Γιατί ζωή δε θα πει μοναχά αναπνοή…

Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Παρακολουθώ ανθρώπους να μη ζουν. Αρκετές φορές ανάμεσα τους, ίσως και εγώ. Πότε ο φόβος μας για ζωή, πότε ο φόβος μας για νέες εμπειρίες, ο φόβος για απόρριψη, ο φόβος προ το άγνωστο μας παρακινεί σε μία αναβλητικότητα, η οποία σιγά, σιγά, μας οδηγεί σε πλήρη αδράνεια…

Αύριο, αύριο, αύριο!!! Και πως είμαστε τόσο σίγουροι, ότι αυτό το περίφημο αύριο είναι δεδομένο; Πως είμαστε σίγουροι ότι θα ναι ίδιο με το σήμερα; Και να που σήμερα κλαίμε για τις πέτρες, που νομίζαμε πως ήταν πέτρες μα στην πορεία ανακαλύψαμε πως ήταν μπάλες από ατόφιο χρυσάφι. «Ευκαιρίες, που απροετοίμαστοι ίσως τις πετάξαμε, τις χαραμίσαμε, τα πράγματα εκείνα που έφερε η θάλασσα και τα πήρε μετά… Μακάρι να είμαστε έτοιμοι να δούμε τη λάμψη στις πέτρες που έχουμε στα χέρια μας, και να μπορούμε να τις χαιρόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας…” Γιατί ζωή δε θα πει μοναχά αναπνοή.

Να θυμάσαι πως :

«Αργοπεθαίνει

όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,

όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει

όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του

Αργοπεθαίνει

όποιος αποφεύγει ένα πάθος,

όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου

και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης

αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,

που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,

που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν “αναποδογυρίζει το τραπέζι” όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,

όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω από ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πάνσοφες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν ταξιδεύει,

όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει

όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη

ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει

όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,

όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει

ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη

από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μια φλογερή υπομονή

θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.»

mignatiou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ