ξεχνούν όλοι, ότι ο άνθρωπος γεννιέται μελλοθάνατος και ότι αυτό ισχύει για όλα τα ζωντανά όντα.

  Όλοι μας βρισκόμαστε σε ένα ατέλειωτο ταξίδι. Ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να προετοιμαστούν για τη συνέχεια. Κανείς σχεδόν δεν διερωτάται. Τι θα βρούμε εκεί ; Δεν κάνουμε καμιά προσπάθεια να κατανοήσουμε τι είδος νόμοι μπορεί να μας διοικούν σ’ αυτή την ξένη χώρα που ονομάζουμε θάνατο. Δεν σκοτιζόμαστε να βρούμε τι είδους προϋποθέσεις απαιτούνται από μας καθώς μπαίνουμε σ’ αυτή την κατάσταση. Απλά υποκρινόμαστε ότι εμάς δεν θα μας συμβεί και κρύβουμε τα κεφάλια μας απ’ αυτό.

  Θα σκεφτείτε όμως, και δικαιολογημένα, «ε και» και τι θα συμβεί άμα αποφασίσουμε να ασχοληθούμε σοβαρά με τον θάνατο ;

  Τότε αγαπητοί μου, ίσως μετά από πολύ κόπο -γιατί «τα αγαθά κόποις κτώνται»- ίσως να αποκαλύψετε ότι πρώτον, ΕΙΣΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΙ, και δεύτερον, ότι, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ή ΨΥΧΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΕΣΕΙΣ, ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΖΕΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΕ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΕΣ, ΝΟΗΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ, όπως καταλαβαίνουμε εδώ στη Γη αυτές τις λέξεις.

  Όταν λέτε «ΕΓΩ ΖΩ», «ΕΓΩ ΚΟΙΜΑΜΑΙ», «ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ», ποιον νομίζετε ότι εννοείτε ; Φυσικά ΕΣΑΣ> Είναι όμως τελείως διαφορετικό όταν λέτε «το χέρι μου», «το κεφάλι μου», «το σώμα μου». Τα πρότυπα της γλώσσας μας αποδεικνύουν ότι το πνεύμα και το σώμα είναι δύο διαφορετικές οντότητες.

  Και αν αυτό κατανοηθεί και συνειδητοποιηθεί από τους ανθρώπους σε όλη του την έκταση τι νομίζετε ότι θα συμβεί ;  Μα φυσικά θα αλλάξει η βάση όλου του πολιτισμού μας. Θα αναρωτηθείτε : «είναι δυνατό αυτό να συμβεί ;». Είναι δυνατό ; Όλοι οι άνθρωποι να κατανοήσουν την Αλήθεια ; Μα δεν χρειαζόμαστε όλους τους ανθρώπους. Φτάνει μια κρίσιμη μάζα. Ένα μεγάλο ποσοστό. Αλλά αυτό το ποσοστό δεν μπορεί να σχηματιστεί με αυτούς τους όρους. Και αυτό είναι πολύ άδικο. Άλλο να μην μπορεί κάποιος να καταλάβει και άλλο να του αποκρύπτεται η Αλήθεια. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Ο Ουρανός θα αναλάβει να την αποκαλύψει Εκείνος....

  Η Εσωτερική Παράδοση πιστεύει ότι το πεπρωμένο του ανθρώπου καθορίζεται από τον τρόπο που το Πνεύμα ζει μέσα στο σώμα του. Το Πνεύμα οδηγεί τις πράξεις του σώματος. Το Πνεύμα μετενσαρκώνεται στο επίπεδο της Γης σε συγκεκριμένα σώματα, έτσι που να μπορεί να μάθει τι σημαίνει να χρησιμοποιεί ένα σώμα, πως είναι το να αισθάνεσαι συναισθηματικά όπως ο πόνος, η πείνα, ο θυμός, η αγάπη και η απογοήτευση. 

Όταν το σώμα αυτό πεθαίνει, το πνεύμα το αποβάλλει όπως ακριβώς ένα φίδι αλλάζει το εξωτερικό του περίβλημα. Πολύ αργότερα, ίσως και αρκετά σύντομα, το Πνεύμα θα πάει σ’ ένα άλλο σώμα για να μάθει περισσότερα μαθήματα. Το Πνεύμα έρχεται από το «Σπίτι» του όπου έχει απορροφήσει τα μαθήματα της προηγούμενης ενσαρκωμένης ζωής του στη Γη και κατοικεί πάλι σε ένα κατάλληλο φορέα στο επίπεδο της γης.

 Όταν μάθει όλα όσα μπορεί από αυτό το φορέα, τον αφήνει πάλι και επιστρέφει στην «άλλη πλευρά». Εκείνο που προσπαθεί το Πνεύμα να αναπτύξει μέσα στις επαναλαμβανόμενες γεννήσεις είναι οι περίφημες «Οκτώ Αρετές». Η Ορθή Γνώμη, η Ορθή Πρόθεση, η Ορθή Ομιλία, η Ορθή Δράση, ο Ορθός Τρόπος Ζωής, η ορθή Προσπάθεια, η Ορθή Σκέψη και η Ορθή Θεώρηση. Αναπόφευκτα μετά από πολλές ενσαρκώσεις, αφού καταφέρει να κατακτήσει όλα αυτά, σε μεγάλο βαθμό, είναι έτοιμο να κατοικήσει σε υψηλότερα επίπεδα.

  Στην ουσία όμως, επειδή η βιωματική εμπειρία είναι η βάση της κατανόησης της Αλήθειας, εναπόκειται προσωπικά στον καθένα από μας να σιγουρευτεί όχι μόνο για το αν όλα αυτά αληθεύουν, αλλά και για το αν το Πνεύμα (ο Εαυτός του) είναι αυτό που ζει μέσα σ’ ένα σώμα ή αν το σώμα έχει ένα πνεύμα μέσα του! Αυτά προς το παρόν, μια καθώς πρέπει εισαγωγή δεν επιτρέπει μια περαιτέρω επέκταση.

  Όσο και να ακούγεται μακάβριο, ένας θάνατος, στην περίπτωση που οι καταστροφές από τους προφήτες και τους ενορατικούς, επαληθευτούν, σημαίνει απλά ότι θα «μετακομίσει» κανείς σε μια άλλη διάσταση, ίσως με μικρότερα προβλήματα. Αυτοί που θα μείνουν όμως, θα σηκώσουν το βάρος της καταστροφής αλλά και όλου του πολιτισμού που ανατέλλει, του πολιτισμού της Νέας Εποχής. Οι ανώτεροι κόσμοι γνωρίζουν όχι μόνο ποια πρέπει να είναι η σύνθεση της ανθρωπότητας στο καινούργιο ξεκίνημά της, αλλά και το τι είναι αναγκαίο να γίνει από συγκεκριμένους ανθρώπους, για τη σωτηρία της φυλής. Και αν ο «κλήρος» πέσει σε μας, τότε μόνο θα καταλάβουμε το μέρος αυτής της ευθύνης.

 Ο Θεός μαζί μας.... 

Μ.Μ.

Katerina Chrisoulaki

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ