Ο καθένας κατά βάθος είναι ένας πολιτικός που νοιάζεται για την καθημερινή ανάγκη και προσπαθεί να εξαναγκάσει ολόκληρη ζωή να χωρέσει μέσα στην καθημερινή ανάγκη.
Αλλιώς , ίσως αργότερα, στρίβοντας τη γωνία να βρισκόσουν μπροστά στη θλίψη αν κι αυτή θα μπορούσες να την αποφύγεις, αφού υπάρχουν τα χάπια, το ποτό, η θρησκεία και η οικογένεια με τις ανάγκες της.
Θα μπορούσες να τελειώνεις μια και καλή με τη θλίψη, πιστεύοντας περιπαθώς σε κάτι ή πνίγοντας τον εαυτό σου στη δουλειά ή αφιερώνοντάς τον σε κάποιο μοντέλο σκέψης, αλλά τα δοκίμασες όλ” αυτά και και ο νους σου ήταν το ίδιο στείρος όπως και η καρδιά σου, κι έτσι πέρασες από την άλλη πλευρά και χάθηκες μέσα στις καθημερινές ανάγκες.
Τα σύννεφα στον ουρανό ήταν τώρα βαριά και υπήρχε μόνο ένα χρωματιστό μπάλωμα εκεί που βρισκόταν ο ήλιος πριν. Ο δρόμος συνέχιζε αφήνοντας πίσω του τους φοίνικες, τις καζουαρίνες, τα ρυζοχώραφα, τις καλύβες κι άλλα κι άλλα, και ξαφνικά, όπως πάντα αναπάντεχα, ήρθε » ε κ ε ί ν ο τ ο ά λ λ ο « με εκείνη την καθαρότητα και δύναμη που καμιά σκέψη ή παραφροσύνη δεν μπορούσε ποτέ να πλάσει, και ήταν εκεί, και η καρδιά σου έμοιαζε να ανατινάζεται στους ουρανούς από έκσταση.
Το μυαλό ήταν εντελώς ήσυχο, ακίνητο, αλλά ευαίσθητο, παρατηρητικό.Δεν μπορούσε να ακολουθήσει μέσα στο κενό, ανήκε στο χρόνο, αλλά ο χρόνος είχε σταματήσει και δεν μπορούσε να αποκτήσει εμπειρίες, Η εμπειρία σημαίνει αναγνώριση και ό,τι αναγνωρίζεται είναι χρόνος. Ήταν, λοιπόν, ακίνητο, ατάραχο, χωρίς να ζητάει, χωρίς να ψάχνει. Κι αυτή η ολική αγάπη – ή πες το όπως θες, η λέξη δεν είναι το ίδιο πράγμα – μπήκε μέσα στα πάντα και χάθηκε.
Τα πάντα είχαν το χώρο τους, τη θέση τους, αλλά αυτή δεν είχε τίποτα κι έτσι δεν μπορούσε να βρεθεί. Κάνε ό,τι θέλεις, δεν πρόκειται να τη βρεις. Δε βρίσκεται στην αγορά ούτε στους ναούς. Πρέπει να αφανιστούν τα πάντα, να μη μείνει ούτε μια πέτρα που να μην αναποδογυρίσεις, ούτε ένα θεμέλιο όρθιο, αλλά ακόμα και μετά, θα πρέπει το κενό να υπάρξει χωρίς το παραμικρό δάκρυ και τότε ίσως να περάσει από κει το ακατανόητο.
Κάθε προμελετημένο σχέδιο αλλαγής δεν είναι αλλαγή. Η αλλαγή έχει κίνητρο, σκοπό, κατεύθυνση κι έτσι είναι απλώς μια συνέχεια αυτού που έχει υπάρξει, τροποποιημένου. Μια τέτοια αλλαγή είναι ασήμαντη, είναι σαν να αλλάζεις ρούχα σε μια κούκλα που συνεχίζει να είναι κάτι μηχανικό, χωρίς ζωή, έτοιμο να το σπάσεις και να το πετάξεις.
Ο θάνατος είναι το αναπόφευκτο τέλος κάθε αλλαγής. Η οικονομική, η κοινωνική επανάσταση είναι ένας θάνατος μέσα στα πλαίσια του μοντέλου της αλλαγής. Δεν είναι καν επανάσταση, είναι τροποποιημένη συνέχεια εκείνου που υπήρχε. Μεταμόρφωση, ολοκληρωτική επανάσταση, υπάρχει μόνο όταν δεις ότι η αλλαγή, το μοντέλο του χρόνου, είναι ψέμα, και τότε με την ολοκληρωτική εγκατάλειψή της έρχεται η μεταμόρφωση.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.