Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΗΜΙΘΕΟΥ

Σήμερα θα ήθελα να Αναφερθώ στην Εσωτερική μου ανάλυση προς τον Ήρωα των Ηρώων Αχιλλέα, καθώς είδα από μια φίλη μερικές αναλύσεις για ένα αγαπημένο μου εσωτερικό πρότυπο, και θα ήθελα να προσθέσω στην ωραία ανάλυσή της τη δική εκδοχή!

1) Ο Αχιλλέας ήξερε ότι αν πάει στο πόλεμο θα πεθάνει, το επέλεξε συνειδητά, διάλεξε τη μοίρα του!
Επιλέγει το δρόμο του θανάτου του εγώ, της αναβάθμισης, και σαν όπλο έχει τον ίδιο τον "εγωισμό" της επέκτασης του ολικού εαυτού !

2) Ο Πάτροκλος ήταν ο καλύτερος-πιστός φίλος του Αχιλλέα !
(αρχ. ελλ. Πάτροκλος ή Πατροκλῆς < πατῆρ + κλέος (δόξα), "η δόξα του πατέρα, αυτός που δοξάζει τον πατέρα του").

3)Βλέπουμε πως η φιλία, η πίστη και η μαθητεία η προστασία και η πατρότητα ήταν αρετές που "συνόδευαν" τον Αχιλλέα στη μάχη(αυτογνωσία)!


4) Ο Αχιλλέας τα έβαζε με την εξουσία , ακόμα και με αυτή που ήταν με το ¨"δικό" του μέρος,
επειδή ηξερε την υποκρισία του Αγαμέμνονα, τα πραγματικά κίνητρα!

5) Αναγνώρισε την αξία της Βρυσιηδας(θυληκή αρχή) και ήθελε να την κάνει ελεύθερη, ο Αγαμέμνονας(το σύστημα) την ήθελε δούλα!

6) Λειτουργούσε πάντα με τη Δικαιοσύνη σαν οδηγό, επειδή η Θέτιδα του έδωσε την αθανασία....την ρώμη, το θάρρος, και όποιος έχει το δίκαιο μαζί , δηλαδή είναι κατασταλαγμένος σε αυτό που κάνει, γίνετε Άτρωτος σαν το Αχιλλέα, μπροστά στους απλούς υποκριτές!

7) (Καταλαβαίνει ότι πίσω από την αντιπαλότητα της μάχης της φυσικότητας είμαστε όλοι ίδιοι,πνεύματα), έδωσε το πτώμα του χαμένου υιού εχθρού πολεμιστή στο θαρραλέο Τρώα πατέρα που το ζήτησε πίσω , και αυτό δείχνει συμπόνια και τιμή στον αληθινό-δίκαιο και θαραλλέο κίνητρο!

Ο Αχιλλέας διαφοροποιεί σωστά τον εαυτό του από το σύνολο, επειδή ήξερε οτι δεν μπορεί να γίνει συμμέτοχος και έρμαιο σε εντολές ανθρώπων πονηρών, και λέει(ήρθα να βοηθήσω , αλλά σας ξέρω, και αυτά που κάνω για σας συνειδητά, να λέτε ευχαριστώ, μην είστε αχάριστοι, λόγω φθόνου! Προκαλεί τον φθόνο! Προκαλεί τον ΔΕΙΛΟ !



7)Η ΑΧΊΛΛΕΙΟΣ ΠΤΈΡΝΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΉΤΑΝ Ο ΘΥΜΌς !
Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΣ ΘΥΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ !

8)Ο θυμός έπεξε το ρόλο του , επειδή η Αχίλλειος πτέρνα του ήταν η αγάπη στο σύντροφο-φίλο-μαθητή, ποιά άλλη θα μπορούσε να είναι η πτέρνα του, εκτός ....των "δικών" του ανθρώπων (Πάτροκλος), η α-πιστία - χαμός?
(εδώ υπάρχει η ομοιότητα με το Ιούδα, του καλύτερου μαθητή, που προδίδει αλαζονικά αλλά "με καλές προθέσεις" για το καλό των πολλών....., δώστε προσοχή σε αυτό...."για το καλό των πολλών", προδίδει τον εαυτό του και το δασκαλό του!!! μετά ήρθε φυσικά η κρεμάλα(κατάκριση).

9) Ο Αχιλλέας τιμά και αγαπά, και συμπολεμά με τον αδελφό-σύντροφο και τους συντρόφους του, τους "διαφορετικούς" μυρμιδόνες, επειδή ξεχώριζαν από τους άλλους, διαχωρίζει στον "πόλεμο" , τους μαχητές με αρετές και τους χωρίς(συνειδητούς και μή)!

10) Ο στρατός των Ελλήνων...οι άλλοι, χάρις στον Αχιλλέα, απόκτησαν εδάφη και νίκες !
Ο Αχιλλέας τους έδωσε το δώρο, το δρόμο για την απόκτηση της Ελένης μέσα από την τέχνη και το θάρρος του, στη μάχη!

11)Κανείς δεν μπορεί να φτάσει τον Αχιλλέα και γιαυτό τον ήθελαν μαζί τους.... από συμφέρον,
και όχι από πραγματική αποδοχή,
επειδή έβλεπαν την αξία του, και τη μικρότητά τους,
και δικαιολογούσαν το φθόνο τους για τον άπιαστο μαχητή,
με το να λένε ότι δεν σεβόταν τους θεούς(δόγματα), και τις εντολές του Αγαμέμνονα(εξουσία)!

12) Ο Πάτροκλος δείχνει το κοντινότερο φίλο-μαθητή, που από αλαζονεία, μεταφιεσμένη με θετικό σκοπό βοήθειας, παρακούει την εντολή του Αχιλλέα,
Δεν καταλαβαίνει ότι ο Αχιλλέας ΕΙΔΕ, ότι ΔΕΝ θέλουν την όμορφη Ελένη(γνώση),
και όχι μόνο πάει παρασυρόμενος με τους υποκριτές του Αγαμέμνονα,
σφετερίζεται τη στολή- περικεφαλαία του Αχιλλέα( εδώ βλέπουμε τη προδοσία του καλύτερου φίλου-μαθητή, που αρπά τη γνώση την επιφανειακή και το παίζει δάσκαλος-
και φυσικά μόλις έρχεται ένας πραγματικός δάσκαλος ( η μάχη) αποκαλύπτεται η άγνοια και ο Πάτροκλος(που τιμά τον πατέρα-Αχιλλέα) πεθαίνει !

13)Αυτή είναι η στιγμή που ο Αχιλλέας ΠΡΟΚΑΛΕΙ το Θάνατό του !
Η διασκέδαση του Πολέμου (ουδετερότητα), αρχίζει και πέρνει ένα σκοπό και ξεκινά μια επι-θυμία, να μαθευτεί η αληθινή δύναμη,
προκαλεί τον Εκτορα ξανά και ξανά,
ο Έκτορας ξέρει ότι η δικαιοσύνη θα έρθει...ήταν αυτός που ενώ ήξερε...ΔΕΝ έπραξε το σωστό,είναι συν-ένοχος,
αυτός που από συναισθηματισμό(κάλυψε τον αδελφό Πάρη) και θα πληρώσει από την δικαιοσύνη!

14) Ο Αχιλλέας βλέπει τη ματαιότητα του πολέμου και το χαμό, και θέλει να δείξει μια ακόμα φορά τη δύναμή του, όχι για την νίκη,
αλλά για τη δικαιοσύνη και την οργή που νιώθει για τον αντίπαλο δάσκαλο που σκότωσε τον μαθητή του!(ο Εκτορας είναι η συγκάλυψη , που σκότωσε το Πάτρο-κλο , σαν κάρμα)!
Ζητά τον εξεφτελισμό του δημοσίως, για να το δούν όλοι!
ΝΑ δούν ποιος έχει τη δύναμη,να δούν όλη την αδυναμία του Εκτορα μπροστά στον Αχιλλέα ,
από οργή και για τους δύο....τους Ελληνες του Αγαμέμνονα που ήταν αυτοί που πήγαν να εκμεταλευτούν την Ελένη για τους εγωικούς σκοπούς τους κυριαρχίας και ελέγχου,
και τους Τρώες που από αδυναμία να είναι δίκαιοι, έβαλαν το συναίσθηματισμό-επιθυμία, πάνω από την Γνώση!

15) Ο Αχιλλέας είναι ο Ήρωας που κανείς δεν φτάνει ,
και όποιος φτάσει, παίζει στον πόλεμο για τα ανώτερα ιδανικά , για την ανώτερη επέκταση, 
δεν τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, τα λάφυρα, αλλά το δικό του παιχνίδι, επειδή πιστεύει στην Αυτοδυναμία του ανθρώπου, στην αξία, στις Αρετές και όχι στα προσωρινά οφέλη που επιζητούσαν όλοι οι υπόλοιποι!
Ο Αχιλλέας είναι πάντα το πρότυπο του Αληθινού... είχε, έρωτα, πληρότητα, θάρρος , προκλήσεις, εξυπνάδα,προπόνηση,εργασία, αρετή, κάλλος, και φυσικά δεν φοβάται το θάνατο !

16)Ο Αχιλλέας δεν μπορέι να συμβιβαστεί με κατώτερου τύπου ενέργειες,
είναι ένας σχεδόν φτασμένος Άνθρωπος-θεός, Ημίθεος, 
και πάντα όλοι έχουμε μια Αχίλλειο πτέρνα, ακριβως επειδή είμαστε σε σάρκινα σώματα και στα εγώ!
Αυτή είναι το αδύνατο σημείο του, το αποκομμένο εγώ(-ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ των ενόχων) που έχει μείνει "αβάπτιστο" από τα κοσμικά ρευστά!(μυητικά μιλώντας, κουνταλίνι, ουδετεροποίση του εγώ)!

17)Κάθε φτασμένος συνειδησιακά, επιλέγει απλόχερα και συνειδητά το θάνατο, επειδή τον έχει φίλο, όχι εχθρό, 
και του είναι πολύ εύκολο να τον διαλέξει για τους φυσικούς εχθρούς του, χωρίς τύψεις!

18) Ο μάγος της γοητείας, ο ερωτικός ρομαντικός συναισθηματισμός, είναι πάντα ενας κλέφτης της Ελένης (θέλει τη Γνώση από γοητεία του εγώ -όχι από το συνειδησιακό επίπεδο , χωρίς να είναι η ώρα του να τη λάβει),
είναι αυτός
που σκοτώνει τον Ήρωα των Ηρώων, πάντα ατίμως, και πισώπλατα, και από μακρυά με δηλητηριασμένα βέλη(υποσυνείδητα ο συναισθηματισμός φαρμάκωσε τον Αχιλλέα και τον ρίχνει στο Κάρμα)!

19) Από όλους τους χαρακτήρες, ο Αχιλλέας ήταν αυτός που πάντα ξεχωρίζει στην Ηλιάδα, επειδή εμπεριέχει τις περισσότερες αρετές, και φυσικά θεωρεί υπέρτατη τη σχέση Δασκάλου-μαθητή, φιλο προς φίλο, Ήρωα προς Ήρωα, ολικό Άνθρωπο προς ολικό Άνθρωπο !

20) Eδώ φίλοι μου, μας δείχνει ο ποιητής, ότι ακόμα και ένα εγώ να μην έχει ουδετεροποιηθεί,
είναι ικανό αν δεν παρατηρηθεί να μας ρίξει στην ταύτιση με τον ελαττωμένο εαυτό μας, και να κάνει έναν Ημίθεο, να μοιάζει Άνθρωπος απλός!

Όλοι έχουμε ανάγκη όλους, ειδικά τους αρνητικούς για να μάθουμε από αυτούς,το δρόμο του φωτός!
Ειρήνη σε όλους!

eleytherignwmi

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ